All Chapters of แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Chapter 1641 - Chapter 1650

“ปืนมังกรไฟ! เป็นปืนมังกรไฟจริง ๆ !” ในเมืองหลวง เหล่ากองทัพฉีได้ยินเสียงดังสนั่น เดิมคิดว่าเป็นปืนมังกรไฟจากเมืองอู๋โจว แต่กลับเป็นอีกเมืองหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป ที่น่าประหลาดใจคือ ในเมืองนั้น ไม่มีกองทัพฉีของพวกเขาอยู่ เซียวอวี้ก็สังเกตเห็นสถานการณ์ที่ผิดปกตินี้เช่นกัน เขารีบสั่งให้คนขึ้นไปบนกำแพงเมือง เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ ส่วนคนอื่น ๆ ยังอพยพต่อไป คนที่ออกไปสอดแนมยังไม่ทันกลับมา ก็ได้ยินเสียง “ตูม” ดังสนั่นหวั่นไหวอีกครั้ง เป็นเสียงที่ดังมาจากอีกทิศทางหนึ่ง! แสงไฟเต็มไปทั่วท้องฟ้า ระเบิดท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เงียบสงบ ให้สว่างสดใสราวกับกลางวัน เซียวอวี้ขมวดคิ้วแน่น “ปืนมังกรไฟ” ที่ถานไถเหยี่ยนเตรียมไว้ คิดไม่ถึงว่าจะมีมากกว่าหนึ่งกระบอก! เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!? นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม “ปืนมังกรไฟ” ถูกยิงติดต่อกันถึงห้าครั้ง เมืองที่ถูกยึดครอง ยังไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด แต่ทั้งหมดล้วนอยู่ห่างไกล และกระจัดกระจายอยู่ทุกทิศทาง ผ่านไปพักใหญ่ ทหารสอดแนมก็กลับมา พวกเขารีบทูลรายงานต

เมื่อกองทัพฉีหยุดพักอยู่ที่เดิม แม่ทัพแต่ละนายก็พากันตรวจนับจำนวนคนแม้เหลียนซวงจะเป็นสตรี แต่ก็ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยแม้แต่คำเดียว ยังตรวจสอบด้วยตัวเองว่าคนในกองคาราวานอพยพออกมาทั้งหมดแล้วหรือไม่ภายในกระโจมใหญ่เฉินจี๋รายงานต่อเซียวอวี้“ฝ่าบาท ชาวหนานเจียงที่อพยพมาพร้อมกับพวกเรา มีเพียงหนึ่งร้อยกว่าคนเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ พากันไปโจมตีเมืองอู๋โจวกันหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวอวี้คิ้วขมวดขึ้นเขาเปิดม่านแล้วเดินออกมา ก็เห็นว่า ด้านนอกกระโจมใหญ่ คนหนึ่งร้อยกว่าคนนั้น ล้วนเป็นเด็กอายุต่ำกว่าสิบขวบบางคนมีสายตาแน่วแน่ ขณะที่บางคนยังคงร้องไห้ด้วยความไม่เข้าใจสถานการณ์เหล่าทหารหนานฉีกำลังมุงดูพวกเขาอยู่ ด้วยสีหน้าสับสนและหนักใจ“ชาวหนานเจียงเหล่านั้น ทิ้งไว้แค่เด็ก ๆ เท่านั้น”เซียวอวี้มองดูพวกเด็ก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงบุตรชายทั้งสามของตนในดวงตาที่เย็นชาเฉียบคมของเขา แอบซ่อนความใจอ่อนในฐานะของคนเป็นพ่อจากนั้น เขาก็สั่งการกับเฉินจี๋“แจกจ่ายอาหารให้พวกเขา”“พ่ะย่ะค่ะ!”ทันใดนั้น เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยคนหนึ่งก็คุกเข่าลง“ฮ่องเต้ฉี! ขอท่านได้โปรดโจมตีเมืองอู๋โจว สังหารไอ้คนชั่วถา

กองทัพฉียึดเมืองอู๋โจวได้ ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามบนหอประตูเมือง หร่วนฝูอวี้ได้รับบาดเจ็บหนักมิใช่ได้รับบาดเจ็บจากทหารหนานเจียงเหล่านั้น แต่เป็นเพราะถูกนกไม้กลไกของกองทัพฉียิงพลาดจนบาดเจ็บเพราะอย่างไร กองทัพฉีก็ไม่คาดคิดว่า บนกำแพงเมืองจะมี “พันธมิตร” อยู่ด้วยถึงแม้จะรู้ ก็คงไม่ยอมทิ้งโอกาสในการโจมตี เพราะหร่วนฝูอวี้เพียงคนเดียวบาดแผลที่หร่วนฝูอวี้ได้รับล้วนเกิดจากลูกธนูเก๋อสือชีประคองนางไว้ ด้วยความระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ถูกบาดแผลของนางเมื่อลงมาจากกำแพงเมือง หร่วนฝูอวี้ก็พบกับเซียวอวี้ที่นำทัพมาด้วยตัวเองนางยิ้มอย่างขมขื่น“ข้าเข้าใจมาตลอดว่า การมีวรยุทธ์สูงส่ง ก็เพียงพอที่จะปกป้องแคว้นหนานเจียงได้ แต่ ‘มังกรไฟ’ กับ ‘นกไม้กลไก’... การปรากฏตัวของพวกมัน ในที่สุดก็ทำให้ข้าได้เห็นความหยิ่งทะนงของตัวเองอย่างชัดเจน“แคว้นหนานเจียงล้าหลังแคว้นอื่น ๆ มานานเกินไป นานจนไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในใต้หล้านี้ ข้าไม่สามารถฆ่าถานไถเหยี่ยนได้แล้ว ฮ่องเต้ฉี ที่เหลือ ก็ฝากไว้กับพวกท่านแล้ว”เซียวอวี้นั่งอยู่บนหลังม้า และขี่ผ่านหน้านางไป พร้อมทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่ง“รักษาตั

