All Chapters of Contract Marriage: Mr. President Chasing His Secretary Wife: Chapter 451 - Chapter 460

MABILIS na tinulak ito ni Laura bago pa man mapansin ng binata na kinakabahan siya sa presensiya ni Sherwin. Agad siyang umahon sa pool, ramdam ang init ng pisngi at bilis ng tibok ng puso. Malamig ang tubig pero nag-iinit ang kanyang pakiramdam, dahil sa binata.Para bang bawat gawin nito ay unti-unting winawasak ang pader na matagal niyang itinayo para protektahan ang sarili sa kahit na sinong magtangkang pumasok sa kanyang puso.Minsan na siyang nabigo at nagmahal sa maling tao kaya hinding-hindi na niya hahayaan ang sariling umibig muli. Pero si Sherwin… naiiba ito, para siyang hinahatak palapit kaya bago pa siya tuluyang lamunin ng sariling damdamin, ay mabilis niyang kinuha ang tuwalya at tumalikod.“A-Aakyat na muna ako,” aniyang hindi ito tinitingnan, saka mabilis na naglakad pabalik sa villa.“S-Sandali lang, Laura!” ani Sherwin, ngunit tuloy-tuloy lang ito. Kaya agad niya itong sinundan. “Sandali lang, hintayin mo ‘ko!”Binilisan ni Laura ang paglalakad hanggang sa tuluyan na

TILA tumigil ang oras ng sandaling iyon para kay Laura, bigla siyang nanghina at ang sakit na dulot ng biglaan nitong ulos ay naramdaman niya sa buong katawan.“L-Laura?” bakas ang pag-aalala sa boses ni Sherwin.“Don’t move!” singhal ni Laura, saka ito niyakap nang mahigpit sa batok at pinulupot ang dalawang binti sa bewang nito. “Go, sa kama tayo!”Dahan-dahan naman naglakad si Sherwin patungo sa kama, akmang ihihiga ito nang kagatin siya sa balikat. “A-Aray! Bakit?!”“Sinabi ko bang ihiga mo ‘ko? Maupo ka lang!”“‘Wag ka ngang sumigaw, nabibingi ako,” reklamo ni Sherwin.“Kasalanan mo!”Nasigaw pa rin ito kaya nainis na ang binata. “‘Wag na nga lang natin ‘tong ituloy, nasira na ang mood.” Pero muli lang siyang kinagat sa balikat. “Ano ba, namumuro ka na!”“‘Wag ka kasing gumalaw, ang sakit!”Mariing pumikit si Sherwin, kinakalma ang sarili. “Okay, okay, hindi na,” aniyang may munting ngiti sa labi.Napatingin naman si Laura saka ito tiningnan nang masama. “Anong nakakatuwa? Masaya

NAPAUPO sa sahig si Laura matapos masara ang maleta. Pagkatapos ay kinuha niya ang cellphone ni Sherwin na siya muna ang pansamantalang gumagamit para may makontak.May mga message na mula sa unregistered number. Hindi niya balak mang-usisa pero hindi niya maiwasang mabasa lalo na ang mga maiikling mensahe, gaya na lamang nito—0946XXXXXXX: Hi, Carla here!0960XXXXXXX: Hello, si Rhea ‘to :)Napakunot-noo siya, nagtataka kung sino naman ang mga babaeng nagmemessage, pero hindi na masiyadong pinagtuonan ng pansin.Mas nag-focus siya sa usapan nila ng ina. Natawagan niya ito kanina at ang sabi ay hindi naman nagtagal si Jude, iyon nga lang ay maraming binigay na regalo.Muli niyang binasa ang palitan nila ng mensahe saka siya muling nagpadala ng panibago.Laura: ‘Ma, bukas nga pala, babalik na ‘ko.Ilang minuto pa bago ito magreply.Juliet: Akala ko ba’y dalawang araw pa kayo riyan?Laura: Gusto ko nang bumalik at ang dami kong naiwan na trabaho.Nagpalitan pa sila ng ilang mensahe ng in

NABIGLA si Sherwin sa narinig, bigla siyang napalunok ng laway habang mahigpit na hawak ang tuwalya na nakabalot sa kanyang bewang. “D-Dito ka matutulog?” pag-uulit niya sa sinabi nito.Ang takot sa mukha ni Laura ay napalitan ng pagtataka saka napatingin katawan ng binata—pababa at wala sa sariling tumango, nahipnotismo sa nakikita.Ilang sandali pa ay natauhan siya saka mabilis na tumalikod, pasimpleng hinahawakan ang pisngi—na kahit saglit lang niyang nakita ang umbok sa ibabang parte ng katawan nito, ay talagang tumatak sa kanya ang imahe na ikinainit ng kanyang pisngi.“A-Ayokong bumalik do’n sa room at baka hindi lang tuko ‘yung nando’n.”“Sigurado ka?”Inis na lumingon si Laura. “Ba’t tanong ka nang tanong? Parang makikitulog lang naman, kung ayaw mo’y sa iba—”“Wala akong sinabing ‘di ka pwede rito,” putol ni Sherwin.Muling iniwas ni Laura ang tingin saka ito tinaboy. “Mukhang naliligo ka pa, kaya sige na, tapusin mo muna at dito lang ako.”Huminga nang malalim si Sherwin, sa

INIRAPAN ni Laura ang tanong nito sabay baling sa labas ng sasakyan. Mas gugustuhin niya pang tingnan ang mga nadadaanan nila kaysa pansinin ito.Inabot din ng oras na hindi sila nagkikibuan hanggang sa mag-stop over si Sherwin sa magkakahilerang kainan malapit sa merkado.“Malapit na tayo, mga kalahating oras na lang. Kaya ba’t tayo tumigil dito?” tanong ni Laura.“Tanghali na, at nagugutom na rin ako,” saad ni Sherwin sabay tanggal ng seatbelt. “Tara, maghanap tayo ng pwedeng kainan.” Pagkatapos ay lumabas na ng sasakyan.Sumunod na rin si Laura at pagkatapos ay naglakad sila patungo sa ikatlong karendirya, dahil kaunti lang ang customer—hindi nila kailangan na maghintay at wala silang oras sa ganoon.“Sigurado ka bang gusto mo rito?” bulong ni Sherwin malapit sa tenga, dahil ito ang pumili ng makakainan.Nagtaas ng kilay si Laura. “Kailan ka pa naging maarte sa pagkain? Gusto mo bang makipagsiksikan tayo o ‘di ay maghintay kung kailan mababakante ang mga upuan?”Napailing na lamang