All Chapters of Contract Marriage: Mr. President Chasing His Secretary Wife: Chapter 441 - Chapter 450

MATAPOS maligo at magbihis ay lumabas na siya, nagtungo sa kusina nang matigilan matapos makita si Laura na kumakain.Ang buhok nito ay bahagyang magulo, tila bagong gising pa nga. Ang ekspresyon ay hindi maganda at napapangiwi habang nakayuko sa hinihigop na sabaw.Natigilan siya sa paglapit nang mag-angat ito ng tingin.“Good morning,” bati ni Laura, may munting ngiti sa labi.Bigla siyang kinabahan, nagtaasan ang balahibo sa batok. Dali-dali siyang tumalikod at mabilis na bumalik sa kwarto.Akala niya ay okay na siya pero hindi niya pala ito kayang harapin.Muli lang niyang naaalala ang napanaginipan.“Anong problema no’n?” anas ni Laura.Si Juliet na may hawak na mangkok ay kinurot ang anak sa tagiliran. “Pasaway ka kasi… sinukahan mo lang naman kasi ang kotse ni Sherwin kagabi.”“Aray ko naman, ‘Ma!” Sabay himas sa parte ng katawan na kinurot nito.“Na-trauma siguro ‘yun dahil sa kagagawan mo—dali, mag-sorry ka,” utos pa ni Juliet saka ito tinulak-tulak.“Dahan-dahan naman, ‘Ma!

PALAPIT si Katherine sa table ni Laura nang mapansin itong tila tulala habang hawak ang cellphone.Hindi siya iyong tipo ng kaibigan na nanghihimasok at nangingialam ng personal na buhay ng iba. Pero hindi niya lang mapigilang mag-alala sa kaibigan.Napapadalas na ang pagiging balisa nito, wala sa sarili at laging nagkakamali.Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa likod nito, nakatingin sa cellphone at napansin ang missed calls.Napalingon si Laura at nagkagulatan silang dalawa. “B-Bakit?” Sabay lapag ng cellphone sa table.Ngumiti naman si Katherine sabay bigay ng hawak na dokumento. “Natapos ko na ‘to, pakitingnan na lang.”Tumango-tango si Laura. “O-Okay.”Aalis na sana si Katherine nang matigilan. Hindi niya talaga kayang tiisin ang kaibigan. “May… problema ba? Napapansin ko kasi na parang ang lalim ng iniisip mo.”Ngumiti si Laura. “Ayos lang ako.”Bumuntong-hininga si Katherine saka tumango, hindi na nangulit pang alamin ang umuukopa ng isip nito at bumalik na sa opisina.PAGPA

PAGKATAPOS ng hapunan ay sabay nang bumalik sa unit sina Laura at Elma.“Ma’am, mauuna na ‘kong magpahinga,” saad ng huli.Tumango si Laura. “Hihintayin ko na lang na dumating sila Katherine.”Pagkatapos ay naglakad na patungo sa silid si Elma. Nang siya na lamang ang naroon ay naupo muna siya sa sofa at mamaya na lamang maliligo pagdating ng mga ito.Makalipas ang ilang minuto ay tumutunog na ang passcode sa pinto hanggang sa pumasok na nga si Katherine, kasunod nito si Cain na buhat ang bata.“Kumain na kayo?” tanong ni Katherine, may bitbit na supot. “Nag-take out nga pala kami, in case na gutumin kayo.”“Katatapos lang din namin, si ate Elma ay nagpahinga na sa kwarto niya.”Naglakad naman patungo si Cain sa kwarto para mailapag sa kama ang natutulog na si Shannon.Sumunod naman si Laura dahil nasa kusina si Katherine, walang titingin. Medyo hesitant pa rin siyang kilalanin si Cain dahil nga sa past ng dalawa. Pero nakikita naman niyang nag-e-effort kaya kahit papaano ay casual an

BAGO pa man makapagsalita si Laura, bumukas ang pinto at pumasok si Sherwin na tila hinihingal—animo ay galing sa pagtakbo.Agad pinunasan ni Juliet ang gilid ng mata, itinatago ang bakas ng luha saka ngumiti sa bagong dating. “Maaga ka atang umuwi, hijo,” aniya, bahagyang paos ang boses.Lumapit si Sherwin, agad napansin ang luggage na nasa tabi ng sofa. “Tumawag sa’kin si Ate, kaya napauwi agad ako,” aniya, malamig pero mahinahon ang tono.Tumayo si Laura, hinarap ito. “Sinabi ba ni Katherine na tulungan mo ‘ko? Kung ‘yun ang inuwi mo rito, hindi na kailangan at kaya ko ng sarili ko.”Saglit na natahimik si Sherwin. Tumingin siya kay Laura, diretso sa mga mata nito. “‘Wag ka nang tumanggi, kailangan mo ng tulong,” mahinahon niyang sabi. “Hindi sa lahat ng pagkakataon o oras ay dapat mong akuin lahat. May mga taong handang tumulong sa’yo at kami ‘yun.”Napayuko si Juliet, ramdam ang bigat ng sitwasyon. “Tama si Sherwin, anak. Hindi ko maiwasang malungkot at mag-alala dahil wala man l

BATOK ang inabot ni Sherwin mula kay Laura. Sa lakas ay muntik na siyang sumubsob sa lupa.Ang dalang tray ay tuluyang nabitawan at tumapon. Dahil doon ay napasugod ang mga staff.“Ayos lang kayo, Sir?” tanong ng lalakeng staff.Asiwang tumango si Sherwin. “‘Di ko napansin ‘yung maliit na bato kaya natisod ako,” palusot niya pa, pilit dinadampot ang natapon na pagkain.“Kami na lang ang bahalang magligpit niyan, Sir,” anito. “Balik na lang kayo sa resto kung gusto niyo ulit ng pagkain.”Tumango si Sherwin at binigay ang tray. “Pasensiya na ulit, babayaran ko na lang ‘yung natapon.”“Hindi na kailangan, Sir.”“I insist,” ani Sherwin sabay hawak sa kamay ni Laura at hinila ito patungo sa resto.Pilit naman nitong binabawi ang kamay. “Kaya kong maglakad.”Kaya binitawan na ni Sherwin pero pinauna niya ito. “Baka batukan mo na naman ako, ang bigat pa naman ng kamay mo.”Tinaas ni Laura ang kamay, animo ay mananakit na naman kaya napakislot si Sherwin.“Kung ano-ano kasi ang sinasabi mo.” S