ถานไถเหยี่ยนกลับเปิดเผยตรงไปตรงมาเขาอธิบาย: “เมื่อครู่ตอนที่นางปะทะฝ่ามือกับข้า ในวินาทีที่ข้าถอนมือออก ก็แทงเข็มพิษเข้าไปในฝ่ามือนางแล้ว”เสียวอู่ตาทั้งคู่เบิกกว้าง มองไปยังศิษย์พี่สะใภ้ที่อ่อนแรงอยู่ข้าง ๆ“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้! มิน่าเล่าเมื่อครู่ศิษย์พี่สะใภ้ถึงไม่ได้หลบฝ่ามือนั้นของเจ้า! ถานไถเหยี่ยน เจ้าช่างเลวทรามยิ่งนัก!”เฟิ่งจิ่วเหยียนกัดฟันทน พยายามใช้พลังภายใน ขับเอาเข็มพิษนั้นออกมาทว่ากลับไร้ผลถานไถเหยี่ยนมีสีหน้านิ่งเฉย ดูเหมือนจะรู้สึกจนใจอยู่บ้าง“ข้ามิใช่เคยบอกเจ้าหรือว่า เวลาปะทะฝ่ามือกับผู้อื่น ต้องระวังให้ดี”“ถานไถเหยี่ยน—” เสียวอู่แผดเสียงด้วยความโกรธ “เจ้าคนชั่วไร้สำนึก!”เขายืนอยู่ด้านหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียน เพื่อปกป้องนาง“ศิษย์พี่สะใภ้ ท่านไปก่อน ข้าจะคุ้มกันด้านหลังให้!”เฟิ่งจิ่วเหยียนเงยหน้าขึ้นอย่างทันควัน ดูเหมือนไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยินเสียวอู่ก็รู้ตัวเองดีแม้แต่ศิษย์พี่สะใภ้ยังสู้ถานไถเหยี่ยนไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาเลยแต่เขาก็ไม่อาจมองดูศิษย์พี่สะใภ้ถูกถานไถเหยี่ยนฆ่าตายได้!“ถึงอย่างไรข้าก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว! ศิษย์พี่สะใภ้ไม่เหมือน

เฟิ่งจิ่วเหยียนพยักหน้า“ไม่ว่าจะเป็นความจริงที่ยิ่งใหญ่หรือความลวงที่ยิ่งใหญ่ ล้วนทำเพื่อกษัตริย์ที่ตนภักดีทั้งสิ้น“ที่ถานไถเหยี่ยนกำหนดตนเองว่าเป็น ‘ความลวงที่ยิ่งใหญ่’ คือการแสดงความจงรักภักดีต่อฝ่าบาท ไม่ต่างจากการบอกฝ่าบาทว่า ‘ข้าคือขุนนางของท่าน จะวางแผนครองใต้หล้าเพื่อท่าน”เสียวอู่รู้สึกเหมือนกระจ่างขึ้นมาในทันทีไม่คิดเลยว่า คำกล่าวง่าย ๆ และสั้น ๆ เพียงไม่กี่ตัวอักษร กลับซ่อนความหมายลึกซึ้งไว้มากมายเพียงนี้!“ทว่า... คำพูดนั้นมาจากใจจริงหรือไม่?“ถานไถเหยี่ยนจะทำเพื่อศิษย์พี่ได้อย่างไร?”“นี่ต้องเป็นแผนล่อศัตรูของเขาเป็นแน่!”เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวอย่างใจเย็น“ดังนั้นข้าถึงบอกว่า ฝ่าบาททรงกำลังเดิมพัน”ตงฟางซื่อบอกความคิดเห็นของเขา“ข้าเชื่อคำพูดนั้น”เสียวอู่เบิกตากว้าง คล้ายกับจะบอกว่าเขาบ้าไปแล้ว ถึงเชื่อคำพูดหลอกลวงของถานไถเหยี่ยนตงฟางซื่อเอ่ยอย่างช้า ๆ“เมื่อหลายร้อยหลายพันปีก่อน เคยมีคนผู้หนึ่งนามว่าจางจื่อที่ทำงานรับใช้แคว้นฉิน ช่วยแคว้นฉินเตรียมพร้อมกำลังพล ก่อนจะพิชิตแคว้นอื่นทีละแคว้น“เรื่องที่ถานไถเหยี่ยนทำ โดยพื้นฐานแล้ว ก็ไม่แตกต่างจากเขา“หากปฏิ