Semua Bab Arranged Marriage with the Ruthless CEO: Bab 421 - Bab 430

“Patawad. Kasalanan ko ito. Tinatanggap ko ang parusa.”**Kinabukasan, habang nasa kalagitnaan ng tulog, naramdaman ni Natalie ang kakaibang pakiramdam sa kanyang kamay—parang may kung anong mahapdi pero banayad na dumadampi rito. Minulat niya ang mga mata at agad na sumimangot ng makita ang mukha ni Mateo, ilang dipa lang ang layo sa mukha niya. Nakabihis na ito.“Hoy! Anong ginagawa mo??” Reklamo niya, halatang inis.“Nagising ba kita?” Mahinahon at banayad ang boses ni Mateo. "Aalis na ako maya-maya. Pinapahiran ko lang ulit ng gamot ang kamay mo. Matulog ka na ulit pagkatapos nito, pero huwag mong kalimutan na lagyan ito ulit ng gamot mamaya—apat hanggang limang beses sa isang araw. Maniwala ka sa akin, ako ang personal doctor mo at mas magaling ako sayo.”“Ang kulit mo!” Hinila ni Natalie ang kumot at itinakip sa kanyang ulo, mahinang nagmamaktol.Napangiti lang si Mateo, bahagyang natatawa. Ngayon lang niya napagtanto kung gaano ito kasungit kapag bagong gising at kapag nagamba

“Talaga?”Isang matinding pait at asim ang sumiklab sa puso ni Mateo, para bang binabad sa suka ng paulit-ulit. Hindi niya matanggap na handang isakripisyo ng babae ang sariling pahinga para kay Drake. Habang iniisip niya ito, lalong tumindi ang nararamdaman niya—hindi maipaliwanag pero alam niyang nanaig ang panibugho.Hanggang sa hindi niya napigilan ang sarili, “ayaw mo bang iwan siya dahil ba iniligtas ka niya at nagpapasalamat ka o… ayaw mo lang talagang bitawan siya at nag-aalala ka para sa kanya?”Napatigil si Natalie, tila iniisip ang kahulugan ng kanyang mga salita. Pero hindi pa rin niya tinitingnan si Mateo. “Ang gusto mo bang palabasin ay may nararamdaman pa rin ako para sa kanya? Bakit hindi mo sabihin ng direkta?”“Kung ipipilit mong manatili dito at hindi mo man lang iniisip ang bata…at kung magiging matigas ang ulo mo,” malamig ang tingin ni Mateo sa kanya. “Oo, may dahilan akong maniwala na hindi ka pa talaga nakaka-move on sa kanya!”Isang matinis na tawa ang kumawal

Natigilan si Natalie dahil sa mga sinabi ni Mateo. “Talaga bang sinabi niya ‘yon? Anong klaseng lalaki ito? Dinamay pa niya si lolo!”Pagdating sa mansyon, halos hindi pa humihinto ang kotse, bumaba na agad si Mateo, halatang hindi pa rin nawawala ang inis nito. Binuksan ni Natalie ang pinto, ngunit bago pa man siya makababa, yumuko si Mateo at agad siyang binuhat papasok.Gaano man ito kagalit, hindi niya hahayaang basta na lang maiwan ang kanyang asawang gulat at hindi pa rin makabawi.Binuhat niya ito papasok sa bahay, paakyat sa silid sa ikalawang palapag, at dahan-dahang inilapag sa kama at tinanggal ang suot nitong sapatos. Maingat niyang itinakip ang kumot kay Natalie at tiniyak na komportable ito. Madilim pa rin ang kanyang mukha dahil sa iritasyon, pero ang kilos niya ay nanatiling banayad at puno ng pag-aalaga.“Magpahinga ka muna dito,” sabi niya. “Babalik ako sa ospital.”Pagkasabi niyon, pinatay niya ang ilaw at lumabas ng silid. Tahimik na bumalot ang kadiliman sa kwarto

“Pero kailangan ko pa rin siyang makita. Iba pa rin kapag personal akong nagpasalamat. Nilly. Kasalanan itong lahat ni Mateo—hindi ko siya maintindihan. Napaka-unreasonable niyang tao.” Sumandal si Natalie sa sofa, yakap ang isang unan. Habang pinag-iisipan niya ang ginawa nitong pagpipigil sa kanya, lalong lumalala ang inis niya. “Pwede ba akong manatili rito ngayong gabi?”“Syempre naman. Kailan ba kita tinanggihan?” Naningkit ang mga mata ni Nilly, halatang naaaliw. “Nariyan pa ang pajama na lagi mong ginagamit kapag nandito ka. Magkatabi tayong matutulog, tapos magchichikahan ng maayos. Gaya ng dati.”“Uy, gusto ko ‘yan. Magandang ideya ‘yan. Kaysa mabwisit lang ako sa mansyon. Ewan ko ba. Naiinis talaga ako sa pagmumukha niya!”“Baka naman siya ang pinaglilihian mo, ha? Baka paglabas ng pamangkin kong ‘yan, carbon copy niya, ha!” Tukso ni Nilly.Napa-sign of the cross si Natalie bigla. “Diyos ko, laging nakasimangot? Huwag na, uy!”“Kung lalaki ‘yan, at least gwapo kaya hindi ka

“Ganoon ba?” Nagulat si Natalie—hindi niya iyon alam at hindi iyon nabanggit ni Mateo sa kanya. Hindi siya sigurado kung nakaligtaan lang nito o wala talagang intensyon na sabihin sa kanya. Pero kahit na ano pa man ang dahilan nito—malinaw ang intensyon ng asawa at kahit na naglihim ito sa kanya, hindi niya makapa ang galit.“Alam mo kung ano ang nakikita ko? Halata naman na mahalaga ka sa kanya, at masaya ako dahil gusto ko ‘yon para sayo. Wala pa ring nagbago, hangad ko pa rin ang kaligayahan mo.” May banayad na ngiti si Drake. “Nat, pahalagahan mo ang meron ka at mabuhay ka ng maayos.”“Ikaw rin, salamat sa pagliligtas sa amin.” Biglang may naalala si Natalie. “Oo nga pala, nasa ospital ka na bago pa mangyari ang insidente kahapon. May problema ba? Masama ba ang pakiramdam mo?”Bahagyang nanigas ang ekspresyon ni Drake. Pero mabilis din siyang ngumiti na parang wala lang. “Hindi, maayos naman ako. Kumuha lang ako ng vitamins ko. Naubusan na kasi ako at hindi siya nabibili over the