All Chapters of พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ: Chapter 61 - Chapter 70

วัดทางเหนือของแคว้นฉิน“หวางซื่อ” หานจงวิ่งหน้าตื่นขึ้นมาบนเขา“เกิดอะไรขึ้นทำไมหน้าตื่นมาเช่นนี้สำรวมหน่อยดีไหม” นักบวชหลายคนกำลังทำวัตรบนลานโล่งยอดเขาสูง“จวิ้นหวังหากมีเรื่องที่ต้องพูดคุยก็ควรจะไปจัดการให้เรียบร้อยเพราะตอนนี้จวิ้นหวังเองก็คงไม่มีสมาธิ” นักบวชอาวุโสเอ่ยปากเบาๆ ฉินเกอหลงรีบลุกออกจากตรงนั้นโค้งคำนับแล้วก้าวออกมา“พระมารดาของจวิ้นหวัง …พระมารดา ตอนนี้ ปลิดชีพตัวเองเสียแล้ว” หานจงก้มหน้าไม่กล้าสบตาและไม่กล้ามองว่าฉินเกอหลงจะมีปฏิกิริยาอย่างไรฉินเกอหลงผงะถอยห่าง ใบหน้าซีดเผือดน้ำตาไหลรินออกจากสองตาไม่มีคำกล่าวใด“ใต้เท้าเฉินส่งข่าวบอกกับข้าน้อยว่าพระสนมไม่อยากให้หวางเย่ต้องกดดันเพราะการมีชีวิตอยู่ของพระมารดาจะทำให้กัวกั๋วฮ่องเต้มีข้อต่อรองตอนนี้หวางซื่อคิดจะทำการใดก็ไม่ต้องห่วงว่าจะกระทบพระมารดาอีกแล้ว”“ท่านแม่ของข้าทำไมคิดแบบนั้นข้าไม่เข้าใจข้าแยกตัวออกมาตรงนี้แล้วตั้งใจให้พวกเขาไว้ชีวิตพระมารดาตั้งใจให้พระมารดายังมีชีวิตอยู่ต่อไป สิ่งที่ข้าทำสูญเปล่าอย่างนั้นหรือ” หานจงถอนหายใจยาว“ใต้เท้าเฉินยังบอกอีกว่าหากหวางเย่อยากจะทวงความเป็นธรรมคืนตั้งใจทวงบัลลังก์คืนตอนนี้กองก

วิหารเทียมฟ้า“ไทฮองไทเฮาเพคะ มีคนผู้หนึ่งอยากจะพบไทฮองไทเฮาเพคะ”ร่างท้วมหยุดชะงักเงยหน้าขึ้นมองรูปสลักองค์พระประติมาที่แกะสลักจากหยกขาวสูงตระหง่านในวิหารเทียมฟ้า“เชิญเขาเข้ามาได้” ร่างสูงสวมหมวกปิดบังใบหน้า หนวดสีเทายาวลงมาที่กลางอกเดินเข้ามายืนตรงหน้าไทฮองไทเฮาที่หน้าถอดสี“ท่านผู้นี้ ท่านยังไม่ตายหรอกหรือ” เอ่อถูหวังชวนเงยหน้าขึ้นยิ้มน้อยๆ“ซีโหยว ท่านยังความทรงจำเกี่ยวกับข้าอีกหรือ”“ความทรงจำมากมายด้วยเรื่องของเราสามคน” ไทฮองไทเฮาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นน้อยๆ“ฮะฮะฮ่าาาา ข้ามาดีไม่ได้มาทวงความแค้นอะไรกับท่านหรอกแค่อยากจะบอกเรื่องที่เคยตกลงกันไว้”“เรื่องคนของตระกูลเอ่ออย่างนั้นหรือ ไท่ซางหวงพยายามตลอดมาที่จะให้คนในตระกูลเอ่ออยู่สบายแต่พอสิ้นไท่ซางหวง” ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปถึงจะบอกว่าพยายามก็ไม่อาจบังคับกะเกณฑ์ใครได้ ตอนนี้จึงได้ภาวนาให้นางรอดพ้นวิกฤติ” หมายถึงอะไรยังมีเหลือคนของตระกูลเอ่ออยู่อีกหรือไร”“ท่านไม่ได้มาเพราะเรื่องนี้หรือ ข้าไม่อาจห้ามปรามนางได้นางเข้าวังไปอาศัยบารมีของไทเฮา นางช่างเดียงสานักไม่รู้หรือไรว่ากำลังขี่หลังเสืออยู่ เดิมข้าคิดแค่เพียงว่านางเข้าไปเพื่อพบ…ฉินเกอ

