All Chapters of Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Chapter 401 - Chapter 410

[Sir, pinuntahan ni Rigor Natividad si Natalie—at ngayon ay…] nag-atubili sandali si Alex, pero kailangang malaman ni Mateo ang lahat. [Umiyak siya. At nasigawan pa niya ako...dahil akala niya ibang tao ako…sa palagay ko, inakala niyang si Rigor ang humabol sa kanya.]Tahimik na nakinig si Mateo, walang ekspresyon sa mukha. “Naiintindihan ko. Kung may mangyari pa, tawagan mo agad ako.”“Yes, sir.”Pagkababa ng telepono, napahigpit ang hawak ni Mateo sa cellphone niya—halos mabali ito sa lakas ng kapit niya. Ang lalaking muntik na niyang maging byenan—si Rigor Natividad.“Hindi ba’t naghihintay na lang ito ng liver transplant? Halos nasa hukay na ang isang paa, pero nagawa pa nitong lumabas at hanapin si Natalie? Ang lakas ng loob, sa ospital pa talaga pinuntahan ang asawa ko.”Hindi sa pagiging makitid ang isip niya o pagiging seloso sa nakaraan ni Natalie, pero ngayong kasal na sila, dapat ay wala ng ganitong mga taong nagpapagulo sa buhay nilang mag-asawa. Una, dahil hindi katanggap

Naiintindihan ni Natalie ang nangyayari at sinabi kay Tess, “sige po, ako na ang tatawag sa kanya.”“Sige, mas mabuti nga na ikaw na. Sigurado akong mapapapayag mo na ‘yon. Ihahanda ko na ang hapag-kainan,” sagot nito.“Okay.” Lumakad siya papunta sa study at kumatok ng marahan sa pinto.Mula sa loob, isang malalim na boses ang sumagot—mabigat, puno ng inis. “Hindi ‘yan naka-lock!”Huminga ng malalim si Natalie bago itinulak ang pinto. Hinanda na niya ang sarili sa isa pang round ng pag-aaway. Sa loob, nakasandal si Mateo sa kanyang malaking leather chair, nakapatong ang mahahabang binti sa mesa. Nakatutok ang kanyang mga mata sa screen ng computer, pero wala siyang ideya kung ano ang tinitingnan nito.Ayaw niyang makaabala kung nagtatrabaho ito kaya huminto siya ilang hakbang mula sa mesa. “Abala ka pa ba? Handa na ang hapunan sabi ni Ate Tess.”Hindi man lang siya tiningnan nito, malamig at maikli lang ang sagot. “Hindi ako kakain. Sinabi ko na sa kanya ‘yon.”“Bakit?” Nakikita na n

Parang nahipnotismo, pumikit si Natalie at ipinasok ang kanyang mga daliri sa buhok ni Mateo, at gumanti sa kanyang mapusok halik. Mula sa isang maliit na ningas, lumakas ang apoy hanggang sa tuluyang lamunin ang kanilang kontrol.Subalit kahit paano ay nanatili pa rin ang kaunting katinuan sa kanya. Habang naghahabol ng hininga, mahina niyang pinaalala ang tunay na pakay niya sa study at naalala rin niya si Tess sa baba na nag-alala para sa alaga niya. “Hindi ka ba nagugutom? Kumain muna tayo, okay? Inutusan ko na si Ate Tess na ihanda ulit ang mesa. Baka siya mismo ang umakyat dito.”“Mm.” Alam ni Mateo na kung hindi siya titigil, tuluyan na siyang mawawalan ng kontrol. Ngunit sa halip na pakawalan siya, iniangat lang niya ito mula sa pagkakaupo at naglakad siya palabas ng study ng bitbit si Natalie sa mga bisig.Pagbukas nila ng pinto, naroon na nga si Tess. Natulala ang babae sa eksenang nakita niya. Umakyat siya para tingnan kung nag-aaway pa rin ang dalawa, nag-aalala na baka h

“Ano ba ang nawala mo?” Tanong ni Natalie ng may halong pagtataka.“Yung lighter ko.” Itinuro ito ni Mateo gamit ang kanyang mga daliri. “Yung palagi kong ginagamit.”“Oh.” Naalala ni Natalie ang naturang lighter. “Baka naiwan mo lang sa bahay?” Napaisip siya—nakita niya ito kagabi sa study. Itinapon iyon ni Mateo sa gilid ng sofa kasama ang sigarilyo—bago sila ‘magkasundo at magkaayos’.“Hindi.” Tumigil sa paghahalughog si Mateo at umiling, nakakunot ang noo. “Ginamit ko pa ‘yon ng umalis ako sa opisina kanina.” Mulaki ang halaga ng lighter na iyon para sa kanya. Base sa mukha ni Natalie, alam niyang nagtataka ito kung bakit ganoon na lang ang reaksyon niya para sa isang lighter. Ipinaliwanag niya, “regalo ‘yon sa akin ni lolo ilang taon na ang nakalipas noong kaarawan ko.”Kaya naman pala—may sentimental na halaga. Ang pagkawala nito ay talagang nakakalungkot. “Baka nalaglag sa kotse?” Ibinaba ni Natalie ang kahon ng egg tarts. “Tingnan natin sa loob ng sasakyan. Baka nandoon ‘yon.”

Tumahimik saglit si Mateo bago mapangiti ng bahagya. [Mrs. Garcia. Tama ba ang iniisip ko? Tinitingnan mo kung nasaan ako? Natatakot kang may ginagawa akong masama? Huwag mong isipin ‘yan. Syempre, uuwi ako.]Isa na siyang lalaking may-asawa. Ang manatili sa labas magdamag ay hindi na isang opsyon. Kahit gaano siya ka-busy sa trabaho, kailangan niyang umuwi at matulog sa tabi ng asawa niya—dahil bukod sa iyon ang tama—iyon din ang gusto niyang gawin. Ang malamang nag-aalala sa kanya ang asawa ay naglagay ng ngiti sa labi ni Mateo.Bahagyang nakaramdam ng hiya si Natalie. “Ewan ko sayo. Nagtatanong lang naman ako. Okay, ibababa ko na ang tawag.”[Sige. Goodnight.]Matapos ibaba ang tawag, nanatili lang siyang nakaupo, tila may bumabagabag sa isip niya. Hindi niya ito tinawagan para lang tiyakin kung nasaan ang asawa o dahil kinakabahan siyang baka may gawin itong masama. Wala naman siyang duda kay Mateo. Pero sa sandaling iyon, may matinding pakiramdam siya na hindi niya maipaliwanag—p