Lahat ng Kabanata ng ออกจากวงการบับเทิงเพื่อมาเป็นแม่หมอ: Kabanata 131 - Kabanata 140

หย่งฟาง หยู่ถัง และเหล่ากัวรวมถึงลูกศิษย์ทั้งสี่คน กับหญิงสาวแปลกหน้าคนนั้น ใช้เวลาจนกระทั่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เพื่อบรรจงระบายอักษรบนป้ายหลุมศพของวีรชนทั้ง 93 หลุมในสุสานจนเสร็จทุกคนยืดตัวขึ้นพร้อมกับบิดขี้เกียจเพื่อผ่อนคลาย หญิงสาวแปลกหน้าเก็บชาดแดงที่เหลือคืนให้หย่งฟาง ส่งยิ้มเล็กน้อยก่อนสะพายกระเป๋าผ้าใบแล้วเดินจากไป หย่งฟางเก็บพู่กันและชาดแดงทั้งหมดลงในกระเป๋า จากนั้นเดินทางกลับวัดพร้อมหยู่ถังและบรรดาลูกศิษย์ เมื่อเดินกลับขึ้นเขาหลงหย่า ไฟถนนที่เพิ่งติดตั้งใหม่ก็ส่องสว่างนำทางพอพวกเขามาถึงวัดก็พบว่าผู้แสวงบุญคนอื่นๆกลับไปหมดแล้ว แต่ภายในวัดกลับมีกลิ่นอายของเลือดจางๆ ขณะที่หย่งฟางก้าวข้ามธรณีประตู เธอก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะรีบก้าวเข้าไปข้างใน หนิงหมี่ที่เห็นพวกเขากลับมา รีบวิ่งเข้ามาต้อนรับทันที เสี่ยวชิวที่ลอยตามมาสมทบรีบพูดขึ้นพร้อมกัน"อาจารย์ พวกเราเจอเจ้าสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่ง ในตอนที่กำลังกวาดวัดกันอยู่ มันบาดเจ็บหนัก! ตอนนี้หลงหยวนหยวนกำลังส่งพลังรักษามันอยู่!"หย่งฟางมองไปยังลานวัด เห็นหลงหยวนหยวนที่สวมชุดคลุมสีดำ กำลังนั่งขัดสมาธิบนเบาะป่าน ส่งพลังให้กับสุนัขจิ้งจอกท

หลังจากได้รับข้อมูลจากซ่งชิงอวิ๋น ทีมของพวกเขาก็ลอบเข้าไปในบ้านตระกูลสือ ใต้เงามืดของค่ำคืนบ้านหลังนี้มีแสงไฟส่องสว่างแต่กลับไม่มีใครอยู่ ไม่มีแม้แต่คนที่ดูแลหรือควบคุมตัวสือฉี นอกจากนั้นตลอดทางที่พวกเขาเดินสำรวจ ยังไม่พบแม้แต่ร่องรอยของยามรักษาความปลอดภัยหรือคนอื่นๆดูเหมือนบ้านหลังนี้จะเป็นเพียงบ้านโบราณธรรมดาๆ ไม่มีอะไรปิดบังหรือซ่อนเร้น ทุกอย่างดูเรียบง่าย ยกเว้นพื้นขนาดกว้างใหญ่ การตกแต่งที่ดูโอ่อ่า และกลิ่นอายความเก่าแก่ของสถาปัตยกรรมไม่มีสิ่งใดที่ให้ความรู้สึกประหลาดหรือผิดปกติ สามผู้ใช้พลังพิเศษที่หัวหน้าจ้าวพามา ต่างขมวดคิ้วก่อนจะลดความระวังและวางเครื่องมือในมือ"อาจารย์หย่ง คุณแน่ใจหรือว่าบ้านตระกูลสือนี้ปัญหา?" หนึ่งในนั้นถามพวกเขาไม่สามารถสัมผัสถึงความผิดปกติใดๆ และจึงเริ่มตั้งข้อสงสัยในคำพูดของหย่งฟาง แต่นักพรตสาวไม่ได้ตอบคำถามใดๆ เธอกลับเดินเข้าไปยังส่วนในของบ้าน ซึ่งเป็นห้องพัก ภายในห้องมีเตียงไม้โบราณที่ทำจากไม้จันทน์หอมลวดลายเก้าแถว บนเตียงนั้นมีชายหนุ่มหน้าตาสะอาดสะอ้านนอนอยู่ ชายคนนั้นมีใบหน้าที่ไร้อารมณ์ ดวงตาเปิดกว้างมองเพดานเตียงอย่างว่างเปล่า"อาฉี!" ซ่งชิงอวิ

