Semua Bab หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Bab 931 - Bab 940

ทันทีที่สาวใช้พูดเช่นนี้ออกไป ทุกคนที่อยู่ที่ประตูต่างมองไปที่หลานซื่อโดยไม่รู้ตัวเสี่ยวหานกำลังจะตำหนิ แต่หลานซื่อก็ยกมือขึ้นห้ามนางไว้นางไม่สนใจคำพูดของสาวใช้ แต่หันไปมองแขกเหรื่อจำนวนมากที่อยู่ที่ประตูว่ากันตามเหตุผล แขกเหรื่อมากมายเช่นนี้โดยทั่วไปจะไม่เดินเข้าไปใกล้เรือนหลังบ้านของเจ้าของเรือนตามใจชอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานะธิดาศักดิ์สิทธิ์ของหลานซื่อที่มียศสูงกว่าพวกเขาเหล่านี้ดังนั้นต้องมีใครจงใจล่อพวกเขามาที่นี่ในเวลานี้มันเห็นได้อย่างชัดเจน หลานซื่อไม่ต้องคาดเดาก็รู้ว่าเป็นใครแล้วเพียงแต่นางไม่ค่อยเข้าใจ นางเคยคิดว่าคนที่สามารถทำลายงานเลี้ยงในวันนี้ถ้าไม่ใช่จวนเจิ้นกั๋วกง ก็ต้องเป็นเวินเยวี่ยแต่นางไม่คิดว่าจะเป็นสกุลอันหรือว่าจะเป็นอันหลันซินที่เป็นคนบงการ?สายตาของหลานซื่อประสานกับเป่ยเฉินหยวนที่ยืนอยู่ข้างหลังทุกคนไม่ไกลจากประตูชั่วพริบตาหนึ่งเป่ยเฉินหยวนเอามือทั้งสองกอดอก ริมฝีปากบางแย้มพราย พูดกับนางสามคำโดยไม่มีเสียงหลานซื่อที่ได้เห็นก็เข้าใจบางอย่างในทันทีในขณะที่ความคิดกำลังโคจรอย่างรวดเร็วภายในหัว นางก็มองไปที่อันปี่เค่อและคนอื่น ๆ “ใต้เท้าอัน คนรั

ขณะที่อันหมิงจูกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง อันปี่เค่อก็ชิงพูดก่อนนางหนึ่งก้าวด้วยน้ำเสียงจนปัญญา “เอาล่ะ ลูกสาวแสนดี เจ้าดูสภาพเจ้าในตอนนี้สิ อย่าเสียเวลาอยู่ที่เรือนของธิดาศักดิ์สิทธิ์ต่อไปเลย พ่อจะพาเจ้ากลับไปก่อน มีอะไรเอาไว้วันหลังค่อยคุยกัน เร็วเข้า บอกลาธิดาศักดิ์สิทธิ์สักคำ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ อันหมิงจูจะทำอะไรได้อีกนางทำได้เพียงอดทนกับอารมณ์คับข้องใจ เอาเสื้อกันลมที่สาวใช้เอามาให้คลุมไหล่ ปกปิดร่างกายเอาไว้ พร้อมกับทำความเคารพหลานซื่ออย่างไม่เต็มใจนัก“ขออภัยด้วยธิดาศักดิ์สิทธิ์ ข้าน้อยขอลา”หลานซื่อเหลือบมองนางอย่างเฉยชาเดิมทียังไม่อยากปล่อยอันหมิงจูและคนอื่น ๆ ไปง่าย ๆ แบบนี้ แต่ไม่นึกว่าอันปี่เค่อผู้นี้จะตาไวเช่นนี้สังเกตเห็นภัยอันตรายในชั่วพริบตา จากนั้นก็ตัดสินใจถอนตัวโดยไม่ลังเลถ้าเป็นเฒ่าสารพัดพิษอย่างเวินเฉวียนเซิ่งนั่น ต้องกลับมาลองหยั่งเชิงอีกครั้งอย่างแน่นอนยากที่จะรับมือจริง ๆหลานซื่อหรี่ตาลง “คุณหนูใหญ่สกุลอันตกน้ำตื่นตกใจ ทำไมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าที่สกุลหลาน ดื่มน้ำแกงขิงสักหน่อยแล้วค่อยไปล่ะ? จะได้ไม่เป็นหวัด”“แค่ก ๆ ขอบคุณธิดาศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นห่วง แต่

