เขาเปรยขึ้นเสียงเรียบราวไม่มีอะไรสั่นไหวความโกรธขึ้งที่ชอบสำแดงออกมาให้เธอเห็นดังปกติ ซ้ำยังฉวยผ้าผืนเล็กในมือของเธอไปกุมไว้เสียอีก “ผมจะเช็ดตัวให้คุณ” “เมย์ทำเองได้ค่ะ...เมย์หายปวดหัวแล้ว เมย์...” “ผมเช็ดตัวให้คุณตั้งแต่เมื่อเช้า ตอนคุณไข้สูง” ชายหนุ่มว่าพลางไล้สายตาไปบนไหล่เปลือยจนหญิงสาวเผลอเก็บอาการหน้าแดงของตัวเองไว้ไม่อยู่โดยไม่รู้ว่าพวงแก้มอมชมพูเข้มดึงดูดความรู้สึกของผู้จ้องมองมากเพียงไหน “คุณจะอายอะไรผมอีก ในเมื่อ...ทุกสิ่งทุกอย่างของคุณ ผมเห็นมันจนหมดแล้ว” “ก็แค่เวลาที่คุณต้องการจะเห็น แต่เวลาที่คุณนึกเกลียดฉัน มันก็เป็นเพียงสิ่งที่น่าขยะแขยง” “ผมจะไม่ทะเลาะกับคนที่กำลังไม่สบาย และไม่ว่าผมจะอยู่ในอารมณ์ไหนผมก็มีสิทธิ์มองสิ่งที่ผมเป็นเจ้าของได้ทุกเวลา” วาจานั้นอาจเอาแต่ใจทว่าน้ำเสียงกลับยังคงราบเรียบจนเมลิดานึกตำหนิตัวเองอีกครั้งที่มัวแต่นึกโกรธจนอยากชวนเขามีเรื่อง เจ้าของร่างบางจำต้องนั่งนิ่งให้เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัวให้อย่างว่าง่าย มือใหญ่บรรจงซับผ้า
Last Updated : 2025-12-29