“ซุยเอ่อร์คิดว่าที่เครื่องเสวยพิเศษนี้ฝ่าบาทประทานมาให้กับพระสนมนั่นเป็นเพราะซุยเอ่อร์ ฝ่าบาททุกคำคืนให้ซุยเอ่อร์อุ่นเตียงมิใช่พระสนมเอ่ออย่างที่ทุกคนรู้กัน ถึงจะใช้ชื่อพระสนมแต่ ทุกอย่างเห็นซุยเอ่อร์ที่ทำให้พระสนมได้ รับประทานข้าวของหรือเครื่องเสวย”“จะมากไปแล้วนะ ซุยเอ่อร์เจ้าแค่นางกำนัลตำชั้นพระสนมเป็นใครฐานันดรสูงส่งกว่าเจ้าไม่น้อย ทำไมต้องยอมเจ้าด้วย และที่เจ้าทำเพื่อพระสนมไม่ต้องเปลืองตัวนั่นก็ความสมัครใจของเจ้า ถึงเวลายังตั้งใจทวงบุญคุณหรือเจ้าคิดว่าที่พระสนมอยู่สบายทุกวันนี้เพราะเจ้าอย่างนั้นหรือ” เจายี่รีบพูดแทรกขึ้น เอ่อต้าเหนิงถอนหายใจเจายี่พูดมาถูกทุกอย่างที่ได้อยู่สบายทุกวันนี้เพราะซุยเอ่อร์และยังไม่ต้องเปลืองตัว รอให้ฉินเกอหลงกลับมา ก็จะได้เคียงข้างฉินเกอหลงอย่างไร้ข้อกังขา“ช่างเถอะเจายี่มอบเครื่องเสวยที่ฝ่าบาทประทานมาให้กับซุยเอ่อร์ทั้งหมด” ซุยเอ่อร์ยิ้มร่าเจายี่รีบยกเครื่องเสวยไปให้กับซุยเอ่อร์ที่ห้องของนาง“ขอบคุณพระสนม ซุยเอ่อร์จะไม่ลืมที่พระสนมทำเพื่อซุยเอ่อร์ต่อไปซุยเอ่อร์ก็จะทำเพื่อพระสนมเช่นกัน”“ดีจังข้าละอิจฉาเจ้าจริงๆ ซุยเอ่อร์ในที่สุดเจ้าก็ได้ทุกอย่างที่เจ้า

