บททั้งหมดของ Kakaibang Tikim: บทที่ 261 - บทที่ 270

Ilaria POVHapon na nang magmulat ako ng mata. Parang may ilang oras din akong tulog nang hindi ko namamalayan. Una kong napansin ay ‘yung ingay mula sa labas ng bedroom ko. Narinig ko kasi na may nagtatawanan na. Panay ang kuwentuhan nila about sa nangyari sa ilog bonding nila. Hindi ko man sila nakikita, alam kong sina Sir Keilys, Iliana, at Ceska na ‘yon. Mukhang nakauwi na sila mula sa masaya nilang bonding sa ilog. At base sa tono ng boses na naririnig ko, mukhang nag-enjoy naman sila ng husto sa naging gala nila.Nakahiga lang ako, nakatalukbong pa ng kumot kasi sobrang lamig dahil sa aircon. Hindi ako puwedeng basta-basta bumangon. Lalo na’t kailangan kong magpanggap na masakit ang paa ko.Mainam na rin ito para hindi ako mautusan at ma-bully ni Ceska na plastic.Habang nakikinig ako sa ingay sa labas, biglang humina ang mga boses nila. Napansin kong parang may mga yapak na papalapit sa kuwarto ko. Ilang segundo lang, narinig ko na ang mahinang tunog ng doorknob at bago pa ako m

Ilaria POVPagkatapos kong mag-emote sa kuwarto ko, lumabas na muna ako at umupo sa lamesa.“Alam mo, ikain mo na lang ‘yang lungkot mo, anak.” Binuksan ni nanay ang kalan at nag-init ng sabaw na natira pa mula sa tanghalian nila kanina. Nilagyan niya ako ng isang mangkok at nilagay sa lamesa.“Baka kaya ka rin emosyonal kasi wala pang laman ang tiyan niya.”Pinilit kong ngumiti. “Salamat po, Nanay.”Habang kumakain ako, tahimik lang si tatay na nakatingin sa akin. Kita ko sa mga mata niya ang pag-aalala, pero pilit niyang ipinapakita na matibay siya para sa aming tatlo.“Ilaria,” sabi niya, “alam kong malungkot ang pag-alis mo doon sa mabait mong Sir Keilys. Pero tandaan mo, ang mga trabaho, nawawala’t bumabalik. Ang mahalaga, hindi mo pinabayaan ang sarili mo. Kung hindi na kaya ng puso mo, mas mabuti ng lumayo ka muna sa kaniya. Malay mo, humupa rin ang galit niya at siya pa mismo ang sumundo sa iyo dito.”Napaisip ako sa sinabi niya. Tama nga naman. Pero ang tanong, sunduin niya k

Ilaria POVHinila ako ni Sir Keilys sa hindi mataong lugar. Wala na sa tabi niya sina Iliana at Ceska, siguro pinapunta na niya sa kotse.“Ano na naman ba, Sir Keilys?”Ako na ang unang nagtanong.“Liar ka!” cold niyang sagot habang parang nag-aapoy na naman sa galit ang mata niya. “Sabi mo masakit ang paa mo kasi natipalok ka. Kaya nga hindi ka sumunod sa ilog, pinili mong manahimik sa kuwarto mo. Mas gusto mong kasama ‘yang si Kiyo. Kaya pala gustong-gusto mo nang makalawa sa akin, kasi hindi mo magawa ang gusto mong gawin. Ayan, malaya ka na, kaya nagde-date na kayo. Pinatunayan mo lang na hindi lahat ng tao, matino at seryoso sa ambisyon nila.”“Kasama ko ang mga kaibigan ko. Bumili lang sila ng popcorn kaya iniwan ako saglit. Nagkataon lang na biglang dumating si Kiyo. Hindi ako nagpunta rito para makipag-date o makipagkita sa kaniya. Nandito ako para makipag-bonding sa mga kaibigan ko. Isa pa, may dahilan kaya ako nagsinungaling na sumakit ang paa ko. Hindi ko kayang pakisamahan

Ilaria POVHabang nakahiga ako sa bedroom ko at namamahinga, nakarinig ako sa labas ng busina ng sasakyan. Hudyat na nandito na si Toph. Sakto, kakagising ko lang, kanina ko pa siya hinihintay dahil naigayak ko na ang pagkain at gamit na dadalhin namin sa ilog ngayong hapon.Bumangon na ako at nagligpit ng kama. Nagbihis ako bago lumabas ng kuwarto ko. Paglabas ko sa bahay, nakita kong kausap na ni Sir Keilys si Toph. Sina Iliana at Ceska naman ay nasa sofa, abala sa paglalagay ng kyutiks sa mga kuko nila.“Ilaria!” tawag sa akin ni Toph nang makita na niya ako. Ngumiti ako habang naglalakad ng palapit sa kanila ni Sir Keilys.“So, mamamahinga ka ba muna o aalis na agad tayo?” tanong ko sa kaniya.“Hindi na, doon na ako magpapahinga sa ilog, sabi mo nga, nakaka-relax doon, kaya, tara na,” sagot niya. Nakatingin lang sa amin si Sir Keilys.“Sige, kukunin ko lang ang pagkaing hinanda ko para sa atin.” Pumunta ako sa kusina para kunin ang basket na hinanda ko.“Hindi ba talaga kami puwed

Ilaria POV“Ito ang gusto ko, tahimik, magandang spot at masarap na merienda, grabe, Ilaria, natanggal ang stress ko bigla. Salamat sa magandang bonding at experiece na ito,” sabi ni Toph, habang panay ang tingin sa mga naging picture ko sa kaniya kanina.Tapos na rin kaming mag-merienda, ginutom kami pareho sa mga naging pictorial niya.Maya maya, habang nagliligpit na kami ng gamit at basket, biglang nadulas si Toph sa isang madulas na bato.“Toph!!!”Napasigaw ako dahil nakita ko kung paano siya bumagsak sa batuhan. “Aray, Ilaria, ‘yung paa ko!”Lumapit ako sa kaniya at saka ko siya inalalayan. Doon ko nakita na may dugo ang isang paa niya.“Toph, dumudugo ang paa mo,” nag-aalala kong sabi. Parang pakiramdam ko pa, hindi siya makakapaglakad. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Kapag sobrang saya, biglang lungkot naman mamaya.“Kaya mo bang tumayo, Toph?” tanong ko.“Titignan ko, pero ang sakit ng paa at binti ko, pakiramdam ko ay tila may pilay, Ilaria,” sagot niya. Sinubukan ko siyang