Napatigil si Jenina, tila nabigla sa biglang sigaw niya. Pagkaraan ng ilang sandali, namula ang kanyang mga mata. “Kuya, ano’ng ibig mong sabihin diyan?” nanginginig ang tinig niyang sabi. “Kung ayaw mo sa amin dito, aalis na kami—ako, ang mama ko, at ang anak ko!”Huminga siya nang malalim, pilit pinatatag ang sarili. “At saka, hindi mo naman pag-aari mag-isa ang bahay na ‘to, hindi ba? Pumunta kami rito para dalawin sina Lolo, Tito, at Tita—hindi ikaw! Naghintay pa nga kami ng anak ko sa pinto para batiin ka, at ginawa ko ‘yon bilang paggalang sa’yo!”Hindi agad sumagot si Marco. Pagkaraan ng ilang segundo, dahan-dahan siyang napabuntong-hininga at mahinahong nagsalita. “Pasensya na,” aniya sa mababang tinig. “Nadala lang ako. Hindi maganda ang timpla ko ngayon.”Kumislap ang luha sa mga mata ni Jenina. “Kasalanan kasi ng anak ko,” sabi niya, pilit na ngumingiti sa kabila ng panginginig ng tinig. “Kanina pa niya ako tinatanong kung gwapo daw ba ang pinsan niya—kung kasing-gwapo
Last Updated : 2025-11-07 Read more