All Chapters of พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ: Chapter 1 - Chapter 10

ความรู้สึกอึดอัดจนอยากจะอาเจียน ความรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย แม่จ๋าช่วยหนูด้วย เหมือนกำลังโดนบีบคอ บีบคอ ใช่แล้วมีใครบางคนกำลังบีบคอ กรอบหน้าอ้วนของใครคนนั้นลอบเด่นอยู่ตรงหน้า อีอ้วนแกบีบคอฉันทำไม“ไทเฮาเพคะ พระสนมกำลัง จะหมดลมหายใจแล้ว” ่น้ำเสียงเศร้าสร้อยผิดกับท่าทีที่ออกแรงอย่างเต็มที่ในการบีบคอ ยัง ยังไม่ปล่อยอีกต้าเหนิงดิ้นรนแต่รู้สึกว่าทำไมมีแรงเพียงแค่น้อยนิดมือใหญ่ของยายป้าอ้วนบีบที่ลำคอไว้แน่น ริมฝีปากเหยียดยิ้มหยัน ดวงตามุ่งมาดให้ตายดับตรงหน้า นี่กล้าฆ่าคนเลยหรือไทเฮาวัยกลางคนใบหน้ายังงดงามราวกับเพิ่งจะผ่านวัยสาวได้ไม่นานที่ยืนนอกม่านพยายามแหวกม่านสีทึมทึบเข้ามา ขันทีข้างกายรีบจับมือไว้เสีย ไม่ให้ได้ทำอย่างที่ใจคิด“อย่าเลยพ่ะย่ะฮะ พระสนมต้าเหนิงกำลังจะเดินทางไปยังสรวงสวรรค์นางคงอยากให้ไทเฮาจดจำแต่ภาพงดงามของนางก็เท่านั้น อย่าเข้าไปเลยพ่ะย่ะฮะ ไทเฮาเองสูงส่งไม่บังควรจะต้องมาเห็นอะไรที่ไม่งดงามเช่นนั้น” ความตายเช่นไรจึงจะสวยงามคนใกล้ตายอย่างไรจึงจะสวยงาม อีบ้า ต้าเหนิงพยายามลืมตาขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียง และความอึดอัดที่ลำคอหายไป แต่ภาพที่เห็นคือร่างอ้วนของยายป้าคนเดิมกำลังยกหม

ตำหนักฮองเต้“ฝ่าบาทฝ่าบาทเพฮะ จวิ้นหวังมาถึงนี่”สีชมพูฮ่องเต้ ชายตามองขันทีข้างกาย“แล้วอย่างไร” สีหน้าเบื่อหน่ายมีอะไรให้ตื่นเต้นกันละ“จากทางเหนือมานี่ใช้เวลาไม่น้อยอ้างว่าบัญชาของไทฮองไทเฮาจากตำหนักเทียมฟ้า” กัวกั๋ว ยิ้มมุมปาก“แล้วอย่างไรสนมคนนั้นข้าไม่ต้องการนางแล้วใครจะเอาไปไหนก็เรื่องของพวกเขาคนใบ้แล้วยังถือดีใครบังอาจส่งมาในตำแหน่งสนม” ขันทีป้องปาก“แต่ จวิ้นหวังมาครั้งนี้เกรงว่าจะมีแรงกระทบเหล่าขุนนางและราษฎรอาจมีคนบางคน หาทางเข้าใกล้จวิ้นหวัง”“เข้าใกล้แล้วอย่างไรเขาเองที่ร่างหนังสือสัญญายอมสละบัลลังก์ให้ข้าแล้วยังบอกว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราชสำนักและการปกครองออกบวชที่วัดทางเหนือ ต่อไปเรียกเขาว่าไต้ซือจะดีไหม” หัวเราะเบาๆ ขันทีเองก็หัวเราเสียงดังลั่น“พ่ะย่ะฮะไต้ซือ ก็ควรจะเป็นเช่นนั้นในเมื่อออกบวชแล้วก็ควรจะเป็นไต้ซืออ๋องฉินโบกมือให้เกี้ยวที่พาร่างไร้สติของต้าเหนิงนั่งมาด้วยจอดลงริมธารใส หานจงวิ่งเข้ามาวางเก้าอี้รองพื้นให้อ๋องฉินลงมาจากเกี้ยว“เหตุใดต้องเลือกเส้นทางนี้”“ทางสายหลักอันตรายยิ่ง นางมีคนปองร้ายมากหน้าข้าไม่อาจรับมือหรือคอยตามเช็ดสิ่งที่นางทำ นางสั่งสมความ

