Semua Bab พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ: Bab 71 - Bab 80

ร่างสวยที่สวมชุดแต่งงานสีขาวสะอาดชุดที่เช่าเขามาไม่ได้ซื้อมาหรอกนะเพราะต้าเหนิงคิดว่าไม่จำเป็นต้องเสียเงินกับชุดอะไรที่ใส่แค่ครั้งเดียวในราคาแพงระยับ หรืออาจเพราะต้าเหนิงไม่ได้รู้สึกว่ามันสำคัญอะไรไม่ใช่คนที่ต้าเหนิงรักไม่ใช่คนที่อยากจะใช้ชีวิตร่วมกันแค่คนที่ต้องแต่งก็เท่านั้นหากเป็นคนที่รักอาจอยากได้อะไรที่น่าจดจำที่สุดดีที่สุดก็ได้ร่างโปร่งแสงลอยเคว้งอยู่ที่นั่นมองดูสภาพอันน่าทุเรศของตัวเองที่นอนนิ่ง ดวงตาปิดสนิทแต่ริมฝีปากดำคล้ำด้วยฤทธิ์ของน้ำยาล้างห้องน้ำ ขวดน้ำยาล้างห้องน้ำตกอยู่แทบเท้าต้องพื้นกระเบื้อง“แสงสีทองกำลังค่อยๆ ส่องสว่างที่ริมหน้าต่าง ที่คืออะไรกันอยากจะให้ต้าเหนิงได้เห็นฉากสำคัญหรือไรตายๆ แล้วทำไมไม่ให้ไปเสีย เวลาไหลผ่านรวดเร็ว จากเช้าเป็นสายเหมือนแค่เสี้ยวนาทีเป็นวิญญาณทุกอย่างมันผ่านไปไวแบบนี้สินะ“ต้าเหนิง ต้าเหนิงลูกแม่ฮืออออออต้าเหนิงทำไมทำแบบนี้” เสียงคุณปทุมที่พุ่งตัวเข้ามาในห้อง คราวนี้กลายเป็นภาพสโลว์ที่ถูกดึงให้ช้าลงเหมือนอยากให้ต้าเหนิงได้เห็นนาทีที่โศกเศร้านั้น และฝั่งมันไว้ในความทรงจำ“ต้าเหนิงคุณๆๆๆๆๆ ลูกๆๆๆๆๆ แย่แล้วลูกคิดสั้น ต้าเหนิงโธ่ๆๆๆๆ ฮืออออทำไ

“ขอรับ ข้าน้อยให้คนปั่นประสาทเรื่องที่เอ่อต้าเหนิงจับพระสนมมา คนพวกนี้ก็คนของเอ่อต้าเหนิง พระสนมฉีเหอเต๋อก็คล้ายๆ จะฝังใจเรื่องเอ่อต้าเหนิงไปแล้ว”“ทำได้ดีมาก ช่างดีจริงๆ เหมาะที่จะเป็นแพะรับบาปเอ่อต้าเหนิงเอ๊ยเอ่อต้าเหนิงเจ้า เหมาะที่จะกลายเป็นคนร้ายในสายตาท่านอ๋อง” ยิ้มสาใจเดินเข้าไปในห้องที่ทำเป็นลูกกรงล้อมรอบ สนมฉีมารดาของฉินเกอหลงถูกล่ามด้วยโซ่ที่ข้อเท้า“พระสนม” สนมฉีเงยหน้าขึ้นช้าๆ“ใต้เท้าใต้เท้าช่วยข้าด้วยไหนท่านบอกว่าจะช่วยข้าอย่างไรเล่าเอ่อต้าเหนิงตัวร้ายจับข้ามากักขังไว้ไหนท่านบอกว่าจะช่วยข้าให้พบกับไท่จือลูกข้า” ใต้เท้าเฉินยิ้มเย็น“ใจเย็นๆ พระสนม อีกไม่นานอีกไม่นานต่อจากนี้รอข้าแผ้วถางเก็บกวาดให้เรียบร้อยท่านจึงมีค่าสำหรับข้าอีกครั้งข้าจะรีบมาช่วยท่านตอนนี้ข้าไม่อาจต่อกรกับเอ่อต้าเหนิง” สนมฉีหันหน้าหันหลัง“นางร้ายกาจจริงๆ ก่อนนั้นไท่จืออยากแต่งนางมาขอร้องข้าให้ช่วยทาบทามนางในตำแหน่งไท่จือเฟย แต่เมื่อฝ่าบาทสวรรคตนางกลับจับข้ามาขังไว้” เข้าไปกระซิบใต้เท้าเฉินเบาๆ“ดีแล้วท่านอย่าไว้ใจนาง หากไท่จือมาพบท่าน ท่านก็ควรบอกกับไท่จือเรื่องที่นางร้ายกับท่านดีไหม” สนมฉีพยักหน้าขึ้น

