ผู้อาวุโสซุนเพียงปรายตามอง คิ้วทั้งสองก็ขมวดมุ่นจนแทบจะเป็นปม“ท่านผู้อาวุโสซุน!” เมื่อท่านหมอเห็นผู้มาเยือนก็ประหนึ่งได้พบดาวช่วยชีวิต รีบลุกขึ้นคารวะ น้ำเสียงเจือความตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด “ท่านเจ้าสำนักเขาถูกกริชแทงเข้าที่หน้าท้อง บาดแผลลึกสาหัส กระทบกระเทือนถึงลำไส้และอวัยวะภายใน! นี่... นี่เกรงว่าจะต้องผ่าท้องเพื่อหาลำไส้ส่วนที่เสียหายแล้วทำการเย็บรักษา! ผู้น้อย... ผู้น้อยมิกล้าลงมือจริง ๆ ขอรับ!”ผู้อาวุโสซุนก้าวเข้าไปใกล้เตียง ตรวจดูบาดแผลและใบหน้าอันซีดเผือดของเฉียวเนี่ยนอย่างละเอียด จากนั้นจึงเอื้อมมือไปจับชีพจร สีหน้ายิ่งมายิ่งดูย่ำแย่ลงเขาท่มน้ำลายลงพื้นอย่างแรงด้วยความหงุดหงิดระคนจนปัญญา “ข้ามันก็แค่ตาแก่ที่รับผิดชอบปลูกสมุนไพร เฝ้าคลังยา! ให้ปรุงยาข้าพอไหว แต่ไอ้เรื่องผ่าท้องคว้านไส้นี่มันวิชาของเจ้าหนูเสิ่นเยว่! แล้วเขาไปไหน? ยังหาตัวไม่เจออีกรึ?!”เด็กรับใช้ปรุงยาที่ติดตามอยู่ด้านหลังรีบตอบกลับทันที “ส่งคนออกไปตามหาแล้ว แต่ยังไม่มีข่าวคราวเลยขอรับ”สีหน้าของผู้อาวุโสซุนเย็นเยียบลงจนถึงขีดสุดเขาจ้องมองเฉียวเนี่ยนที่ลมหายใจรวยริน ประหนึ่งพร้อมจะสิ้นใจได้ทุกเมื่อ
더 보기