All Chapters of Kakaibang Tikim: Chapter 271 - Chapter 280

Ilaria POVAlas onse na ng tanghali nang dumating ang mga taong mag-aayos sa akin. Iba ang sa akin, iba ang kay Sir Keilys, sosyal!Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, kaba ba o kilig? Kasi pakiramdam ko, hindi lang basta ako ipaparada kasama ni Sir Keilys, para akong may sariling debut. Ang weird, na nakaka-excite kasi first time kong maaayusan ng mga professional na gaya nila.“Miss Ilaria, dito po tayo. Uupo ka lang ha, kami na bahala,” bungad ng makeup artist, na may dala-dalang maleta na puno ng kung anu-ano pampaganda. Parang treasure chest, pero hindi alahas ang laman kundi mga lipstick, foundation, palette, at kung anu-ano pang kulay na hindi ko naman kabisado.Umupo ako sa harap ng malaking salamin. Doon ko lang napansin na may ilaw sa gilid, parang nasa backstage ako ng isang malaking fashion show. Tapos, may hairstylist din na naka-all black outfit, nakasabit sa leeg ang blow dryer at may hawak na suklay na parang sandata nito. Ang stylist naman, mukhang sanay na sana

Ilaria POVHindi ko akalain na ganito pala ang pakiramdam.Pagbukas na pagbukas ko ng pinto ng kuwarto, halos lahat ng tao sa paligid ay napahinto at napatingin sa akin. Parang biglang tumahimik ang buong villa at ako lang ang naging sentro ng atensyon. Pakiramdam ko, kung hindi ko hawak ang laylayan ng gown ko, baka kanina pa ako natapilok dahil sa kaba at sa bigat ng mga tingin nila sa akin.Hindi ako makapaniwala. Ako ba talaga ‘to?Sa gilid ng hallway, halos tumatalon si Jopay habang paulit-ulit ang sigaw niya.“Grabe, Ilaria! Mukha kang artista! As in artista talaga, swear! Diyos ko, hindi ko kinakaya. Para kang leading lady sa isang korean drama!”Napaikot ko na lang ang mata ko sa sobrang kulit niya. Kanina pa niya ako pinupuri at halos mabutas na yata ang tenga ko sa kakaulit ng gagang ito.“Jopay naman, tumigil ka na. Nakukulili na ako sa ’yo,” natatawa kong sagot. Pero kahit anong reklamo ko, hindi ko rin maitatanggi na sa loob-loob ko, kinikilig din ako. Hindi araw-araw may

Ilaria POVPagkatapos ng buong ikot ng parada, ramdam ko pa rin ang tuwa at saya. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang pakiramdam na iyon, parang artista, parang reyna, at higit sa lahat, ang sarap sa pakiramdam na matupad ang pangarap kong ito.Pero aba, hindi pa pala tapos ang lahat. Nang bumalik kami ni Sir Keilys sakay ng karosa papasok ulit ng villa, bumungad agad sa amin ang napakaraming tao na nag-abang. Ang iba, halatang gutom na at nakapila na para sa catering. Pero marami rin ang nakatayo, naghihintay at ang iba naman ay nakahanda na ang mga cellphone nila.“Grabe, Ilaria, parang artista ka talaga!” bulong ni Jopay sa tabi ko habang inaayos ang laylayan ng gown ko bago pa ako bumaba.At totoo nga, hindi pa man ako nakakapagpahinga, pero sunod-sunod na ang mga tao. Ang mga kababaihan, diyos ko, halos magsisigawan habang nakikipag-selfie kay Sir Keilys. Halos mabingi ako sa bawat tilian nila tuwing ngingitian sila ni Sir. ‘Yung tipong simpleng titig lang niya, ayan na,

Ilaria POV“Hoy, gaga, sasagala ka pa bukas! Lasing ka na ata ah!” saway sa akin ni Jopay nang makitang parang namumula na ako. Sa totoo lang, sa sobrang enjoy ko buong maghapon, pati sa alak, nag-enjoy na rin tuloy ako. Sabayan pa, na sobrang saya nung mga tinutuntog ng live band. Kahit hindi na kami manuod ng palabas sa patio, ayos lang kasi masaya rin naman dito sa villa. Pati nga itong mga kaibigan kong mahilig manuod sa patio, napa-stay din dito sa. Siguro ay dahil nandito ang mga crush nilang politician. Si Jopay, kilig na kilig dahil nandito si Konsehal Warren. Si Charitie naman, kilig na kilig dahil nandito si Kapitan Toji, habang si Golda naman ay si Vice mayor Narin ang trip.Sabi nga nila kanina, kung ako raw ay isang bilyonaryong Keilys ang trip, sila naman daw ay mga politician ang bet. Kay lalande lang, pero sanay na ako. Pero, hindi ko rin naman sila masisi, dahil guwapo naman ang mga crush nilang politician.“Okay lang ‘yan, ubusin na natin itong last bottle, tapos oka

Ilaria POVPagdilat pa lang ng mga mata ko, ramdam ko na agad ang bigat ng ulo ko. Para bang pinupukpok ng martilyo ang sentido ko sa sobrang sakit. Ngayon ko na lang ulit ito naramdaman. Napasinghap ako at napapikit muli, umaasang baka kapag ipinikit ko pa ng kaunti ang mata ko ay mawala ang sakit ng ulo ko. Pero hindi, mas lalo pa atang lumala ang kirot.Ito na nga ‘yung ayaw kong maramdaman. Ang hang-over na sobrang lala sa pakiramdam. Pakiramdam ko rin ay parang tuyot na tuyot ang lalamunan ko.Paglingon ko sa gilid ng kama, nandoon si Manang Lumen, nakaupo sa maliit na silya habang hawak ang isang tray. Muntik pa akong masigaw sa gulat. May nakahain na mainit na sopas, may kasamang tasa ng kape at tatlong piraso ng gamot. Hindi ko alam kung nakaramdam ako ng hiya o ng tuwa.“Ayan, gising na ang lasing kagabi,” nakangiting bati ni Manang Lumen, sabay lapit ng tray sa akin. “Sabi ko na nga ba, babangon ka rin bago sumapit ang alas otso.”Napangiwi ako. “Manang.”“Ano?” natatawa niy