All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 791 - Chapter 800

“Talaga ba?” mahinang tanong ni Lucas, puno ng alinlangan ang tinig.Wala naman siyang ibang ibig sabihin sa kanyang alok—iniisip lang niyang hindi kayang mabuhay ng isang batang babae sa gitna ng ganitong liblib na kabundukan. Nais lang niyang makatiyak na walang masamang mangyayari sa kanya.Ngunit sa sandaling iyon, may kakaibang init na gumapang sa dibdib ni Dahlia—isang munting init na matagal na niyang hindi naramdaman. Parang unti-unting gumaan ang kirot ng pusong minsang pinira-piraso ni Jiggo.Wala na siyang ibang hangarin ngayon kundi ang kapayapaan—isang payak at tahimik na buhay, gaano man ito kahirap.Sa mahinang tinig na bahagyang nanginginig, sinabi ni Dahlia, “Iniwan ako ng mga magulang ko noong bata pa ako. Matagal ko nang pinangarap na magkaroon ng ina na magmamahal sa akin. Mula ngayon, ituturing kitang tunay kong ina. Pagdating natin sa Hilagang-silangan, maghahanap ako ng trabaho—kahit sa paghuhugas ng pinggan—at ako ang bahalang mag-alaga sa’yo.”“Ah, anak ko…” b

Sa kabilang linya, bahagyang may pag-aalinlangan ang tinig ni Marco. “Sino ’to?”Bahagyang ngumiti si Blair, kalmado at mahinahon ang boses. “Kaibigan ako ni Don Pablo. Gusto ko lang sanang kumustahin kung kumusta na siya nitong mga nakaraang araw.”Sa totoo lang, matagal na niyang hindi nasusubaybayan ang kalagayan ng matanda. Mula nang makabalik siya sa South City, halos lahat ng oras niya’y napunta kay Jiggo—puro plano, paghahabol, at pagsisikap na muling makuha ito. Dalawang beses pa nga siyang umakyat ng bundok para hanapin si Dahlia, ngunit kahit doon, hindi rin siya nagtagal; si Jiggo pa rin ang laman ng isip niya.Naalala pa rin niya nang malinaw na minsang sabihin ni Yngrid sa kanya na may kumikilos na mapanganib na grupo sa South City, at kailangan nilang magsanib-puwersa—siya, si Don Pablo, at ilang iba pa—upang mapuksa iyon. Ngayon naman, hindi na sumasagot si Don Pablo sa mga tawag ni Yngrid.Mga duwag, mariin niyang naisip. Sila pa ang nakiusap na bumalik siya, per

Sa kabila ng luha, itinaas ni Blair ang mukha — at nasilayan ang lalaking naka­tayo sa harap niya: si Paolo.Nakaayos siya sa perpektong angkop na suit at kurbata, ngunit walang kinang na marangal sa kanyang tindig. Ang mukha niya’y napakatalas, at may nakahahadlang na panganib sa bawat galaw. Malamig, matapang, at walang pinipigil ang kanyang aura.May pag-aalboroto sa kanyang mga mata at kayabangan sa pagkakatayo — ngunit sa pagsalita niya, puno ito ng mapanuyang pagdukha.“Babae, bulok ka na talaga,” bungad niya, nang may pang-iinsulto.Napait ang pagkaka­kinis ni Blair. “Ikaw… bakit ka nandito?” tanong niya, nanginginig.Napangisi si Paolo na may halong pag-ayaw. “Kung nalaman kong nandiyan ka, hindi na sana ako pumasok. Hindi ko matiis ang tanawing tulad mo.”Lumapit siya, bumaba ang boses — mababa at lason ang tono. “Makinig ka mabuti: huwag kang manganganak. Kung buntis ka, alisin mo ‘yan. At kung hindi mo ginawa at susubukan mo pang ilagay sa akin, mas mabuti nang humanda kang

Halos masawi sa galit si Alexander. “Ang walanghiya mong babae—manugang ko ang babae! Anong karapatan mo na ipagtanggol siya?” sigaw niya. “Sino ka ba, at anong karapatan mo na magsalita para sa kanya?”Ngumisi si Paolo, malamig ang panunukso. Biglang hinawakan niya si Alexander sa kwelyo. “Makinig ka, matanda,” bulong niya, mababa at nagbabanta. “Hindi ako nandito para takutin kayo. Nandito ako dahil gusto kong malaman kung talaga kayong nakatira rito. Nang marinig kitang magsalita tungkol kay Irina, alam kong hindi ako nagkakamali.”Pinigilan niya ang pagkakahawak sandali, saka muling nagsalita—mas mahina ang tinig ngunit mas mabigat ang laman.“Bago ka magsalita tungkol kay Irina, isipin mo ang ginawa ninyo. May kasabihan—ang tao, binabayaran ang kanyang ginawa. Baka hindi pa lang dumating ang panahon. Huwag niyong akalain na napapabilang kayo rito.”Napayuko si Alexander. Alam niyang nagkamali siya—sa negosyo at sa pamilya—pero hindi ba nabayaran na niya iyon? Karamihan sa kanyang

Nag-alinlangan si Irina. “Ikaw ay…”Pamilyar ang tinig sa kabilang linya, ngunit matapos ang ilang segundong pag-iisip, pinawi niya ang ideya. Hindi—sigurado siyang hindi niya pa kailanman narinig ang boses na iyon.“Kumusta ka na nitong mga nakaraang araw?”May kakaibang timpla ng init at lungkot sa boses ng lalaki—parang tinig ng isang dating kaibigan… o dating kaaway. Isang taong tila nakatali sa kanya ng di-nakikitang hibla ng damdamin—mga bigkis na hindi niya kayang putulin gaano man siya magsikap.May bahagyang kirot na gumapang sa dibdib ni Irina habang nakikinig. Halos hindi niya namalayang napatingin siya kay Alec.Napansin agad ni Alec ang bahagyang pagkakunot ng noo ng babae.“Bakit?” tanong niya.Inakala niyang si Alexander na naman ang tumatawag—marahil ay tinawagan muna siya, binabaan ng telepono, at ngayo’y kay Irina naman tumawag.Tahimik na iniabot ni Irina sa kanya ang cellphone.Kinuha iyon ni Alec, malamig ang tinig na parang talim ng bakal. “Hello?”Katahimikan. W