Semua Bab แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Bab 1551 - Bab 1556

เฟิ่งจิ่วเหยียนแย่งม้ามาทันทีนางมิได้จะขี่ไปไล่ตามถานไถเหยี่ยน หนึ่งคือพวกเขาหนีไปเร็วเกินไป สองคือเวลาก็ผ่านไปนานเพียงนี้ คงยากที่จะไล่ตามทันแล้วนางจะรีบไปที่กำแพงเมืองมีเพียงที่สูงเท่านั้น ถึงจะสามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า พวกถานไถเหยี่ยนน่าจะหนีไปยังทิศทางใดแม้ความหวังจะมีไม่มากนัก ก็ต้องลองดูในวังหลวงเซียวอวี้แววตาดูเยือกเย็น รีบเรียกบรรดาแม่ทัพป้องกันเมืองเข้าวังเป็นการด่วนประการแรกเพื่อเรื่องการจับกุมถานไถเหยี่ยนประการที่สองเพื่อเรื่องของมนุษย์โอสถ ต้องการให้พวกเขาต่อจากนี้เพิ่มการลาดตระเวนให้มากขึ้น หากพบเห็นมนุษย์โอสถ ให้ควบคุมทันทีพร้อมทั้งรายงานขึ้นมา“...จะต้องมั่นใจในความปลอดภัยของราษฎร!”เหล่าแม่ทัพต่างคำนับอย่างพร้อมเพรียง“น้อมรับพระบัญชา!”ในคืนวันนั้น ขณะที่ชาวบ้านกำลังหลับใหล เหล่าทหารก็ออกลาดตระเวน และค้นหาภายในเมือง ด้วยความรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนตลอดทั้งคืนภัยจากมนุษย์โอสถ พวกเขาต่างก็เคยได้ยินมาเมืองชายแดนเพราะเคยประสบภัยนี้ ตอนนี้ต่างก็อยู่ระหว่างการฟื้นฟู ชาวบ้านบาดเจ็บล้มตายไปกว่าครึ่งเมืองหลวงเป็นที่ประทับของโอรสสวรรค์ หากแม้แต่ทางนี้ยังถูก

ภายในประตูเมืองพระราชวังศพของทหารกองทัพชั้นยอดที่เสียชีวิต ถูกวางเรียงอยู่บนพื้นอย่างเป็นระเบียบ โดยมีผ้าขาวคลุมอยู่บนร่างส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ในใจต่างรู้สึกหดหู่พวกเขาล้วนเป็นสหายร่วมรบ ที่ฝึกฝนและเติบโตมาด้วยกัน ไม่ว่าผู้ใดเสียชีวิตลง คนที่เหลือย่อมต้องโศกเศร้าและเสียใจเฟิ่งจิ่วเหยียนมองดูศพเหล่านั้นอย่างสงบนิ่ง พร้อมสั่งการทหารคนอื่น ๆ“คนที่ได้รับบาดเจ็บ ให้ไปรักษาแผลก่อน ส่วนคนอื่นก็จัดแถวกลับค่าย!”“รับทราบ!”อู๋ไป๋ก็ถูกธนูยิงหนึ่งดอก แต่ไม่สนใจบาดแผลของตน ยังทูลถามขอคำชี้แนะ“ฮองเฮา จะเสด็จกลับวังก่อนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”ค่ำคืนนี้อันตรายยิ่งนักเริ่มจากมนุษย์โอสถที่คุกทางตะวันตกของเมือง แล้วต่อด้วยการไล่ล่าถานไถเหยี่ยนสิ่งที่น่าแค้นใจที่สุดคือ คนตายไปมากมายเพียงนี้ แต่ก็ยังจับคนเลวทรามอย่างถานไถเหยี่ยนไม่ได้!อู๋ไป๋รู้สึกไม่ยินยอม แต่ก็ต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของฮองเฮาเฟิ่งจิ่วเหยียนเหลือบมองดูศพเหล่านั้นเป็นครั้งสุดท้าย“จัดพิธีฝังศพให้ดี และนำเงินเยียวยาจากราชสำนัก ไปมอบให้ถึงมือครอบครัวของพวกเขาด้วยตัวเอง”“พ่ะย่ะค่ะ! ฮองเฮา!”......ในวังหลวงเซียวอวี

ตอนที่เสียวอู่ตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคยรอบตัวเขามีคนชุดดำล้อมวงอยู่ ต่างกำลังจับจ้องเขา ราวกับเขาเป็นสัตว์ประหลาดอะไรบางอย่างมือเท้าของเขาถูกมัดไว้ ปากก็ถูกอุดไว้เช่นกัน ฤทธิ์ของยาสลบยังไม่หายไป สมองยังคงมึนงงเสียวอู่ส่งเสียง “อู้อู้” อยู่ในลำคอ พร้อมกับดิ้นรนขัดขืนคนชุดดำเหล่านั้นกลับยืนนิ่งหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น: “เอาน้ำให้เขาดื่มหน่อย”หลังจากผ้าที่อุดปากถูกดึงออก ในที่สุดเสียวอู่ก็เอ่ยปากพูดได้เขาถามทันที: “พวกเจ้าจับข้ามาเพราะเหตุใด?”ดูจากท่าทางของพวกเขา ไม่เหมือนต้องการจะฆ่าเขามิเช่นนั้นตอนอยู่ที่โรงพักแรมก็คงลงมือไปแล้วนั่นเท่ากับต้องการพาเขามา เพื่อจะทำอะไรบางอย่างโดยใช้ประโยชน์จากเขา?อย่างแรกต้องรู้ให้แน่ชัดก่อนว่า คนพวกนี้เป็นใคร และมีจุดประสงค์ใดทว่า จากคำถามที่เขาถามไปเมื่อครู่ มีแต่คนโง่เท่านั้นถึงจะตอบเขาคนชุดดำป้อนน้ำให้เขาดื่ม เขาดื่มอึก ๆ ราวกับวัวกระหายน้ำขณะที่ดื่มน้ำลงไปหลายอึก ก็กลอกตาไปมา เพื่อมองสำรวจโดยรอบไปพลางคนชุดดำเหล่านี้แต่ละคนต่างก็ปิดบังใบหน้า ดูลึกลับยิ่งนักเสียวอู่ลอบถอนหายใจเขาถูกดวงตาหลายคู่จับจ้องอ