Semua Bab หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Bab 911 - Bab 920

“หุบปาก!”เวินเฉวียนเซิ่งขว้างกระบี่ลงพื้นอย่างแรง โกรธจนมือสั่นชี้นิ้วไปที่เวินฉางอวิ้น แล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราด “หากเจ้าไม่ใช่ลูกชายของข้า วันนี้ข้าคงจบชีวิตเจ้าในกระบี่เดียวไปตั้งนานแล้ว!”“ข้ายินดีที่จะไม่เป็นลูกชายของท่าน!”ยามนี้สายตาที่เวินฉางอวิ้นมองเขาแฝงไปด้วยความเกลียดชัง ราวกับมองศัตรู “หากท่านไม่สังหารข้าให้ตายโดยตรง เช่นนั้นขอเพียงข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะไม่ยอมให้ท่านแตะต้องน้องห้าเด็ดขาด แม้แต่ผมเส้นเดียวก็ตาม!”“บ้าไปแล้ว...เจ้าบ้าไปแล้วจริงๆ!”เส้นเลือดบนหัวเวินเฉวียนเซิ่งปูดบวมลำคอแดงเถือกเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน อารมณ์ขุ่นเคืองท่วมท้นเต็มสมองของเขาที่ยากจะสงบลงได้ทุกคำพูดของเขาเหมือนบีบออกมาจากซอกฟัน “เจ้าเป็นถึงบุตรชายในภรรยาเอกของจวนเจิ้นกั๋วกง เป็นบุตรชายของข้าเจิ้นกั๋วกง! เหตุใดเจ้าจึงต้องช่วยลูกทรพีนั่นต่อกรกับข้า? เจ้าทำเช่นนี้มีผลดีอย่างไรกับเจ้าหรือ?”“หากข้าล่มจม เจ้านึกว่าเจ้ายังสามารถเป็นรองผู้ตรวจการแผ่นดินที่สง่าผ่าเผยได้อีกหรือ? เพ้อเจ้อ!”เวินฉางอวิ้นกล่าวอย่างโกรธเคือง “คนที่บ้าคือท่านต่างหาก!”“เสือร้ายไม่กินลูก แต่ท่านพ่อ แต่นี่เป็นครั้งท

“จริงแท้แน่นอน”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แต่หากเจ้าเป็นเช่นพี่ใหญ่ของเจ้า ไม่เชื่อฟังคำพูดของพ่อ ทำเรื่องที่พ่อไม่ชอบใจ เช่นนั้นเจ้าอย่าคิดว่าจะได้สิ่งใดเลย”“พี่ใหญ่ทำเรื่องใดหรือ?”เวินจื่อเยวี่ยถามด้วยความสงสัย จากนั้นหันมองรอบด้าน “ใช่สิ ท่านพ่อพี่ใหญ่กลับมาพร้อมท่านไม่ใช่หรือ ทำไมตอนนี้เห็นแต่ท่านพ่อไม่เห็นพี่ใหญ่ล่ะ? พี่ใหญ่ไปไหนหรือ?”“สำหรับพี่ใหญ่ของเจ้าพ่อจัดการเอง ทางที่ดีเจ้าอย่าถามให้มาก”เวินเฉวียนเซิ่งเอ่ยเตือนเขาด้วยสายตาเย็นชาทำให้เวินจื่อเยวี่ยหุบปากทันทีเขาในยามนี้ยังไม่รู้ว่าพี่ใหญ่ของเขาได้ถูกบิดาจับไปขังไว้ในคุกน้ำแล้วนึกแค่ว่าบิดาจัดแจงให้พี่ใหญ่ไปทำธุระอย่างอื่น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ถามอีก“ตอนนี้พ่อยังมีธุระอีกสองเรื่องต้องให้เจ้าไปจัดการ”“ท่านพ่อโปรดกล่าว”“เรื่องที่หนึ่ง เจ้าจงพาคนจำนวนหนึ่งไปจับโจรขโมยคนหนึ่งให้พ่อ คนผู้นั้นคือบ่าวรับใช้ข้างกายพี่ใหญ่เจ้า นามว่าอันเซิ่ง”เวินจื่อเยวี่ยย่อมรู้ว่าอันเซิ่งคือใคร อย่างไรคนผู้นั้นคือบ่าวคนสนิทของพี่ใหญ่พวกเขา ยามปกติพี่ใหญ่มีเรื่องใดก็ล้วนมอบให้อันเซิ่งไปจัดการ“เหตุใดจึงต้องจับอันเ

“หุบปาก!”เวินจื่อเยวี่ยได้ยินเขาเอ่ยถึงเวินเยวี่ย จึงโมโหทันใด “เจ้านึกว่าเจ้าเทียบกับน้องหกได้หรือ?!”เขาเพิ่งพูดจบ ก็พลันนึกถึงบางสิ่งขึ้นมา “ช้าก่อน ใบหน้าของเจ้า...หรือเจ้ากับน้องหกเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน?”“ถุย!”ฟ่านจุ้ยถ่มน้ำลายใส่เขาทันที แล้วกลอกตากล่าว “ใครจะเป็นพี่น้องฝาแฝดกับนาง? ใบหน้าอย่างนางหรือ สวยสู้พี่สาวข้าก็ไม่ได้ อีกทั้งขาวใสสู้ข้าก็ไม่ได้ อย่างนางยังอยากจะเป็นน้องสาวของข้ากับพี่หญิง นางช่างเพ้อเจ้อ”หากว่ากันตามเวลาเกิด เวินเยวี่ยสมควรจะแก่กว่าเวินซื่อและฟ่านจุ้ยหลายเดือนแต่ขณะนั้นเพื่อปิดบังความจริงที่เวินเยวี่ยเป็นบุตรสาวนอกสมรส เวินเฉวียนเซิ่งจงใจทำให้นางกลายเป็นน้องหกส่วนเวินซื่อหากว่ากันตามเวลาเกิดเดิม กระทั่งอายุน้อยกว่าฟ่านจุ้ยครึ่งเดือนเพียงแต่ฟ่านจุ้ยหน้าด้าน อยากเรียกเวินซื่อว่าพี่สาวก่อนนี้เวินซื่อไม่ยอมให้เขาเรียกว่าพี่สาว แต่บางคนอาศัยวิชาหน้าด้านของตัวเอง เวินซื่อจึงขี้เกียจจะถือสาเขา“แล้วทำไมเจ้าถึงได้เหมือนน้องหกขนาดนี้?”เวินจื่อเยวี่ยขมวดคิ้ว เมื่อครู่เขามัวแต่โมโห ขณะนี้ยิ่งมองกลับยิ่งรู้สึกว่าทั้งตะลึงทั้งโกรธนี่คงไม่ต้องหยดเลือ

