Semua Bab แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Bab 1261 - Bab 1266

ท่าทางของเซียวอวี้ชัดเจน “รับสิ เมื่อเป็นการยกให้เปล่า ๆ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับ” เขาอาจจะไม่แตะต้องอาณาเขตของแคว้นซีหนี่ว์ได้ ทว่าแคว้นเสี่ยวโจวและแคว้นเจิ้งนั้น ทุกคนต่างก็รู้ดีว่า หากไม่มีการต่อสู้นองเลือดของทหารหนานฉีแล้ว แคว้นซีหนี่ว์ก็เอาชนะไม่ได้! เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็รับได้อย่างสบายใจ ถึงแม้จะรู้สึกว่าน้อยเกินไปด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่ห่วงคือ ความคิดของจิ่วเหยียน “เจ้าคิดอย่างไร?” เขาถามนาง เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า “หม่อมฉันก็คิดว่าควรจะรับไว้เพคะ” ขณะที่เอ่ย นางก็กางแผนที่ออก และวางไว้บนเตียง ซึ่งทั้งสามเมืองได้ถูกทำเครื่องหมายไว้ด้านบนแล้ว ครั้นเซียวอวี้ดูแล้ว ก็พอใจอย่างยิ่ง ทว่า มีเรื่องหนึ่งที่เขาไม่เข้าใจ เขาเงยหน้ามองเฟิ่งจิ่วเหยียน และถามอย่างจริงจัง “เจ้าได้แผนที่มากมายเหล่านี้มาจากที่ใด?” เฟิ่งจิ่วเหยียน : นี่ไม่ใช่ประเด็น! เวลานี้ ลูกชายคนเล็กก็คลานเข้ามาอย่างทุลักทุเล และนั่งทับแผนที่ไว้ใต้บั้นท้าย ก่อนจะปัสสาวะ... “เจ้าเด็กดื้อ!” เซียวอวี้พูดเสียงสูงทันที พร้อมกับอุ้มลูกชายคนเล็กตัวดีขึ้นมา เทียบกับเซี

เช้าวันรุ่งขึ้น ซ่งหลีได้แจ้งต่อท่านพ่อท่านแม่ รวมถึงท่านแม่ยายผู้มาเป็นแขก เรื่องที่พวกเขาคู่สามีภรรยาจะเดินทางไปที่เมืองหลวงด้วยกัน หลังจากนายหญิงเฟิ่งออกจากแคว้นซีหนี่ว์ ก็ตรงมาที่จางโจวต่อทันที โชคดีที่ช่วงเวลาเหล่านี้ เวยเฉียงมีนายหญิงเฟิ่งคอยอยู่เป็นเพื่อน จึงไม่มีวี่แววของอาการกำเริบ “ไม่ได้! จะปล่อยให้เวยเฉียงไปที่เมืองหลวงไม่ได้!” ท่าทีของนายหญิงเฟิ่งตื่นตระหนกเป็นพิเศษ ตอนนั้นเวยเฉียงได้เป็นประมุขแคว้นซีหนี่ว์ระยะสั้น ๆ เมื่อนึกถึงอดีต อาการป่วยเกือบจะกำเริบ หากกลับเมืองหลวงตอนนี้ ถือว่าเสี่ยงเกินไป นายหญิงเฟิ่งหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอม ซ่งหลีรู้สึกลำบากใจ “ทว่าข้าได้รับปากเวยเฉียงไว้แล้ว นางเองก็คิดถึงฮองเฮาเช่นกัน หากพวกเราขัดขวางไม่เลิก เกรงว่านางจะเริ่มระแคะระคาย?” นายหญิงเฟิ่งคิดไตร่ตรอง แล้วเสนอแนะ “เมื่อไม่นานนี้ ได้เกิดอุทกภัยในเขตเมืองหลวง เจ้าเพียงเอ่ยกับเวยเฉียงว่า ตอนนี้สถานการณ์ที่นั่นยังไม่คลี่คลาย ค่อยพานางไปทีหลัง ดีหรือไม่?” ซ่งหลีไม่รับประกันว่าวิธีนี้จะได้ผล เขาพูดได้เพียง “ข้าจะลองดู” ทว่า เข

ใกล้พลบค่ำ การประลองจึงเสร็จสิ้นลง ผู้ชนะอันดับหนึ่งคือค่ายทหารทิศเหนือของเมือง ได้รับพระราชทานรางวัลอย่างงามจากฮ่องเต้ฮองเฮา หลังจากนำรางวัลไปไว้ที่ค่ายทหารทิศเหนือแล้ว เหล่าทหารก็โห่ร้องแสดงความยินดี เหล่าแม่ทัพนายกองในค่ายพลอยได้หน้าได้ตาด้วย ยังกำชับให้เหล่าทหารพยายามต่อไปอย่าหยุดยั้ง ฝั่งของผู้ที่แพ้การประลองคิดเพียงแต่จะแก้มือให้ได้ หลังจากกลับเข้าค่าย ก็ตั้งใจฝึกฝนอย่างหนัก ไม่ยอมให้ค่ายทหารทิศเหนือนำหน้าตนเองได้อีก และนี่คือเป้าหมายที่เฟิ่งจิ่วเหยียนจัดการประลองครั้งนี้ ภายในพระราชวัง องค์หญิงใหญ่และเฟิ่งจิ่วเหยียนพักอยู่ในตำหนักชั้นใน พูดคุยกันไม่หยุด “...ฮองเฮา คนที่ท่านเลือกให้ข้านั้น ล้วนแต่ยอดเยี่ยมทั้งสิ้น ข้าไม่รู้จะเลือกคนไหนดี จึงอยากจะรับพวกเขาทุกคนเข้าตำหนัก ให้พวกเขาผลัดกันเป็นราชบุตรเขย ฮ่าฮ่า!” จักเห็นได้ว่า องค์หญิงใหญ่พอใจมาก เฟิ่งจิ่วเหยียนหวังจะให้นางไตร่ตรองดี ๆ และเลือกราชบุตรเขยที่ดี “หากท่านสนใจ พรุ่งนี้ข้าจะจัดการให้ท่านได้พบกับพวกเขาเป็นการส่วนตัว” “ดีเลย! ตกลงตามนั้น!” องค์หญิงใหญ่ทนรอไม่ไหวแ