“พระสนมเจ้าขา วันก่อนนางกำนัลซุยเอ่อร์นางสั่งตัดอาภรณ์ชุดใหม่โดยให้มาเก็บเงินที่ตำหนักที่สิบหกเจายี่จึงเอาเงินของเจายี่จ่ายให้ ช่างตัดอาภรณ์ไปก่อน”“ข้าจะตัดเบี้ยหวัดนางคืนเจ้า”“แต่พระสนมเจ้าขานางได้เบี้ยหวัดจากฝ่าบาทมิใช่หรือเจ้าค่ะไม่แน่ว่าฝ่าบาทจะรู้เรื่องของนาง”“ไม่มีทาง ซุยเอ่อร์กับข้าเดิมเติบโตมาด้วยกัน ข้าถึงจะบอกว่าไม่รู้ใจซุยเอ่อร์แต่ก็พอจะเดานิสัยใจคอนางได้ แค่กๆๆๆ นางเป็นคนที่เอาเข้าจริงก็ไม่กล้า เช่นนั้นข้าจึงข่มขู่นางเพื่อนางจะได้สำนึกๆ ได้ว่าไม่ควรจะเหิมเกริมมากไปกว่านี้แค่กๆๆ” เจายี่ยิ้ม“พระสนมเจ้าขา พระสนมมีอาการบ่อยขึ้นเราควรตามหมอหลวงดีไหม เผื่อว่าจะได้จัดเทียบยาเพื่อบรรเทาอาการไอ”“ดีเหมือนกันหลายวันมานี้ข้าร่างกายอ่อนแอจนคิดว่าครจะพบท่านหมอสักครั้ง”“เจายี่ตามท่านหมอเจ้าค่ะ” เจายี่จากไปอีกแล้วเอ่อต้าเหนิงเอนกายลงช้าๆ ลงบนแท่นอนร่างกายอ่อนแรงดวงตาพร่ามัว เมื่อไหร่จะจบสิ้นเสียทีการต่อสู้ดิ้นรนนี้ วันหนึ่งๆ ต้องรับมือกับอะไรบ้างจะมีใครมารู้กับเอ่อต้าเหนิง ความหวังเดียวในตอนนี้คือการได้พบฉินเกอหลงรอให้เขากลับมาเผื่อว่ายังเหลือเยื่อใยเรือนรักษา“ท่านหมอ พระสนมเอ่อต้า

“ใช่เจ้าค่ะ พระสนมท่านควรจะรู้แล้วว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้วท่านยังคิดว่าท่านเป็นคุณหนูเอ่อผู้สูงส่งอยู่อีกหรือทุกวันนี้สิ่งที่ข้าทำส่งเสริมท่านและท่านเองก็ยังต้องพึ่งพาข้า ต่อไปก็ควรทำตัวให้ดีอยู่ให้เป็น” คำพูดไม่ได้นอบน้อมอีกต่อไปแล้วซุยเอ่อร์นางกินดีหมีหัวใจเสือมาหรือไรเจายี่ยิ้มมุมปาก “จริงสินะข้าลืมข้อนี้ไปเสียสนิทต่อไปข้าจะต้องแค่กกก ทำดีกับเจ้าสินะแค่กกก มานี่สิซุยเอ่อร์ ข้ามีอะไรจะให้เจ้าแค่กกก” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ซุยเอ่อร์ยิ้มหยัน“ดีแล้ว พระสนมท่านคิดได้แบบนี้ก็ดีแล้ว ต่อไปท่านก็แค่เอาใจข้า ไม่เช่นนั้นข้าอาจไม่ยอมไปปรนนิบัติฝ่าบาททำให้เกิดปัญหาตามที่หลังได้ หากว่าความจริงจะถูกเปิดเผย พระสนมท่านก็ควรจะดีกับข้าหน่อย” เดินเข้าไปไกลๆเอ่อต้าเหนิงลุกขึ้นยืน แล้วคว้าที่คอหอยของซุยเอ่อร์อย่างรวดเร็วทำให้ซุยเอ่อร์ไม่มีโอกาสได้หนี“อะ อะ พระสนมทำไมยังกล้าทำร้ายข้า ต่อไปข้าไม่ทำตามคำสั่งอีกต่อไปแล้วและจะไม่ยอมไปปรนนิบัติฝ่าบาทอีกต่อไป” มือเล็กของเอ่อต้าเหนิงกำคอหอยจิกเล็บยาวลงบนลำคอขาวของซุยเอ่อร์“โอ๊ย พระสนมข้าเจ็บ”“เจ็บหรือ สิ่งที่เจ้าทำกับข้าทำให้ข้าเจ็บกว่าที่เจ้ากำลังพบเจอแค