“คนที่รนหาที่ตายก็คือเจ้า!”เวินจื่อเยวี่ยยกหมัดขึ้น อยากจะชกฟ่านจุ้ยอีกหมัดทว่าวินาทีต่อมา“พลั่ก!”คนที่ถูกซัดหมัดใส่จนกระเด็นออกไปคือเวินจื่อเยวี่ยเองฟ่านจุ้ยลงมืออย่างไม่ปรานีเลยสักนิดเขาในยามนี้มีจิตสังหารต่อเวินจื่อเยวี่ยแล้ว ดังนั้นพลังของหมัดเมื่อครู่จึงสูงมาก ซัดใส่ช่วงท้องของเวินจื่อเยวี่ยอย่างแรง ทำให้เขากระอักเลือดออกมาทันที“ข้าขอเตือนให้เจ้ารีบลุกขึ้นยืนดีกว่า เพราะหมัดต่อไปของข้ากำลังจะมาแล้วนะ”“พลั่ก!”ฟ่านจุ้ยเดินไปเบื้องหน้าเวินจื่อเยวี่ยอย่างเชื่องช้า ยิ้มแย้มเตือนเวินจื่อเยวี่ยเหมือนคนใจดีไปพลาง ทั้งซัดหมัดลงมาอีกครั้งไปด้วย ทำให้เวินจื่อเยวี่ยที่โซซัดโซเซลุกขึ้นล้มลงบนพื้นอีกครั้งเวินจื่อเยวี่ยนึกไม่ถึง บุตรชายนอกสมรสที่ดูเหมือนผ่ายผอมคนนี้จะมีแรงมากขนาดนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา เพียงหมัดเดียวก็ทำให้เวินจื่อเยวี่ยแทบจะไม่มีทางตอบโต้หลังซัดลงไปสองหมัด เขากระทั่งลุกขึ้นไม่ไหว ได้แต่ยันพื้นเอาไว้ กระอักเลือดออกมาไม่หยุด“เจ้า...ตกลงเจ้า...”เวินจื่อเยวี่ยอยากถามว่าตกลงเขาคือใคร?หากเป็นบุตรชายนอกสมรสที่เร่ร่อนอยู่ข้างนอก เหตุใดวรยุทธ์จึงร้ายกาจเช่นน

ฝ่ามือนี้ที่ฟาดลงไป ไม่เพียงทำให้เวินจื่อเยวี่ยชะงักอยู่ที่เดิม แม้กระทั่งบ่าวชายที่เดิมทีไปช่วยคุณชายของตัวเองเรียกคนมาก็ยังตะลึงงันเดิมทีเขานึกว่าเมื่อใต้เท้ากั๋วกงมาแล้ว จะสามารถช่วยคุณชายของตัวเอง แต่ใครจะไปคิดบุตรชายนอกสมรสที่อยู่ตรงหน้าไร้ยางอายเหลือเกิน!เป็นถึงลูกผู้ชายอกสามศอก ยังแสร้งทำน่าสงสารราวกับหญิงสาว!แต่ใต้เท้าเจิ้นกั๋วกงดันหลงกลเช่นนี้เข้าจนได้ ไม่ฟังคุณชายของเขาอธิบายเลย ก็อยู่ข้างบุตรชายนอกสมรสผู้นั้นแล้วทั้งที่คุณชายของเขาถึงจะเป็นบุตรในภรรยาเอกแห่งใต้เท้าเจิ้นกั๋วกง ใต้เท้าเจิ้นกั๋วกงกลับช่วยบุตรนอกสมรสตีคุณชายของเขา จะให้คุณชายของเขาเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?!แม้แต่บ่าวชายยังคิดได้ขนาดนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเวินจื่อเยวี่ย?“ท่านพ่อ ท่านตีข้าเพื่อลูกนอกสมรสคนนี้หรือ?!”เวินจื่อเยวี่ยมองเวินเฉวียนเซิ่งอย่างไม่อยากจะเชื่อความปวดแสบปวดร้อนบนใบหน้า เตือนสติเขาได้อย่างชัดเจน ว่าฝ่ามือเมื่อครู่ไม่ใช่ภาพลวงตาของเขาเวินเฉวียนเซิ่งเองก็ตีเสร็จแล้วจึงรู้สึกว่าไม่เหมาะสมแต่ว่าตีก็ตีไปแล้ว เขาเป็นถึงพ่อคนหนึ่งสั่งสอนลูกชายตัวเอง ก็ไม่ได้อย่างนั้นหรือ?เวินเฉวียนเซิ่ง