เมื่อเห็นดังนี้ เฉียวเนี่ยนก็ทำได้เพียงยิ้มและตอบรับ "ดี"เรื่องวุ่นวายดังกล่าวก็จบลงเช่นนี้ไม่นานนัก ได้งานเลี้ยงก็เริ่มคึกครื้นขึ้นมา ราวกับว่าก่อนหน้านี่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลยแต่ในใจเฉียวเนี่ยนกับฉู่จืออี้ต่างรู้ดี คุณหนูมู่เมิ่งเสวี่ยคนนั้น ต้องรู้อะไรบางอย่างเป็นแน่เมื่อพระจันทร์ลอยเด่นอยู่กลางท้องนภา ในที่สุดงานเลี้ยงก็ใกล้จบลงจู่ๆ ฉู่จือกี้ก็แตะแขนเฉียวเนี่ยนเฉียวเนี่ยนเหลือบไปมอง ก็เห็นว่าสายตาของเขากำลังจับจ้องไปทางอวี่เหวินฮ่าวเฉียวเนี่ยนจึงหันมองตาม จึงเห็นบานประตูไม้จันทน์ที่สลักลวดลายอยู่ด้านข้างของโถงใหญ่ ถูกผลักออกอย่างเงียบงันจนเกิดเป็นช่องแคบ ๆ ขึ้นไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ทหารองครักษ์คนหนึ่งซึ่งสวมชุดสีน้ำเงินเข้มดูคล่องตัว คาดดาบยาวที่เอว พุ่งตัวเข้ามาดั่งเงาที่ว่องไว เขาผ่านเหล่าหญิงรับใช้และผู้ติดตามที่ยืนอยู่สองข้าง แล้วตรงไปยังข้างกายของอวี้เหวินฮ่าว ก้มตัวลง พูดอะไรบางอย่างด้วยเสียงเบามากที่มีเพียงทั้งสองเท่านั้นที่ได้ยิน ท่าทีดูเร่งรีบอยู่ครู่หนึ่งรอยยิ้มบนใบหน้าอวี่เหวินฮ่าวไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย นิ้วเรียวยาวลูบไล้ขอบถ้วยหยกเล่นอยู่ครู่หนึ่ง จาก
Baca selengkapnya
Masuk
