All Chapters of ออกจากวงการบับเทิงเพื่อมาเป็นแม่หมอ: Chapter 121 - Chapter 130

กลุ่มผู้มีอิทธิพลและเหล่าภรรยาที่ยืนอยู่ด้านข้าง ในที่สุดก็ได้พบหน้าครอบครัวซ่งชางชิง และได้โอกาสปลดปล่อยคำพูดที่เก็บไว้มานาน"ใช่ ใช่ ใช่ ต้องขายบ้าน ขายรถ ขายกระเป๋า และขายสร้อย ถึงจะรวบรวมเงินสองร้อยล้านได้""ใช้เวลากว่าอาทิตย์ถึงจะรวบรวมครบ ไม่รู้ว่าตระกูลสือยังจะเล่นด้วยหรือเปล่า"ซ่งชางชิงไม่ได้เก็บคำพูดเหล่านั้นมาใส่ใจ เขาคิดว่าเป็นแค่การประชดประชัน จากคนที่ไม่ได้มีโอกาสได้สานสัมพันธ์กับตระกูลสือเหมือนครอบครัวเขา จึงยิ้มอย่างสุภาพแล้วตอบกลับ "คุณหลิว คุณฝู ครอบครัวเรามีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับคุณย่าสือ ต้องพาเราเข้าร่วมโครงการของตระกูลสืออย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นอย่าได้มาอิจฉาเชียว"ภรรยาของคุณฝูเย้ยเสียงดัง "เหอะ อย่าเพิ่งมั่นใจเกินไปล่ะ ถ้าเงินสองร้อยล้านนี้จมลงเหวไปล่ะก็ คงมีเวลานั่งร้องไห้แน่ๆ"ส่วนคุณนายหลิวล้อเลียนอย่างจงใจ "โครงการของตระกูลสือยังไงต้องมีพวกเราเข้าร่วมด้วยแน่นอน ตอนนั้นอย่าได้มาอิจฉาเชียว"ซ่งชางชิงยังคงไม่สะทกสะท้าน "นี่เป็นการลงทุนระยะยาว อุปสรรคเล็กน้อยแค่นี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ" เขาติดกระดุมเสื้อสูทแล้วพูดต่อ "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ครอบครัวเราจะลงเขาก่อน ขอตัว"

ลู่อวี่โจวไม่ค่อยเรียกใครว่า ‘พี่สาว’ บ่อยนัก ปกติจะเรียกก็ต่อเมื่ออยากทำตัวน่ารักหรืออยากอ้อน และหย่งฟางก็ตกหลุมพรางนี้ทุกครั้งไป เธอนั่งยองลงข้างเขา ใช้มือลูบผมดำยุ่งๆ บริเวณหน้าผากเบาๆ แล้วเอ่ยถาม “เป็นอะไร?”ลู่อวี่โจวซบหน้ามือละมุนของเธอ พลางพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ปวดหัว”“ที่นี่ไม่มียาแก้เมาหรอก รออีกเดี๋ยว พอดื่มชาแก้เมาเดี๋ยวก็ดีขึ้น”เมื่อถูกเรียกแบบนั้น หย่งฟางก็แสดงท่าทีแบบพี่สาวออกมาทันที ตอนนี้เธอปลอบเขาด้วยความอ่อนโยน แต่ถึงจะพยายามทำตัวเป็นพี่สาว น้ำเสียงของเธอก็ยังฟังดูหวานละมุนเหมือนลูกอมรสลิ้นจี่ ทำให้คนฟังรู้สึกอุ่นใจ ลู่อวี่โจวเกือบหลุดขำออกมา เขาทำเพียงเปล่งเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอชายหนุ่มจับข้อมือขาวเรียวของเธอ แล้วดึงมือให้ลูบศีรษะของตัวเองอย่างออดอ้อน หย่งฟางที่ถูกบังคับให้ลูบหัวก็เคลื่อนมือลงมาลูบหน้าผากแทน รู้สึกได้ถึงความร้อนนิดหน่อยน่าจะเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ความอุ่นจากหน้าผากส่งผ่านมาที่ฝ่ามือ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนไฟลวก เลยพยายามจะชักมือกลับแต่เขากลับจับมือเธอไว้แน่นมือเรียวสวยถูกนำไปวางบนใบหน้าที่หล่อเหลาคมคาย และเริ่มมีเค้าความเป็นชายเต็มตัว ฝ่ามือเย็น

