All Chapters of Contract Marriage: Mr. President Chasing His Secretary Wife: Chapter 461 - Chapter 470

HINAWAKAN ni Juliet ang kamay ng anak, marahang hinahaplos. “Sigurado ka ba sa desisyon mong ‘yan?” tanong niya matapos ikuwento ang nangyaring pag-uusap sa pagitan nito at kay Jude.Tumango si Laura. “Wala naman masama kung bigyan ko ulit siya ng isa pang pagkakataon.”“‘Di ba nga, paulit-ulit na niya itong ginagawa? Bakit mo pa siya, bibigyan ng chance?” ani Juliet, bakas ang pag-aalala sa mukha. “HIndi sa nangingialam ako pero ayoko lang na masaktan ka ulit, anak.”“Naiintindihan ko, ‘Ma.” —Pero mas gugustuhin niya pang bigyan ng pagkakataon si Jude kaysa kay Sherwin.Alam niyang hindi ito titigil kaya sinamantala na niya ang pagkakataon na naroon si Jude. Oo, ginamit niya ito para lang tuluyang matigil ang kahibangang naumpisahan nilang dalawa ni Sherwin.“Kung naiintindihan mo ‘ko, dapat ay—”Bigla siyang ngumiti sabay yakap. “‘Wag ka na po masiyado pang mag-alala, okay? Kaya ko naman ang sarili ko saka… ano pa bang kayang gawin sa’kin ni Jude? Nasaktan na niya ako, at hindi na i

ILANG BESES siyang napakurap, iniisip kung tama ba iyong nasa isip niya o baka naman, nasagi lang nito ang kanyang braso nang hindi sinasadya?“Bakit?” tanong ni Sherwin, matapos mapansin ang titig nito.“Wala,” ani Laura at muling kumain.Si Juliet sa tabi ay napansin ang plato ng anak. “Ba’t ang unti lang ng pagkain mo?” Sabay lagay ng nilutong ulam. “Ito, niluto ko’ng paborito mo. Request ni Sherwin.”Bigla siyang nag-angat ng tingin. Gusto niyang lingunin ang binata pero dahil napatingin si Katherine at mga kasamahan nila roon ay hindi na siya nagtangka.Samantalang napatikhim naman si Sherwin. “H-Hindi lang naman si Laura ang gusto ang luto mo, Tita,” depensa niya sa sarili.Na sinegundahan ni Katherine. “Oo nga, Tita.”Tumawa naman si Juliet sa papuri. “Naku, hindi naman…” Sabay tingin kay Elma. “Mas masarap kang magluto.”Sumang-ayon naman ang lahat hanggang sa nauwi sa magaan at masayang usapan ang hapunan.Naging relax na rin si Laura at hindi na masiyadong conscious sa prese

KINAGABIHAN ng araw na iyon ay kumain sila sa labas, parang despedida na rin para kay Sherwin.Sa isang high-end restaurant dinala ni Cain ang pamilya. Isinama na rin nila si Juliet at Elma, maging si Lian ay inaya na rin nilang kumain kasama nila.Si Sha-Sha na walang kaalam-alam sa nangyayari ay tuwang-tuwa pa. Kung ano-ano ang pinagtuturo pagdating nila sa VIP room.Nauuna ang mag-ama habang nahuhuli si Katherine na kasama si Lian, yakap ang braso nito at nagtatawanan. Kasunod ng dalawa sina Elma at Juliet.Samantalang nahuhuli si Laura at Sherwin na sinadya talagang magpahuli.“Ano bang ginagawa mo?” bulong niya, upang hindi sila mahalata. “Mauna ka nga ro’n, ‘wag kang sumabay sa’kin!” maingat ngunit may diin niyang sabi. Tinulak-tulak pa nga ito para lang malayo sa kanya.Kaya napalingon si Elma, pero parang wala lang at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makapasok sa VIP room.Si Laura na nahuhuli ay bigla na lamang nagmadali pagpasok—nang mapagtantong iilan na lamang ang baka

LUMALANGITNGIT nang malakas ang kama, animo ay mawawasak kapag nagpatuloy si Sherwin sa ginagawa. Ngunit sa halip na maghinay-hinay ay binilisan at mas binigyang puwersa ang pagb*yo.Sa puntong dumadaing na sa sakit si Laura, pero tinitiis niya dahil gaya nito—malapit na rin siya.Lalo pang binilisan ni Sherwin ang paggalaw, kaya mas bumibigat at bumibilis ang paghinga nilang dalawa.Makaraan ang ilang sandali ay sabay nilang narating ang rurok ng kaligayahan.Tagaktak ang pawis sa katawan ni Sherwin nang mahiga sa tabi ni Laura na naghahabol din ng hininga.May ngiti sa labi ng binata, tatawa-tawa pa nga pero si Laura ay nanatiling seryoso ang tingin at nakatitig sa kisame.Makalipas ang ilang sandali nang hindi na gaanong mabigat ang kanilang paghinga ay humarap ng higa si Sherwin. May lagkit niyang tinitigan ang pawisan nitong noo, saka niya maingat na pinunasan gamit ang likod ng kamay.Mula sa pagkatulala ay napatingin sa kanya si Laura, kaya ngumiti siya at pagkatapos ay inilapi

MATAPOS maghapunan ay lumabas si Laura sa veranda para sagutin ang tawag ni Jude. Tahimik ang paligid, tanging mga kuliglig lang ang maririnig nang ilapit niya ang cellphone sa tenga.“Sorry, hindi ako nakatawag kahapon,” bungad ni Jude, halatang nahihiya. “May dinner akong pinuntahan… ayun, nalasing ako.”Napangiti si Laura. “Ayos lang ‘yon. Maaga rin naman akong natulog kagabi.”Nakahinga nang maluwag si Jude at nagsimulang magkuwento tungkol sa meeting na dinaluhan niya. Ramdam ni Laura ang saya nito sa kabila ng gaspang ng boses, paniguradong kagigising lang nito. “Successful lahat, Laura. As in sobra. Hindi ko in-expect na magiging gano’n ka-smooth ‘yung proposal.”“That’s good to hear,” sagot niya habang nakatitig sa madilim na bakuran. “Masaya ako para sa’yo.”Tuloy lang sa pagkukuwento si Jude, mas mahaba kaysa sa nakasanayan nilang pag-uusap. Madalas kasi, sandali lang pero ngayon, mahaba at hindi na siya nagtaka dahil masayang-masaya ito. Kaya nakinig lang siya nang tahimik,