บททั้งหมดของ Kakaibang Tikim: บทที่ 281 - บทที่ 290

Ilaria POVSimula kahapon matapos ang parada, pakiramdam ko parang may malaking nagbago sa paligid ko. Kahit hindi ako nakaayos ngayon, walang makeup, simpleng shirt lang at palda, ramdam ko na may mga matang sumusunod-sunod sa akin. Hindi ko alam kung dahil lang sa imahinasyon ko, pero halata masyado, e.Kung dati, kahit maglakad ako sa kumpulan ng tao o tambay sa kalsada, ni isang tingin o ngiti ay wala akong natatanggap, pero ngayon, iba na.Kanina lang, habang kausap ko ang isang staff ng catering para sa dagdag na food, may tatlong tambay na nakatambay sa isang lamesa, mga nakiki-fiesta o nakikingay na rito sa villa. Nang makita ako, bigla silang natahimik tapos sabay-sabay ngumiti. ‘Yung tipong awkward, pero halata namang ako ang dahilan ng biglang katahimikan nila. Parang mga nahiya pa dahil ang aga-aga nilang nagkakangay dito sa hermano mayor.“Happy fiesta, Miss Ilaria!” matapang na bati sa akin ng isa. Napatitig pa ako sa kaniya. Natatandaan ko siya. Parang siya ‘yung taga d

Ilaria POVPagbukas ko ng pinto ng guest room, halos napanganga ako sa nadatnan ko. Ang buong kuwarto ay maingay, puno ng tawanan, kuwentuhan at amoy ng hair spray na halatang abala ang glam team sa pag-aayos sa tatlong pinakamalalapit kong kaibigan.Si Golda, nakaupo sa isang swivel chair habang inaayusan ang buhok, half up, half down na may maliliit na bulaklak na ididikit daw para mas mukhang pang-sagala. Si Charitie naman, hawak-hawak ang cellphone at panay selfie habang inaayos pa lang ang foundation niya. Habang si Jopay, abot-tenga ang ngiti, paulit-ulit na sinasabi sa makeup artist na gawing parang artista lang ang peg niya. Lumalabas ang pagiging makukulit, mabuti na lang at nakikisabay sa kanila ang buong glam team.Nakatawa tuloy ako sa eksena nila. Maya maya, napunta ang tingin ko sa mga gown na nakasabit sa gilid ng kuwarto. Mga kulay pastel lahat, bawat isa ay parang mahal ang pagkakagawa. Tiyak na mahal ang bili ni Sir Keilys sa gown ng mga gaga. Hindi ko tuloy mapigila

Ilaria POV Hindi ko akalaing ganito pala ang pakiramdam kapag ikaw ang highlight ng gabi. Nasa labas na ako, nakatayo ako sa gilid ng malaking hagdan ng villa, suot ang gown na pinili para sa akin ni Sir Keilys. Ang ganda, lalo na nung sinuot ko. Sulit nga ang pagse-selfie ko kanina sa loob ng makeup room namin. Sa tagal nang pagtawag sa akin, halos na-enjoy ko ang lahat ng anggulo ko. Habang naglalakad ako pababa, ramdam kong bumibigat ang paligid hindi dahil sa gown, kundi dahil sa lahat ng mga matang nakatingin sa akin. Ganitong-ganito rin kahapon sa parada namin ni Sir Keilys. Nandito sa loob ng villa ang iba’t ibang politiko. Iba’t ibang Kagawad, Kapitan at staff ng iba’t ibang Baranggay. Nandito rin ang ilan sa mga Konsehal, ewan ko ba, tila naaamoy nilang papasok sa politics si Sir Keilys, kaya sila ganito, nagdikit nang nagdikit ngayon sa kaniya. Eh, mukhang hindi bet ni Sir ang pulitika. Habang patuloy akong naglalakad—pababa ng hagdan, naririnig ko ang sunod-sunod na pag

Ilaria POVAlas-onse na ng gabi, pero heto pa rin ako at nakaupo sa gilid ng lamesa sa may garden, hawak ang maliit na pamaypay habang pinagmamasdan ang paligid. Unti-unti nang nauubos ang tao. ‘Yung iba, busog na busog na umuwi, bitbit ang mga tirang pagkain mula sa catering. ‘Yung iba, nakangiting nagpaalam, halatang satisfied sa fiesta ngayong taon. Ang mga waiter at crew ng catering naman, abala na sa pagligpit ng mga lamesa’t plato. Ang mga tunog ng kaldero, kutsara at tinidor, at ang mabibilis na yapak nila sa damuhan ay nagsasabi na tapos na ang kasayahan, at ngayon ay oras na ng paglilinis.Nakakalungkot ang part na ito, kasi talaga ngang tapos na. Ang saya, sobrang saya ng fiesta ngayong taon. Masaya akong naging spotlight ng parada at sagala. Salamat kay Sir Keilys, kasi siya ang dahilan kung bakit ko naranasana ang lahat ng iyon.Sa sobrang saya ko, hindi pa tuloy ako inaantok, energetic pa ako. Sabi ko sa sarili ko, hindi ako matutulog hangga’t hindi maayos lahat. Kahit ma

Keilys POVUmaga pa lang, pagkagising ko, ginawa ko na agad ang plano ko. Hindi ko na mapigilan ang sarili kong alamin pa ang mga dapat malaman sa kaniya para malaman na rin ni Ilaria na dapat siyang iwasan.Kailangan kong kilalanin pa si Kiyo Hernandez. Gusto kong malaman kung may mali ba talaga sa kaniya, o mali lang ang mga hinala at nararamdaman kong kakaiba sa kaniya.Hindi ako mapalagay, hindi ako mapakali talaga. Hindi nga ako nakatulog ng maayos, buong magdamag, parang kinukuyog ng tanong ang utak ko kung sino ba talaga ang taong ‘yon. Basta, ganito ang pakiramdam ko kapag may iba akong napi-feel sa isang tao.Basta, hindi ako nagkulang ng paalala kay Ilaria. Sinabi ko na sa kaniya na, hindi lahat ng ngumingiti ay totoo. Hindi lahat ng mabait sa harap mo ay ganoon din kapag wala ka. At ngayon, gusto kong patunayan na may mali sa taong iyon.Kaya ngayong umaga, wala akong ibang gagawin kundi alamin kung ano ba talaga ang mayroon sa totoo niyang pagkatao.Ginamit ko ang pera, an