“มีคนถวายฎีกาบอกข้าว่าบุตรีคนรองของบ้านเฉินงามล่มเมือง นางเป็นบุตตรีของเฉินตงลี่เจ้าคิดดูหากข้ายกย่องนาง เฉินตงลี่จะกล้ายืนอยู่ข้างฉินเกอหลงอีกหรือ หรือถ้าหากกล้าบุตรีเป็นเมียข้าแล้วยังจะยืนอย่างสง่าผ่าเผยได้อีกหรือ” ขันทีข้างกายยิ้มประสานมือ“เป็นพระบารมีจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ” กัวกั๋วยิ้มมุมปาก“ฝ่าบาทท่านหมอเทวดาเยี่ยนฉือ ขอเข้าพบฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”“หมอเทวดา อย่างนั้นหรือเชิญ เชิญเข้ามา” ยิ้มมุมปาก เยี่ยนฉือหรือช่างกล้าเสียจริงกล้าที่จะมาพบเขาไม่กลัวว่าเขาจะคุมตัวไว้หรือไร คนของฉินเกอหลงคนนั้น"โจวเยี่ยนฉือถวายพระพรฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี""เยี่ยนฉืออย่างนั้นหรือ""พ่ะย่ะค่ะ ไม่อ้อมค้อมเยี่ยนเฉือครั้งนี้แวะมาเพราะว่าพระสนมเอ่อที่ประชวร เดิมนางรับยาประจำกับข้าน้อยจึงหายป่วยผิวพรรณผุดผ่องงดงาม"กัวกั๋วยิ้ม"ให้ข้านำยาไปให้นางหรือ หรือว่าท่านจะเข้าไปพบนางแต่นางถูกข้า กักบริเวณ""ไม่อ้อมค้อมเหมือนเดิม จะต้องตวรจอาการป่วยว่าหายขาดหรือไม่ จะกำเริบอีกหรือเปล่า""ฮ่าาาอย่างไรก็ต้องเข้าพบนางสินะ นับถือ นับถือ เข้าทางข้า มาขออนุญาตข้าก่อนจึงเข้าพบนาง นี่สินะเขาถึงบอกว่าหมอเทวดาเยี่ยนฉือฉลาดเก

“ก็แค่ให้นางทำให้กัวกั๋วสั่งประหารนาง เพื่อให้หวางเย่ ร้อนรน”“เฉินตงลี่จะมากไปแล้วนะ” จางเหมียนตะโกนขึ้นดังๆ ด้วยโทสะ ไม่อยากคิดว่า เฉินตงลี่จะกล้าพูดเรื่องที่ไร้คุณธรรมเช่นนี้ต่อหน้าคนอื่นอย่างไร้ยางอายไม่อายพวกเขาบ้างหรือ“ท่านเอาชีวิตของคุณหนูเอ่อไปเสี่ยงแบบนั้นได้อย่างไรกัน ตระกูลเอ่อเหลือนางเพียงคนเดียวหากเข้าไปช่วยไม่ทันนางอาจสิ้นชื่อ” อย่าพูดว่าเจ็บใจแต่มันยิ่งกว่าเจ็บใจจางเหมียนเป็นคนที่ตงฉินและมีคุณธรรมคนหนึ่งทีเดียว“จางเหมียนท่านเอาความรู้สึกส่วนตัวมาเกี่ยวข้องมากไปหรือเปล่า อ่อจริงด้วยข้าเกือบลืมไปว่าท่านเป็นคนของตระกูลเอ่อมาก่อนเคยเป็นข้าเก่าเต่าเลี้ยงของเอ่อถูหวังซนสินะ จึงออกหน้าแทนนางเพียงนี้ เหลือคนเดียวแล้วอย่างไร ไม่ควรเหลือด้วยซ้ำไป จำความทุกข์เข็ญตอนที่เอ่อถูหวังซวนนั่งบัลลังก์ไม่ได้หรือไรต้องเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า”“ฮึ ท่านก็เอาความรู้สึกเกลียดส่วนตัวมาใช้เช่นกัน ท่านเกลียดคนของตระกูลเอ่อก็พูดมา นางจะได้ไม่ต้องทำตามแผนของท่านที่ส่งนางไปตาย ท่านควรจะบอกนางด้วยว่าท่านเกลียดคนตระกูลเอ่อ”เฉินตงลี่กัดฟัน“ได้ ข้าจะส่งอี้เหมยเข้าวังหลวง เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าไม่

“นี่ยังน้อยไป ต้องอีกสักเปรี๊ยง” ต้าเหนิงเงื้อหมัด เจายี่หลับตาปี๋ไม่อยากเห็นจุดที่แสนจะอัปยศของหมอหลวงซุนเต๋อหลี่คนเก่งคนนี้ แต่ก็คิดว่าดีที่แค่ต่อยไม่ฆ่าปาดคอ“พระสนมโปรดไว้ชีวิต” พูดรัวเร็วจนน่าสงสาร แต่ต้าเหนิงไม่ได้สงสาร“หาว่าไงนะ ข้าได้ยินไม่ถนัด"“พระสนมโปรดไว้ชีวิตข้าน้อย ข้าน้อยไม่กล้าแล้ว” พูดช้าๆ ชัดๆ ย้ำทีละคำ“เจ้าไม่กล้าแล้วใครกล้า กล้าจับข้ากรอกยา คิดว่าคนอย่างข้าจะตายง่ายๆ หรือ ทำข้าก็เหมือนตีงูหลังหักนั่นแหละ พอถึงเวลาข้าก็กลับมาได้เหมือนเดิม แล้วยังมาแว้งกัดท่านด้วยสิท่านหมอ”“ข้าน้อยซุนเต๋อหลี่ผิดไปแล้ว พระสนมได้โปรด"กุมที่ปากครึ่งจมูกถ่มเอาเลือดกับเศษฟันที่หลุดออกจากปากเจายี่เสียวไส้สุดๆ ใครจะคิดว่าต้าเหนิงจะแค่ต่อยหากเป็นคนอื่นก็คงออดอ้อนให้กัวกั๋วฮ่องเต้ลงทัณฑ์คิดบัญชีย้อนหลังในตอนที่กำลังเป็นที่โปรดปรานแต่ต้าเหนิงกลับเลือกที่จะลงมือด้วยตัวเองให้สะใจ แต่ก็เหมือนว่า ไม่ได้ใจร้ายอย่างที่คนอื่นคิด ต้าเหนิงยังพอมีคุณธรรมอยู่บ้างหากจะสั่งให้ประหารเลยก็คงไม่ยาก แต่นี่เลือกที่จะ ทำร้ายเพียงให้หายโมโหคนที่ถูกกระทำคิดได้สองกรณีนั่นคือ อาจสำนึกผิด หรืออาจไม่สำนึกผิดแล้วไม