Все главы Unexpected Wife of a Billionaire: Глава 21 - Глава 30

"Hindi ako naniniwala sa sinasabi mo, Danica.. Saan ka galing kagabi?" mahinang tanong sa kanya ni Ian, habang patungo sila sa pantry. "Sinong kasama mo?" "Sa bahay ako natulog," tugon ni Danica sa kausap. "Alam kong sa inyo ka natulog, ang itinatanong ko, ay kung saan ka galing kagabi. Iyon lang. Hindi yung kung saan ka natulog. Inihatid ka ba ni sir?" 'Oo, inihatid niya ko sa bahay," hindi naiya kayang magkaila sa kausap. Iniisip niya, sana ay naging imbestigador o abogado na lang ang kaibigan sa galing nitong mag imbestiga. "Sinundan ko kayo kagabi," sagot ni Ian sa kanya, "hindi kasi ako mapakali, na baka mamaya, hindi ka niya ihatid. Hindi siya umuwi.." Napahiya siya sa sinabi ng kaibigan. Alam pala nito na sa bahay niya natulog si Jethro. Biglang namula ang kanyang mukha. "Alam ba niya na.. buntis ka?" tanong ulit ng kanyang kaibigan "Oo, alam niya," alanganin ang kanyang ngiti at hindi man lang niya ito matingnan sa mata. Pakiramdam niya ay isa siyang makasalanang

"Anong sabi mo?" tanong ni Ryza, galit na galit ang tono. "Ulitin mo nga, Ian. Sino bang kumampi sa'yo?" Tumayo si Ian at nilapitan si Ryza, hindi para makipag-away, kundi para ipakita na hindi siya natatakot. "Sabi ko, kung may problema kayo kay Danica, sa akin niyo na lang sabihin. Tigilan niyo na ang panglalait sa kanya. Kung gusto niyong i-judge ang buhay ng iba, siguraduhin niyo na malinis ang sa inyo." Natameme sina Ryza at Jona. Alam nilang hindi sila mananalo sa argumento ni Ian, lalo na’t ilang beses na nilang narinig na maraming problema sa kanilang sariling mga buhay. Ngunit bago pa sila makapag-react, nagsalita na si Danica. "Alam niyo," malumanay ngunit matalim ang tono niya, "hindi ko kailangang patulan ang mga sinasabi niyo. Kung anuman ang iniisip niyo tungkol sa akin, bahala kayo. Hindi ko na iintindihin, dahil alam kong hindi ako ang problema dito." Tahimik ang paligid. Kahit ang ibang tao sa café ay tumingin sa direksyon nila. Hindi inasahan ng mean girls na

NILAPITAN ni Siren si Danica ng umagang iyon, "alam mo, nakakahalata na ko sayo, iniiwasan mo ba kami?" may inis sa tono ng boses nito, "ilang linggo ka ng ganyan ah." "Hindi naman.. masyado lang akong naging busy nitong mga nakaraang araw," sagolt niya sa kaibigan, "pasensiya na kayo." "At saan ka naman naging abala? isa pa, bakit parang napapadalas ang patawag sayo ni sir sa itaas? anong meron?" nakasimangot na tanong ni Siren. "Wala naman, may mga ipinapagawa lang siyang files sa akin. Ano bang naiisipan mo?" tanong niya sa kaibigan. Lumapit si Ian sa kanila na umiinom ng kape. "Baka mamaya, malaman ko na lang na nabuntis ka ni sir ha?" hindi niya alam kung biro iyon, subalit naibuga ni Ian ang kanyang kape sa harapan nila, "Ian! ang bastos mo naman!" inis na sita ni Siren dito. "Nasamid lang ako," saka namumula ang mga mata nito ng tingnan siya. Nag uusap ang kanilang mata ng lihim. "Grabe siya.. ako ba magugustuhan ni sir?" biro niya sa kaibigan, kahit ang totoo, ay

Tiningnan siya ni Siren nang mabuti, at tila nag-alangan bago sumagot. "Sure. Ano ba yun?" Tumayo si Siren at sumunod kay Danica patungo sa isang mas tahimik na bahagi ng canteen. Tumahimik si Danica sandali. Hindi niya alam kung paano sisimulan ang sasabihin, pero alam niyang kailangan niyang magpakatatag. "Siren... Alam kong napansin mo na may mga bagay akong hindi sinasabi sa'yo nitong mga nakaraang linggo," nagsimula si Danica, pilit pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. Hindi nagsalita si Siren. Nakatingin lang ito sa kanya, hinihintay ang susunod niyang sasabihin. "May mga bagay na nangyari sa buhay ko na... hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag," patuloy ni Danica. "Pero ayokong itago ito sa'yo, lalo na ngayon. Kailangan mo nang malaman." Huminga siya nang malalim, pagkatapos ay binitiwan ang mga salitang matagal na niyang kinikimkim. Biglang sumulpot sa harapan nila ang mean girls, nasa mood ang mga ito na mambully. Hindi tuloy niya masabi Kay Siren ang

Bigla siyang naalarma ng marinig iyon. Baka malaman lalo sa opisina na buntis siya. Sa huli, ngumiti siya kay Siren, “Kape lang ang kailangan ko.”“Ian! Ikuha mo ng kape si Danica,” tawag ni Siren sa isa pang kaibigan.“Bakit? Anong nangyari?” tanong ni Ian at ni Vohn na lumapit sa kanila, halata ang pag-aalala sa kanilang mga mata.“Wala, okay lang siya,” sagot ni Siren na hindi na pinansin ang tanong ni Ian. “Alam mo naman, kailangan lang ng caffeine fix.”“Danica, anong totoo?” tanong ni Vohn, nakatutok ang mga mata sa kanya. “Hindi ka mukhang okay. Parang may bumabagabag sa'yo.”Nagtama ang kanilang mga mata, at sa mga titig na iyon, parang may nag-uumapaw na mensahe. Hindi niya alam kung paano niya ipapaliwanag ang lahat sa kanila. Pero ramdam niya na nag-aalala sila, at sa kabila ng lahat, natutuwa siya na may mga kaibigan na handang makinig.“Wala talaga, Vohn. Medyo nag-aalala lang ako sa trabaho. Hindi ko mahanap ang tamang solusyon sa mga pinagdadaanan ko,” sagot niya, umaas