All Chapters of แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย: Chapter 1631 - Chapter 1640

หร่วนฝูอวี้นำทหารหนานเจียงห้าพันนาย ต่อสู้กับกองทัพฉี ราวกับการใช้ไข่ตีหิน แทบจะไม่มีโอกาสชนะเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่า คนทั้งห้าพันคนนี้ ล้วนแต่เป็นราษฎรธรรมดาที่ไม่เคยผ่านการฝึกฝน ในจำนวนนั้นมีหญิงชราและเด็กอยู่ไม่น้อย พวกเขากัดฟันสู้ไม่ถอย มุ่งมั่นเดินทางไกลนับพันลี้มายังแคว้นตงซาน หากคิดจะให้พวกเขาออกรบ ย่อมไม่สามารถทำได้อีกแล้ว หร่วนฝูอวี้ตระหนักถึงจุดอ่อนของตนเองได้ดี แต่นางไม่อาจถอยกลับได้ นางถอยหนึ่งก้าว หนานเจียงก็จะไร้ความหวังแล้วจริง ๆ เพียงแค่เมืองเดียว ก็ขวางกั้นเส้นทางของหร่วนฝูอวี้และพวกพ้องอยู่แล้ว ตามแผนการของหร่วนฝูอวี้ คือต้องการจะไปสมทบกับทหารห้าหมื่นนายของเซียวเหิง แย่งชิงอำนาจบัญชาการกองทัพใหญ่ของหนานเจียงกลับคืนมา สุดท้ายเมื่อมาถึงแคว้นตงซาน กลับยังไม่มีข่าวคราวของกองทัพใหญ่ห้าหมื่นนายเลย นางจึงส่งคนไปสอบถาม ก็ไม่คืบหน้า ในเดือนสิบ ทัศนียภาพฤดูใบไม้ร่วงดูหม่นหมอง วันนี้ อู๋ไป๋มาพบหร่วนฝูอวี้ เพื่อส่งจดหมายลับ เก๋อสือชีพาเขาไปพบศิษย์พี่ “ศิษย์พี่ นี่คือจดหมายลับจากฮองเฮาหนานฉี ขอให้ท่านเปิดอ่านด้วยตนเอง! ฮ่องเต้

นอกเมืองหลวงแคว้นตงซาน ณ ค่ายทหารกองทัพฉีเซียวอวี้ได้รับสารด่วนจากกองทัพ“สารด่วน! ฝ่าบาท! กองทัพตงจิ้งจับเชลยศึกหนานเจียงไว้ราวสองหมื่นคน!”เหล่าแม่ทัพได้ยินดังนั้น ต่างดีใจออกหน้าเซียวอี้กลับถามด้วยสีหน้าเยือกเย็น“มีเพียงชาวหนานเจียงหรือ เซียวเหิงล่ะ?”“ทูลฝ่าบาท ยังจับตัวเซียวเหิงไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”สายตาของเซียวอวี้ลุ่มลึกการที่เซียวเหิงหนีไปนั้น ถือเป็นภัยร้ายเรื่องหนึ่งเขาออกคำสั่งทันที “พรรคพวกของเซียวเหิง เป็นหรือตายก็ต้องจับมาให้ได้!”“รับทราบ!” ……พักฟื้นราวครึ่งเดือน หยวนจั้นสามารถเดินเหินได้แล้วทว่าเขากลับได้รู้ว่า ถานไถเหยี่ยนส่งคนจำนวนไม่น้อยมาจับตามองตัวเองหากจะสลัดคนพวกนั้นออกไป หาได้ง่ายดายไม่หยวนจั้นรีบร้อนอยากเอากระบี่นั้นไปส่งให้ถึงมือฮองเฮาฉี แต่ด้วยอาการบาดเจ็บหนักเกินไป จึงถูกคุมตัวไว้ทว่า หลายวันมานี้ถานไถเหยี่ยนเหมือนจะเจอปัญหาอะไรบางอย่าง จึงหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลาหยวนจั้นเดาว่า อาจเป็นเพราะกองทัพฉีกำลังจะบุกโจมตีเข้ามาวันนี้ เขาได้ยินถานไถเหยี่ยนคุยกับลูกน้อง“ทางทิศตะวันตกยังไม่มีข่าวคราวส่งมา ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ ๆ ส่งคนไปดูอ

ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของถานไถเหยี่ยนยังคงอ่อนโยนนิ่งลึก ก่อนจะออกคำสั่ง“ไม่ว่าจะต้องแลกกับสิ่งใด ก็ต้องจับหยวนจั้นมาให้ได้”“ขอรับ!”อีกด้าน หยวนจั้นหนีออกจากเมืองอู๋โจวเขาจะเอากระบี่ ไปให้ฮองเฮาฉีเช่นนั้นก็ต้องกลับไปที่เมืองหลวง กลับไปที่ตระกูลหยวนประตูเมืองถูกกองทัพฉีเฝ้าไว้ ครั้นพวกเขาเห็นหยวนจั้น ก็รีบไปรายงานเบื้องบนรายงานไปทีละขั้น ไม่นานข่าวก็ถูกส่งมาที่กระโจมของเซียวอวี้ขณะนี้เขากำลังอ่านสารด่วนเกี่ยวกับการลำเลียงเสบียง ที่จางฉี่หยางส่งมาในแง่หนึ่งเสบียง ก็เป็นตัวตัดสินความเร็วในการบุกเมืองของกองทัพใหญ่ต้องยืนยันให้แน่ใจว่าฝ่ายเสบียงด้านหลังราบรื่น กองทัพใหญ่ถึงจะเดินหน้าได้อย่างสบายใจยังดี เรื่องที่จางฉี่หยางส่งมา เป็นข่าวดี“ฝ่าบาท หยวนจั้นขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”“ให้เขาเข้ามา”“พ่ะย่ะค่ะ”ครู่ต่อมา หยวนจั้นก็ถูกเหล่าองครักษ์นำตัวเข้ามาส่งข้างในกระบี่ที่อยู่กับเขาถูกยึดไปแล้วเมื่อเห็นเซียวอวี้ หยวนจั้นก็มีท่าทีสงบนิ่งผิดปกติ“ฮองเฮาฉีไหว้วานให้กระหม่อมชิงกระบี่มา ตอนนี้กระบี่ถูกส่งถึงที่แล้ว ฝากฮ่องเต้ฉีส่งต่อด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เซียวอวี้เหลือบมองมาอย่างไ

ถานไถเหยี่ยนยืนอยู่ท่ามกลางคนพวกนั้น สายตากำลังจับจ้องเฟิ่งจิ่วเหยียนแล้วเขาก็เหลือบมองไปทางเสียวอู่ แววตาอ่อนโยน“ดูแล้ว พวกเจ้าหาเจอตำแหน่งจุดศูนย์กลางค่ายกลเจอแล้ว”แววตาเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็นเขามาถึงเมืองโยวก่อนนางเสียอีกคงคาดการณ์ไว้แล้วว่า นางต้องมาที่นี่ทว่า เขาอยู่ที่นี่ แล้วเมืองอู๋โจวล่ะ?ท่าทีถานไถเหยี่ยนสงบนิ่ง ราวกับพวกเขายังเป็นสหายเก่า สหายรู้ใจจากนั้นเขาค่อย ๆ เอ่ยขึ้นมา“ข้าคาดเดาไว้แล้ว หยวนจั้นแย่งกระบี่ไป ก็เพราะได้รับคำสั่งจากพวกเจ้า อีกทั้งยังคาดเดารู้ว่า พวกเจ้าคงได้เห็นประตูสำริดซึ่งเป็นที่ตั้งของจุดศูนย์กลางค่ายกลแล้ว ถึงได้รู้ว่า หากจะเปิดประตูนั่นต้องใช้ดาบสองเล่ม“ต้องบอกเลยว่า จิ่วเหยียน เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจอย่างมาก”ประโยคสุดท้าย เขาหันสายตาจับจ้องเฟิ่งจิ่วเหยียน พลางยกมุมปากยิ้มให้กับนางเขาดูราวกับกำลังท้าทาย ก่อนจะหันไปชื่นชมตงฟางซื่อ “สมแล้วที่เป็นทายาทแห่งตระกูลตงฟาง คนของข้าเหล่านั้น ยังสู้เจ้าไม่ได้เลย”ตงฟางซื่อยิ้มตาหยี ไม่พูดตอบเสียวอู่ส่งเสียงฮึดฮัด ตะโกนใส่ถานไถเหยี่ยน“นี่! ถึงข้าจะไม่เข้าใจว่าจุดศูนย์กลางค่ายกลคืออะไร

สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นชาขึ้นเล็กน้อย “หนึ่งเค่ออย่างนั้นหรือ “หากนี่เป็นเรื่องจริง ตามแผนเดิมของเจ้า หลังจากที่พวกเราเข้าสู่จุดศูนย์กลางค่ายกลแล้ว เจ้าจะส่งข่าวให้คนข้างนอกได้อย่างไร? “ฉะนั้น ถานไถเหยี่ยน เจ้าไม่เคยคิดจะให้ฮ่องเต้ฉีมีชีวิตรอดอยู่แล้ว!” ถานไถเหยี่ยนค่อย ๆ แย้มยิ้ม “เจ้าพูดถูก แต่เจ้ามีเวลาเพียงหนึ่งเค่อ จะส่งข่าวออกไปทันหรือ?” จากเมืองโยวถึงเมืองหลวง อย่างน้อยต้องใช้เวลาสองวัน เสียวอู่ได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งสอง ก็ร้อนใจดุจไฟเผา “ศิษย์พี่สะใภ้ พวกเราจะทำอย่างไรดี!” พวกศิษย์พี่กำลังตกอยู่ในอันตราย! นั่นคือปืนมังกรไฟ มันสามารถทำลายล้างทั้งเมืองเชียว! เฟิ่งจิ่วเหยียนค่อนข้างสุขุม ไม่เป็นไร ยังมีทางลับ “ใยแมงมุม” อยู่ นางเชื่อว่าเซียวอวี้จะสามารถเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดีได้ ตูม! พลันมีเสียงดังสนั่นขึ้น เฟิ่งจิ่วเหยียนยังไม่ทันได้ตอบสนอง พลันร่วงหล่นลงเบื้องล่าง พร้อมกับถานไถเหยี่ยน... พื้นดิน แยกออกอย่างไม่คาดคิด! ทุกคนต่างก็ตกลงไปในรอยแยกนั้น…… เมืองหลวง กองทัพฉีส่วนให