All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 881 - Chapter 888

Narinig niya ang maliliit na paghikbi ng pagod — karaniwan para sa buntis: madaling mapagod, sumasakit ang likod, lumilitaw ang mga pulikat sa binti, at namimintig ang mga paa. Ano ngayon ang gagawin niya pag dumating ang mga iyon?“Bastos mong Uncle Jiggo! Dinumihan mo ang sofa namin! Hmph!” tumapik si Anri, nagapak ng maliit niyang paa, mukha’y nagngingitngit. Matagal na siyang nagagalit kay Uncle Jiggo — at ngayon, talagang hindi na niya kinaya ang makita siya.Kung ibang may sakit ang nagdumi ng sofa, baka hindi na lang niya pinapansin. Baka nadarama pa niya ang awa at nag-alok pa ng baso ng tubig gamit ang maliliit niyang kamay. Pero iba ang tungkol kay Uncle Jiggo.Mula nang itaboy ni Uncle Jiggo si Tita Dahlia, tumubo sa puso ni Anri ang galit na hindi na nawawala.“Lumayas ka sa bahay namin ngayon din! Kung hindi, papatayin kita!” sigaw ni Anri, mga kamay sa balakang, ngipin nakabukas na parang maliit na tigresa.Kakapukaw pa lang ng gising ang bata — buhok pa’y naka-bun na ma

Natigil si Irina sa lugar. “Anong babae?”Sa kabilang linya, bumagsak ang mabilis at kinakabahang tinig ni Marco. “Irina, kasalanan ng pinsan ko—ang… yung pinsan kong si Gia. Nagtatrabaho siya sa isang kumpanya sa pananalapi. Ewan ko kung paano niya naipilit kay Papa—kayat pati sa tiyuhin mo rin.”Namula ang mukha ni Irina nang marinig ang pangalang Gia.“Siguro may sinabi siya sa kanya,” patuloy ni Marco, halatang nag-aalala, “kasi binigyan siya ni Papa ng isa sa mga business card ko! Tapos siya—dinala niya ang card na iyon diretso sa Beaufort Group, sabi niya gusto niyang pag-usapan ang financing at venture capital.”Tahimik ang sandali sa kabilang linya—hanggang sa narinig ni Irina ang kaluskos ng kanyang upuan habang itinutulak niya ito pabalik.Bago pa man makapagsalita muli si Marco, parang hangin na lang, tumakbo na si Irina palabas.“Irina! Irina!” tawag ni Mari, nagulat.Ngunit si Irina ay lumingon lamang nang saglit sa pintuan, mga mata’y nagliliyab. “Tulong, ipasabi na ma

“Sino ka?”Bumitak ang tinig ni Gia habang ang mga daliri ay marahas na kumapit sa kanyang buhok, pilit na iniangat ang ulo niya pabalik.“President Beaufort—! President Beaufort, ano’ng nangyayari?”Nasusunog ang anit niya sa hapdi. Tinangka niyang kumawala, ngunit lalo lamang humigpit ang pagkakahawak.“Sino ka nga ba?” muling tanong niya, pinilit gawing kalmado ang tinig. “Paanong nagiging—ganito ka—”Hindi na niya natapos ang sasabihin. Ang umaatake sa kanya — ngayo’y nakapaa, ang mga takong ay nakatapon sa may pintuan — ay muling hinila siya pasulong, malakas at walang pag-aatubili.Si Irina iyon.Kahit walang sapatos, mas matangkad pa rin siya kay Gia. Tahimik ang mga yapak niya sa karpet, ngunit ang galit niya ay umaalingawngaw sa bawat kilos.Ang kanyang kapit ay walang awa, ang kanyang ekspresyon malamig — kontrolado ang poot, halos elegante.Nais mang kumawala, si Gia ay walang nagawa kundi matisod pasulong, kumakapit sa mga pulsuhan ni Irina — ngunit hindi siya makaalpas.“

Halos bumagsak ang panga ni Gia. Namutla ang mukha niya, halos lumabas ang mga mata sa pagkagulat. Sandali, nakalimutan pa niya na nakaupo pa rin siya sa sahig—ang napunit na palda niya ay bahagyang naka-askew, at ang kanyang dignidad ay tuluyan nang nawala.Lahat ng empleyado sa lobby ay natigilan.Ang karaniwang malamig at hindi matitinag na si President Beaufort—ang “Living Yama” ng Southern City—ay ngayon nakaluhod sa isang tuhod sa harap ng kanyang asawang nakayapak.Walang kahit kaunting pag-aatubili si Alec. Sa harap ng mga nakatingin, mahinahong yumuko siya, inilagay ang mga mataas na takong sa harap ni Irina, at malumanay na sinabi, “Humawak ka sa balikat ko.”Tahimik na sumunod si Irina, inihawak ang kanyang kamay sa balikat niya na para bang ito ang pinakatinatanggap na kilos sa mundo.Tumingin si Alec sa kanya, may bahagyang ngiti sa labi. “Alam mo ba na lalabas ka para harapin ang mistress, at suot mo pa rin ang takong na ganito kataas? Sinusubok mo ba ang sarili mo?” w