“ให้นางเข้ามาสิ”หลานซื่อกลับไปที่ข้างโต๊ะแล้วนั่งลงเมื่อเป่ยเฉินหยวนได้ยินว่ามีคนมา ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเขาจำฮูหยินจงหย่งโหวท่านนั้นได้ ดูเหมือนจะเป็นน้องสาวของเจิ้นกั๋วกง อดีตน้าหญิงของอู๋โยวกระมัง?ครั้งหนึ่งเคยใส่ความอู๋โยวว่าขโมยของจากครอบครัวของนาง ความสัมพันธ์กับอู๋โยวดูจะแย่ทีเดียวเหตุใดวันนี้ถึงมาหาอู๋โยวได้?ไม่ใช่ว่าเป่ยเฉินหยวนคิดมากเกินไปแต่ที่สำคัญคือวันนี้ หากเวินหย่าลี่มาร่วมงานเลี้ยงในฐานะฮูหยินจงหย่งโหว ก็ไม่เห็นจะต้องมาหาหลานซื่อตามลำพังเมื่อครู่ไม่เห็นนางที่งานเลี้ยง ตอนนี้กลับมาหานางแบบส่วนตัวเห็นได้ชัดว่าผิดปกติเป่ยเฉินหยวนมองไปทางหลานซื่อ “ต้องการให้ข้าช่วยเหลืออะไรไหม?”หลานซื่อส่ายศีรษะ “แค่เรื่องเล็กน้อย ไม่จำเป็นต้องให้ท่านอ๋องลงมือ”“แล้วต้องให้ข้าหลบไปหรือไม่”“ไม่ต้องเช่นกัน หากท่านอ๋องอยากรู้ก็สามารถอยู่ฟังได้ ถือว่าเป็นเรื่องสนุก ๆ ก็พอ”เมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้กังวลและไม่หลบเลี่ยงของหลานซื่อเช่นนี้ เป่ยเฉินหยวนก็อดแย้มมุมปากไม่ได้วินาทีต่อมา เขาก็นั่งลงตรงข้ามกับหลานซื่อเช่นกันไม่นาน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านนอกประตูเวินหย่าล

เวินหย่าลี่มองไปที่ไข่แมลงกองนั้น ไม่อาจเชื่อได้เลยทำไมในร่างกายของนางถึงได้มีสิ่งที่น่ากลัวมากมายเช่นนี้อยู่?!ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?เป็นใคร...ไม่ใช่สิ นางรู้ว่าเป็นใคร!เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ นอกจากหญิงชั่วเวินเยวี่ยคนนั้นแล้วจะยังมีใครได้อีกเล่า!และสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ สิ่งที่หลานซื่อพูดกับนางในเวลาต่อมา...“ไข่แมลงเหล่านี้ยังมีชีวิตอยู่ ดูจากขนาดของมันแล้วน่าจะอาศัยอยู่ในร่างกายของท่านมาสักพักแล้ว อืม...ไม่น่าจะน้อยกว่าหนึ่งเดือนกระมัง”กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความจริงเวินเยวี่ยได้ลงมือกับผู้คนในจวนจงหย่งโหวไปตั้งนานแล้วเพียงแต่เมื่อไม่นานมานี้ ไข่แมลงในร่างกายของเวินหย่าลี่และคนอื่น ๆ ค่อย ๆ คงที่ ถึงได้เริ่มหยุดอำพรางโฉมหน้าที่แท้จริงของนางแล้ว“ยัง...ยังมีชีวิตอยู่หรือ? อย่าบอกนะว่าสิ่งเหล่านี้ยังฟักออกมาได้?!”เวินหย่าลี่ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือหลานซื่อพยักหน้า “ถูกต้อง หากท่านล่าช้าไปสิบกว่าวันถึงครึ่งเดือนแล้วล่ะก็ แมลงพวกนี้น่าจะสามารถฟักตัวภายในร่างกายของท่านได้ จากนั้นก็เจาะเข้าไปในอวัยวะภายในของท่าน แขนขาทั้งสี่และกระดูกทั้งหมด เจาะเข้าไปแม้กระทั่งสมองของ

เมื่อเห็นว่าถูกหลานซื่อเปิดโปง เวินหย่าลี่ก็ไม่กล้าโต้แย้ง พูดอย่างยิ้มเยาะ “ตอนนั้นหม่อมฉันความจริงก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่เห็นว่ามันดูเหมือนสิ่งของจากสกุลหลาน อีกอย่างตอนนั้นแม่ของท่านป่วยเรื้อรังอยู่บนเตียง สภาพดูแย่มากจริง ๆ แม้ว่าเมื่อก่อนหม่อมฉันจะไม่ชอบนาง แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะปล่อยให้นางตาย ดังนั้นเดิมทีจึงคิดว่าจะเอาไปให้นางดู บางทีอาจจะทำให้นางอารมณ์ดีขึ้นบ้างก็ได้”“แต่ใครจะไปคิดว่าก่อนที่หม่อมฉันจะเอาไปให้นาง วันนั้นภายในจวนของท่านก็เกิดเรื่องใหญ่ พี่ใหญ่ฆ่าคนรับใช้หลายคนด้วยความโกรธ ตอนนั้นหม่อมฉันถึงพบว่าตัวเองดูเหมือนจะหยิบเอาสิ่งของบางอย่างที่วิเศษสุดยอดไป แต่ว่าตอนนั้นหม่อมฉันตกใจหวาดกลัวฉากฆาตกรรมนั้นมากจริง ๆ ไม่กล้าหยิบมันออกมา ดังนั้นจึงเก็บซ่อนไว้มาตลอดจนถึงทุกวันนี้” หลานซื่อมองออกว่าเวลานี้นางไม่ได้กำลังพูดโกหก ด้วยเหตุนี้ นางถึงเพิ่งเข้าใจในตอนนี้ว่า ทำไมแม่ของนางถึงมีท่าทีที่ดีมากต่อเวินหย่าลี่ในตอนแรก ถึงขั้นยินดีจับคู่นางกับจงหย่งโหวเองเลยคนอย่างเวินหย่าลี่นั้น เมื่อเปรียบเทียบเวินเฉวียนเซิ่งผู้เป็นพี่ใหญ่ของนาง ช่างต่างกันสุดขั้วโดยสิ้นเชิงเวินเฉวียนเซ