ถานไถเหยี่ยนหาได้ผิดคำพูดไม่ เขารีบจัดเตรียมคนมา รักษาอาการบาดเจ็บของหยวนจั้นทันที ไม่ช้า เลือดก็หยุดไหล หยวนจั้นรอดชีวิตได้อย่างหวุดหวิด ถึงแม้จะหมดสติเพราะความเจ็บปวด เขายังจับกระบี่นั้นไว้ไม่ปล่อย เรื่องใดที่เขาได้รับปากไว้แล้ว ต้องทำให้สำเร็จ! ถานไถเหยี่ยนเดินมาที่ข้างเตียงของเขา มองเขาด้วยแววตาที่ไม่อาจทนไหว “เจ้าควรระวังให้มากกว่านี้ “มัวแต่สนใจศัตรูที่อยู่ตรงหน้า กลับลืมศัตรูที่อาจปรากฏขึ้นข้างหลัง เจ้าประมาทเกินไป” ริมฝีปากซีดเซียวของหยวนจั้นกระตุกเล็กน้อย เหมือนยิ้ม และเหมือนเยาะเย้ย “อย่าเสแสร้งอีกเลย ข้า...ขยะแขยง” สีหน้าของถานไถเหยี่ยนไม่แสดงความขุ่นเคืองแม้แต่น้อย เขายื่นมือออกไปแตะผ่านหน้าอกของหยวนจั้น ซึ่งบนนั้นมีผ้าพันแผลอยู่ ทันใดนั้น ก็พลิกฝ่ามือ จับกระบี่นั้นไว้ แม้จะมีฝักกระบี่กั้นอยู่ เขายังสามารถสัมผัสได้ถึงแรงของหยวนจั้น “เจ้าดูเหมือนจะชอบกระบี่เล่มนี้มาก แทบจะหมดสติแล้ว ก็ยังกำมันไว้แน่น” หยวนจั้นหันหน้าไปทางอื่น “ข้าพูดแล้ว ข้าอยากเป็นอ๋องของดินแดนนี้ และนี่คือคำมั่นสัญญา ไม่อาจทิ
Read more