วังหลวง“ชิงตัวสนมของข้าอย่างนั้นหรือฮะฮะฮ่าาาาาา อย่าใช้คำว่าชิงตัวทำไมพูดจาให้ร้ายน้องชายสุดที่รักของข้าได้เพียงนี้ ฉินเกอหลงหรือจะกล้า” กัวกั๋วฮ่องเต้หัวเราะลั่น“ตะตะตะแต่ฝ่าบาทพระสนมเอ่อเป็นพระสนมของฝ่าบาทนะพ่ะย่ะฮะ” ตั๋วเค่อกงกงที่หวังผลประโยชน์จากเอ่อต้าเหนิงยุยงกัวกั๋วฮ่องเต้เรื่องที่ฉินเกอหลงชิงตัวต้าเหนิงออกจากวังหลวง“เอ่อต้าเหนิงอย่างนั้นหรือข้าเกือบลืมชื่อของนางไปแล้วสินะตอนนี้สนมซิงซีกับสนมหวงซือหยิน งดงามชดช้อยและยังชอบตามใจข้าจริงสินะข้าเกือบลืมไปว่ามีสนมที่ชื่อเอ่อต้าเหนิงอีกคน อยู่ตำหนักอะไรนะ”ตั๋วเค่อกงกงส่ายหน้าไปมา เคยจะจดจำอะไรได้บ้างสิ่งที่ทำในแต่ละวันคือหาความสำราญเท่านั้นก่อนหน้านั้นเคยโปรดปรานเอ่อต้าเหนิงเรียกหาทุกวันแต่มาวันนี้กลับบอกว่าลืมคนเช่นกัวกั๋วฮ่องเต้เป็นคนเช่นไรกันแน่“ตำหนัก16พ่ะย่ะค่ะ”“อ่อสนมอันดับที่สิบหกสินะ เกือบลืมไป ข้าแต่งตั้งนางอย่างไม่ตั้งใจ แล้วตอนนี้นางอยู่ที่ไหน“เอ่ ตอนนี้ จวิ้นหวังนำตัวพระสนมเอ่อไปรักษาการป่วยที่วิหารเทียมฟ้า”“ดีแล้วนี่ ไปรักษาตัวพอหายก็กลับมาปรนนิบัติข้าเหมือนเดิมโดยเร็ว” ตั๋วเค่อถอนหายใจยาว“พ่ะย่ะฮะแล้วเรื่องการ