หย่งฟางไม่เสียเวลาโต้เถียงกับเขา สายตาของเธอเย็นเยียบและลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง “ฉู่สวี่กับฉู่เหยียนถูกขังไว้ที่ไหน?”หยู่ถังในอ้อมแขนของหนิงหมี่ใช้แรงเฮือกสุดท้ายพูดเสียงสั่น แม้แต่ลำดับคำยังปนเป “เสี่ยวสวี่ถูกขังในห้อง! ส่วนเสี่ยวเหยียนอยู่ในห้องใต้ดิน! ฉู่หมิงถิงเขาคลุ้มคลั่งไปแล้ว! เขาเหลือเวลาไม่มากแล้ว เลยอยากใช้ชีวิตของเสี่ยวเหยียนเพื่อยืดอายุของตัวเอง…”หยู่ถังเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ หย่งฟางเริ่มเข้าใจภาพรวม ฉู่หมิงถิงปีนี้อายุ 49 ปี ด้วยคำสาปของค่ายกล เขามีชีวิตเหลืออยู่น้อยกว่าหนึ่งปี หนึ่งปีที่เหลืออยู่ทำอะไรได้ไม่มากนัก หลังจากยึดอำนาจจากพี่น้องจนขึ้นมามีตำแหน่งสูงในตระกูล เพิ่งได้เสพสุขกับอำนาจไม่กี่ปี ชีวิตกลับต้องมาถึงจุดจบเขาไม่เคยยอมรับชะตากรรมจนกระทั่งได้พบกับศิษย์ของผู้วางค่ายกลเมื่อ 20 ปีก่อน ศิษย์คนนั้นได้บอกเขาเกี่ยวกับค่ายกลหนึ่งซึ่งล้ำลึกและชั่วร้าย ค่ายกลเลือดแห่งสายสัมพันธ์ ใช้เลือดของญาติสนิทวางลงในค่ายกล ในคืนพระจันทร์เต็มดวง ผู้วางค่ายกลต้องเปลือยกายป้ายเลือดเข้าไป เพื่อให้เลือดสายสัมพันธ์ช่วยหลอกลวงสวรรค์เพื่อยืดอายุขัยฉู่หมิงถิงจึงเริ่มวา

เหยียนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แม่ครับ พี่ชายเริ่มวางแผนที่จะตัดขาดจากตระกูลฉู่ตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว เขาใช้ความสามารถของตัวเอง ดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศ และก่อตั้งบริษัทข้ามชาติ โดยที่พ่อ…ฉู่หมิงถิงและคนอื่นๆ ในตระกูลฉู่ไม่รู้เลย”หยู่ถังตกใจจนพูดไม่ออก“แล้ว...ลูกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”ฉู่เหยียนนึกถึงเรื่องในอดีต พูดด้วยน้ำเสียงเบา “พี่ชายของผม...เขาเคยกินยารักษาอาการซึมเศร้า”หยู่ถังหน้าซีดเผือด “เสี่ยวสวี่! นี่มันเรื่องอะไรกัน?! ทำไมลูกไม่บอก...แม่ล่ะ?”ช่วงเวลาที่เจ็บป่วยอย่างทุกข์ทรมานเป็นเรื่องในอดีตที่ผ่านไปนานแล้วฉู่สวี่ไม่มีท่าทีอะไร เขาเพียงหั่นแอปเปิลเป็นชิ้นเล็กๆ ป้อนใส่ปากน้องชาย “แม่ครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ อาการไม่ได้กำเริบมานานแล้ว”ฉู่เหยียนกัดผลไม้ในปากพูดต่อ “พี่ชายของผมมีความมุ่งมั่น ที่จะพาผมกับแม่ออกจากตระกูลฉู่ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาหายดี ตอนเริ่มวางแผนเขาก็บอกผมแล้ว แต่เราตั้งใจจะขุดเอาสิ่งสกปรกทั้งหมด ของตระกูลฉู่ออกมาให้ตำรวจ แล้วค่อยออกไป นั่นเลยทำให้เรายังต้องอยู่ในบริษัทต่อไป”หยู่ถังคิดในใจ ทั้งสองวางหมากไว้อย่างดี!เธอไม่เคยรู้เลยว่าลูกชายทั้งสองคน ทนไ

หย่งฟางนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดขึ้น "เขาอาจจะมีตัวตนอื่นๆ ด้วย โดยเฉพาะตัวตนที่แฝงอยู่ในกลุ่มผู้มีพลังพิเศษในประเทศเรา"ไป๋เชียนเจวี๋ยเมื่อได้ฟัง ก็ยกมือขึ้นตบหน้าผากเบาๆผู้นำจ้าวพยักหน้า "พรุ่งนี้เราจะเริ่มตรวจสอบเอกสาร ของผู้มีพลังพิเศษที่อยู่ในบันทึกของประเทศ" พูดจบเขาลุกขึ้นและจัดระเบียบเสื้อสูทของตัวเอง"ขอบคุณคุณหย่งตัวแทนวัดเสวียนเว่ย ที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับค่ายกลและวิญญาณหญิงสาว นี่ก็ดึกแล้วพวกเราขอตัวกลับลงเขาก่อน"หย่งฟางเข้าใจดีว่าเป้าหมายของพวกเขา คือการสืบสวนความเชื่อมโยง ระหว่างวิญญาณหญิงกับค่ายกล ตอนนี้ แม้จะเพิ่งซ่อมแซมเส้นมังกรด้วยกระดูกมังกรสำเร็จ แต่ในความมืดยังคงมีพวกเหลือบไร ที่รอโอกาสจะเคลื่อนไหวในเมื่อจบธุระแล้ว หย่งฟางจึงไม่รั้งพวกเขาไว้ ลุกขึ้นไปส่งจนถึงประตูทางลงเขา เมื่อกลับมายังลานวัด หลงหยวนหยวนที่อยู่ในร่างงูเลื้อยอ้อยอิ่งอยู่บนกิ่งไม้ มันแลบลิ้นสีแดงออกมาเล็กน้อยก่อนเอ่ยถาม"พวกเขาถึงมาดึกขนาดนี้?" ถ้าพวกเขามาตอนกลางวัน ตัวงูมังกรในร่างมนุษย์ อาจจะได้อาศัยแอบดูดธูปพลังงานจากคนกลางวัยชายคนนั้นบ้างก็ได้"วัดเสวียนเว่ยของเรา เป็นเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวสำ