Todos os capítulos de ยอดหญิงในเงามาร: Capítulo 611 - Capítulo 620

และด้านข้างของเขา มีชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ยักษ์หลายคน แต่ละคนล้วนหน้านิ่วคิ้วขมวดแววตาเย็นชาใบหน้าเต็มด้วยหนังกร้าวกร้าน มองปราดเดียวก็รู้ทันทีว่าไม่ควรไปข้องเกี่ยวด้วย ซุ่นจื่อตะโกนด้วยความร้อนรน “คุณหนูใหญ่รีบเข้าไปด้านในก่อนขอรับ คนพวกนี้เป็นพวกอันธพาลท้องถิ่น กล่าวหาว่าในกลุ่มของพวกข้ามีใครบางคนไปขโมยครั่นคร้ามพวกมัน…” ยังพูดไม่ทันจบประโยค ชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็ยกเท้าขึ้นหมายจะถีบซุ่นจื่ออย่างรุนแรง ชีหยวนขมวดคิ้วขึ้น ทันใดนั้นก็คว้าแจกันดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะด้านข้างขึ้นมา และเขวี้ยงใส่ชายฉกรรจ์คนนั้นอย่างไม่รอช้า แจกันบุปผาร่วงหล่นกระแทกพื้น เสียงแตกดังสนั่น เศษกระเบื้องพลันกระจายว่อน ซุ่นจื่อกลิ้งไปด้านข้างด้วยความร้อนรน หลบจากฝ่าเท้าของบุรุษฉกรรจ์คนนั้นได้เฉียดฉิว ชีหยวนขมวดคิ้วพลางมองเสี่ยวเอ้อร์ที่กล้าเพียงแค่ชะโงกศีรษะออกมาจากช่องบันได “ไปแจ้งทางการให้พวกข้าที บอกว่าที่แห่งนี้มีคนเจตนาชั่วช้ากำลังทำร้ายคน จงใจหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผล ก่อความไม่สงบสร้างความวุ่นวาย!” เสี่ยวเอ้อร์เสียขวัญเพราะคนกลุ่มนี้อยู่ไม่น้อย ครั้นได้ยินชีหยวนพูดจบ คนเหล่านั้นก็หันมองมายังตนเองทันที ไม่

ส่วนจะเป็นใคร อีกไม่นานก็ได้รู้กันแล้ว ชีหยวนปรายสายตาเย็นชามองบุรุษฉกรรจ์ร่างใหญ่ผู้นั้นซึ่งถูกยึดกริชไปแล้ว และบัดนี้กำลังจ้องมองตนเองอย่างตะลึงงัน ก่อนจะยิ้มอย่างเย้ยหยันใส่เขาไปที บุรุษฉกรรจ์ร่างใหญ่ผู้นั้นเพิ่งรู้สึกตัว และหวนกลับมาได้สติในที่สุด “ท่านใต้เท้า นางโกหก! นางชั้นต่ำคนนี้โกหก นางจับมือข้าสังหารคน นางเป็นคนจับมือข้าสังหารคนขอรับ!” ทว่าคนของหน่วยปราบปรามกลับมองว่าเขากำลังพูดจาเพ้อพก คุณหนูใหญ่แห่งจวนโหวผู้งามพริ้งนุ่มนวลเช่นนี้ หากบอกว่ารู้จักควบอาชาหรือเป็นวิชาหมัดมวยพื้นฐานพวกเขายังพอเชื่อถือบ้าง แต่จะให้เชื่อว่านางจับมือบุรุษฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่แบบนี้สังหารคนเนี่ยนะ? เจ้าหน้าที่ซึ่งกำลังกุมตัวบุรุษผู้นั้นไว้รีบง้างหมัดกระแทกอัดศีรษะเขาไปเต็มแรง “ไอ้สวะคนนี้หัดสำรวมหน่อยสิวะ ข้าอุตส่าห์ไว้หน้าเจ้าแล้วนะ?!” เขาไม่มีความปรานีเลยแม้แต่น้อย หมัดเดียวกระแทกอัดเข้าไป ทำบุรุษฉกรรจ์คนนั้นแผดเสียงร้องโอดครวญลั่น ศีรษะปูดขึ้นเป็นก้อนใหญ่ และในตอนนี้เอง ชุนหลินก็นำทางโหวผู้เฒ่าชีเข้ามา ถึงอย่างไรเขาก็เป็นองครักษ์เสื้อแพร และยังเป็นคนสนิทของไล่เฉิงหลง ดังนั้นแม้ตนเอ

เอ่ยพลางก็ชำเลืองมองเว่ยช่างอิ้งปราดหนึ่ง “เจ้ามีแผนแล้วแน่นะ อย่าทำให้เสียเรื่องอีก!” งานเลี้ยงในจวนองค์หญิงใหญ่ ต่อหน้าขุนนางชนชั้นสูงทั่วเมือง หากทำให้ชีหยวนถูกจับได้ว่าอยู่ร่วมห้องเดียวกับบุรุษแล้ว เรื่องนี้คงจะสนุกไม่น้อย หากเป็นเช่นนี้ ไฉ่เวยก็จะได้ระบายความอัดอั้นเหล่านั้นออกมาเสียที หลังจากนี้นางก็ไม่อาจเทียบไฉ่เวยได้แม้แต่ปลายเล็บแล้ว! เว่ยช่างอิ้งยังคงยิ้มร่า “ลองดูจะเป็นอะไรไป เงินคือพระเจ้า ตราบใดที่มีเงิน ไม่ว่าเรื่องใดก็บันดาลให้เป็นจริงได้ทั้งสิ้นมิใช่หรือขอรับ?” เฝิงจวิ้นยิ้มออกมาทันที ฮูหยินผู้เฒ่าชีในตอนนี้ก็กำลังหัวเราะออกมาด้วยความโมโหเช่นกัน นางเอ่ยถามออกมา “ใครมันกล้าบุ่มบ่ามทำเช่นนี้?!” โหวผู้เฒ่าชีสีหน้าเคร่งขรึม แค่นเสียงหัวเราะเย็นเยียบออกมาพลางเอ่ยว่า “ไว้หลี่จงกลับมารายงานอีกเดี๋ยวก็คงได้รู้ความจริงกันแล้ว” ฮูหยินผู้เฒ่าชีเลิกคิ้วขึ้น “ข้าพูดตรง ๆ ข้ารู้สึกว่าเรื่องนี้คงหนีไม่พ้นต้องเกี่ยวข้องกับสกุลเฝิงแน่” นางจำได้ว่าก่อนหน้านี้เฝิงไฉ่เวยเคยมาเตือนเรื่องชีหยวนถึงในเรือน นางอดรู้สึกเหลือเชื่อไม่ได้เลย คนสกุลเฝิงก็แบบนี้เอาแต่เชิดหน้า

ว่าด้วยอุปนิสัยและพฤติกรรมของเฝิงจวิ้นเป็นอย่างไร เฝิงไฉ่เวยเข้าใจกระจ่างเป็นอย่างดี เขาพูดอะไรก็ทำเช่นนั้นจริงเสมอ ขณะที่นางกำลังเหม่อลอย ก็ถูกฮูหยินเฝิงสะกิดเบา ๆ จนสะดุ้งหลุดจากภวังค์เผลอทำหน้าสับสนออกมาเล็กน้อย ฮูหยินเฝิงกระซิบกับนางด้วยเสียงเบาหวิว “องค์หญิงใหญ่ให้พวกเจ้าไปเล่นกันที่เรือนหลัง” จวนขององค์หญิงใหญ่ถูกสร้างขึ้นตามแบบจวนของชินอ๋อง กว้างขวางใหญ่โตเป็นที่สุด ลำพังแค่สวนบุปผาที่ของเรือนหลังยังใหญ่เกือบเท่าเรือนพักอาศัยของขุนนางทั่วไปทั้งหลัง ภายในยังมีภูเขาเทียม และยังมีพลับพลาชายคาโค้ง ภายในพลับพลาแห่งนี้ถูกประดับประดาด้วยแมกไม้บุปผาหลากหลายสีสัน อีกทั้งยังมีผู้เชี่ยวชาญดูแลอยู่เป็นประจำ เวลานี้จึงดูสดชื่นรื่นรมย์อย่างยิ่ง เหล่าคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่มาถึงก่อนต่างก็รวมกลุ่มพูดคุยกัน ไม่รู้ว่ากำลังพูดคุยถึงเรื่องใดกันอยู่ แต่พอเห็นเฝิงไฉ่เวยเข้ามา ต่างก็ยักคิ้วหลิ่วตาให้กันทันที ก็คงแค่คิดจะขุดคุ้ยเรื่องในงานเลี้ยงวันเกิดเมื่อวันก่อนขึ้นมาเป็นประเด็นอีกตามเคย เฝิงไฉ่เวยแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น เดินตามพวกน้องหญิงในสกุลตนเองไปหาที่นั่งเล่นตกปลาตรงริมสระน้ำ จนถึงต

“เจ้าว่าอย่างไรนะ?!” เฝิงจวิ้นสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ถามเสียงขุ่นด้วยความโมโห “พวกเจ้าทำงานประสาอะไร เหตุใดถึงปล่อยให้ไฉ่เวยตามไปด้วยแบบนั้น?” ถึงเขาจะด่า แต่กระนั้นก็เดินเลี่ยงออกไปด้านข้างแล้ว “รีบไปเร็วเข้า!” สาวใช้ถอนหายใจออกมา ทว่าไม่กล้าแสดงสีหน้าใดออกมาทั้งสิ้น นางรีบตอบรับคำ และพาเขาไปที่ภูเขาเทียมอย่างเร่งรีบ ภูเขาเทียมมีขนาดใหญ่โต และโพรงด้านในซ่อนห้องที่ตกแต่งอย่างงดงามประณีตไว้หนึ่งห้อง ในหมู่ขุนนางเชื้อพระวงศ์นิยมทำเช่นนี้ในช่วงหนึ่ง เพราะในฤดูร้อนด้านในโพรงของภูเขาเทียมจะเย็นสบายมาก ยามนี้อากาศเริ่มร้อนขึ้นทีละน้อย ภูเขาเทียมในจวนองค์หญิงก็เริ่มได้รับการดูแลทำความสะอาดแล้วเช่นกัน เฝิงจวิ้นมาถึงหน้าภูเขาเทียมแล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ไฉ่เวยอยู่ที่ใดรึ?” หรือว่าจะตามเข้าไปด้านในแล้ว? เรื่องนี้มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลแล้ว เขาร้อนใจเหมือนไฟเผา รีบหันขวับหมายจะถามเอาความให้กระจ่าง ทันใดนั้นกลับถูกใครบางคนถีบเข้าอย่างแรงจากทางด้านหลัง เขาสูญเสียการทรงตัวเซถลาไปด้านหน้าเต็ม ๆ เพราะประตูของภูเขาเทียมถูกเปิดเอาไว้ เขาพลันถลันเข้าไปในห้องซึ่งซ่อนอยู่ในภูเขาเท