ส่งภาษามือว่าได้ยินแล้ว สองสามวันมานี้ต้าเหนิงหัดใช้ภาษามือในแบบของต้าเหนิงคนหล่อคนนั้นก็ยังพูดด้วยน้อยคำอย่าเรียกว่าพูดด้วยเลยเรียกว่าพูดลอยๆ จะดีกว่า เขามีปมอะไรกับต้าเหนิงจึงไม่ยอมพูดทำราวกับว่าต้าเหนิงเป็นหนอนบุ้งน่าขยะแขยงขนาดนั้น“ท่านอ๋องหรือเจ้าค่ะแอบดูท่านอ๋องอีกแล้ว พระสนมก่อนนั้นเป็นอย่างไรก็เป็นแบบนั้นไม่เคยเปลี่ยน เมื่อก่อนเพื่อท่านอ๋องยอมทำทุกเรื่องเชียวเจ้าค่ะขอเพียงแค่ได้ยินว่าท่านอ๋องชอบ คุณหนูเอ่อในตอนนั้นยอมทำทุกทาง ข้าน้อยเองก็ไม่เข้าใจว่าพอท่านอ๋องกลับมาครั้งนี้ทำไมถึงมีท่าทีเปลี่ยนไปทั้งๆ ที่เป็นคนพาคุณหนูเอ่อมาเร้นกายหลบภัยที่นี่”“ทำไมถึงหลบภัย” ส่งภาษามือถามคำถาม“บ้านเอ่อถูกเผาวอดวายดีที่ท่านอ๋องในตอนนั้นกับหานจงไปช่วยท่านกับสาวใช้อีกคนไว้ได้”ต้าเหนิงขมวดคิ้ว“นอนเถิดเจ้าค่ะเรื่องราวมันผ่านไปแล้วตอนนี้พระสนมปลอดภัยอยู่ที่นี่แต่เสียอย่างเดียวบรรยากาศชื่นมื่นไม่กลับมาแล้วท่านอ๋องคงจะผิดหวังที่พระสนมยอมถวายตัวกับฝ่าบาท”นั่นงัยแฟนเก่ากันนี่เองสายตาที่มองมาถึงเฉยชาน่าดู คนอะไรงอนอย่างกับผู้หญิงทิ้งตัวลงนอนสาวใช้ห่มผ้าให้ ต้าเหนิงนอนนิ่งคิดไปถึงอนาคตและสิ่งที่จะต

วังหลวง“ฝ่าบาท”ซุ่ยเอ่อร์ก้มหน้าคุกเข่าจรดพื้น กัวกั๋วฺฮ่องเต้ยกมือเชยคางมนขึ้นสบตา ยิ้มมุมปาก“เจ้า นะหรือที่บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับข้า”ซุ่ยเอ่อร์แลบลิ้นออกมาเลียที่ปลายนิ้วของกัวกั๋วฮ่องเต้ทั้งดูดทั้งเลียด้วยท่าทีที่ยั่วยวน“พูดมา ถึงจะบอกว่าสิ่งที่เจ้าทำข้าพอใจไม่น้อยแต่เรื่องที่บอกว่าจะพูดรีบพูดมาก่อนที่ข้าจะโมโห”“ฝ่าบาท ซุยเอ่อร์เป็นสาวใช้ของพระสนมเอ่อ”กัวกั๋วฮ่องเต้ถอนหายใจ“แล้วอย่างไรพูดมา”เริ่มรำคาญกับท่าทีเรื่องเยอะของซุยเอ่อร์“ที่ผ่านมา เป็นซุยเอ่อร์ที่อุ่นเตียงให้กับฝ่าบาทยามค่ำคืนหาใช่พระสนมอย่างที่ฝ่าบาททรงเข้าใจไม่”“พูดจาเหลวไหล นางกำนัลซุยเอ่อร์เจ้าคิดว่าจะหลอกลวงฝ่าบาทได้หรือ”ตั่วเค๋อที่สันหลังหวะกำลังกลัวว่าความจะแตก“เจ้ามีอะไรมาพิสูจน์”ซุ่ยเอ่อร์ยิ้มหวานหยด“ไม่มีเจ้าค่ะมีเพียงการอุ่นเตียงให้กับฝ่าบาทเท่านั้นที่จะพิสูจน์เรื่องนี้ได้”กัวกั๋วฮ่องเต้ยิ้ม“กงกงปิดตำหนัก”ยิ้มร่า ตั่วเค๋อกงกงถอนหายใจยาว“ซุยเอ่อร์เจ้าควรจะรู้นะว่าต้องปรนนิบัติฝ่าบาทเช่นไร ข้าคงต้องไม่แนะนำ ทางข้างหน้าข้ายังเป็นขันทีข้างกาย เจ้าอาจจะได้อยู่สูงกว่าตำแหน่งนางกำนัล”ยกมือขึ้นตบที่ไหล่ข