ลานฝึกของบ้านเฉินกัวกั๋วฮ่องเต้ไม่ส่งคนตามหาหวางเย่แล้วในตอนนี้เหมือนกำลังรออะไรอยู่และเหมือนจะแสร้งว่าเลิกแล้วต่อกัน เพราะได้ตัวสนมเอ่อกลับวังหลวงก็คงเป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้กัวกั๋วไม่ส่งคนตามหาหวางเย่”“หรือบางทีเขารู้อยู่แล้วว่าข้าอยู่ที่ตระกูลเฉิน ที่ถึงแม้จะไกลจากวังหลวงแต่ก็ไม่ไกลเกินไปหากอยากได้ตัวข้าก็แค่ส่งคนมาจับตัวไป”“ท่านพ่อ ชะล่าใจไปก็ไม่ดีขอรับ ลูกวางกำลังแน่นหนาสอดแนมตั้งแต่วังหลวงจนถึงบ้านตระกูลเฉินหากมีคนของวังหลวงผ่านมาจริงคนของเราจะส่งข่าวทันทีให้พาหวางเย่หนีไป” ใต้เท้าเฉินพยักหน้าขึ้นลง“รอบคอบเพียงนี้ถึงจะเป็นเฉินซือกวาน” ฉินเกอหลงเอ่ยปากชมซึ่งหน้า“ท่านพ่อเรียกอี้เหมย” ย่อกายงดงามใบหน้าอ่อนหวานยิ่งหวานกับการแต่งแต้มใบหน้าสีชมพูอมม่วง ฉินเกอหลงหลุบตามองพื้น“มาแล้วหรือ อี้เหมย ปีนี้เจ้าอายุเท่าไหร่กันพ่อลืมไปเสียแล้ว” อี้เหมยยิ้ม“17ปีย่าง18ปีแล้วเจ้าค่ะเดือนจิวเยว่ (กันยายน) ครบสิบแปดปีพอดีค่ะ”“อืมมมเวลาผ่านไปไวเหลือเกินก่อนนั้นข้าเห็นเจ้าวิ่งตามหวางเย่ทั่ววัง ตอนนี้จะให้วิ่งตามก็คงไม่ได้สินะเจ้าเติบโตมาพร้อมกับกิริยาอ่อนหวานเช่นนี้”ก้มหน้าเขินอายแต่ก็ไม่วายอม
Last Updated : 2024-12-08
LOGIN