ภาพลวงตาที่ปรากฏ... คือป่าไผ่แห่งหนึ่งในป่าไผ่นั้นมีแพนด้าสีดำสลับขาว ที่ดูเหมือนก้อนข้าวเหนียวกำลังกลิ้งไปมา เล่นซนกันอย่างสนุกสนาน บางก้อนนั้นเป็นแพนด้าตัวโต บางก้อนเป็นลูกแพนด้าตัวน้อยที่เพิ่งครบเดือน ดูเหมือนเป็นหลายครอบครัวที่อาศัยอยู่ร่วมกันในป่าไผ่แห่งนี้แพนด้าเหล่านี้น่ารักน่าเอ็นดู จนใครเห็นก็อดใจไม่ไหว บ้างก็กำลังกินใบไผ่ บ้างก็กัดกิ่ง บ้างปีนต้นไผ่แล้วตกลงมากลิ้งต่อไปอีกหลายรอบ ความเงียบสงบและความสุขในที่แห่งนี้ เหมือนหลุดเข้าไปในรายการสารคดี Animal Worldการปรากฏตัวของหย่งฟางและพรรคพวก ไม่ได้รบกวนพวกแพนด้าเลยสักนิด พวกมันยังคงแสดงพฤติกรรมน่ารักของสัตว์โลกต่อไป แพนด้าอ้วนกลมตัวหนึ่ง กลิ้งมาหยุดอยู่ตรงหน้าหย่งฟาง มันพยายามพลิกตัว หันหัวกลมๆ ขึ้นมามองพวกเขาด้วยดวงตา ที่มีรอยคล้ำดำรอบดวงตา พลางกระพริบตาอย่างสงสัยมันกัดชายเสื้อคลุมของหย่งฟางเบาๆ แล้วส่งเสียงอู้อี้เหมือนจะอ้อนให้หญิงสาวลูบหัวมัน แต่เธอยังคงนิ่งเฉย ทว่าคนที่อยู่ข้างหลังอย่างหนิงหมี่ หยู่ถัง และเหล่ากัวต่างไม่อาจต้านทานได้ พวกเขาแทบจะร้องไห้ด้วยความเอ็นดู ทันใดนั้นทุกคนก็ก้มลงไปลูบขนแพนด้าอย่างบ้าคลั่ง“ฮือออ ฉ

โซ่เหล็กทั้งเก้าสายที่แทงทะลุหัวใจ และตรึงร่างจิ้งจอกขาวไว้ คือส่วนหนึ่งของค่ายกลเป้นพันธนาการที่ทรงพลัง มันถูกออกแบบมาเพื่อกักขังจิ้งจอกขาว และป้องกันไม่ให้ใครเข้าใกล้ โครงสร้างที่ซับซ้อนและเต็มไปด้วยกลไก พร้อมกับพลังงานพิเศษ ทำให้หย่งฟางเอ่ยชมอย่างอดไม่ได้“ไม่เสียชื่อว่าเป็นฝีมือของพวกผู้บำเพ็ญเพียรสายมาร”จิ้งจอกขาวที่ถูกพันธนาการไว้ ไม่อาจขยับตัวได้และตกอยู่ในอาการหมดสติ หย่งฟางค่อยๆ ใช้พลังของเส้นด้ายแดงพันรอบโซ่เหล็ก เพื่อกดพลังของค่ายกลลงชั่วคราว หลังจากพันจนเสร็จ เหงื่อเม็ดใหญ่ก็ผุดขึ้นเต็มหน้าผากของเธอ ทุกคนที่เห็นต่างอุทานด้วยความดีใจ“สำเร็จแล้ว!”พลังของค่ายกลและพันธนาการถูกกดลงชั่วคราว สายตาของเซี่ยเฟยไม่เคยละจากร่างของน้องสาวเลยแม้แต่วินาทีเดียว ไม่นานนักจิ้งจอกขาวที่อ่อนแรงและหมดสติก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น สายตาของเธอจับจ้องไปที่เซี่ยเฟย และพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงทั้งความตำหนิและความห่วงใย“พี่! กลับมาทำไมอีก!”เซี่ยเฟยรีบพูดด้วยความตื่นเต้น “พี่พาคนของสำนักเสวียนเว่ยมาช่วยเธอแล้ว เมื่อวานนี้เธอบาดเจ็บใช่หรือไม่ เพราะค่ายกลอ่อนกำลังลง เธอถึงพยายามหนี?”จิ้งจอกขาวอึ้งไปชั่วครู่

ทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ผ่านการเชื่อมต่อของจิ้งจอกขาวเซี่ยถัง พลังโชคชะตาแห่งชาติที่ควรจะส่งต่อให้ประเทศ N กลับไม่ได้ถูกถ่ายโอนไปทั้งหมด มีส่วนหนึ่งที่หานลี่ตงเก็บไว้ใช้ส่วนตัวนี่คือสาเหตุที่เขามีชีวิตยืนยาวกว่าร้อยปี หย่งฟางขมวดคิ้วมองอย่างไม่พอใจ “หึ คนประเทศของแก รู้หรือเปล่าว่าแกขโมยพลังมังกรนี้มา”หานลี่ตงเพียงยิ้ม “รู้หรือไม่รู้ แล้วจะทำไม? หากไม่มีฉัน พวกมันจะตั้งหลักในเอเชียตะวันออกได้หรือ? น่าขำจริงๆ”หย่งฟางเข้าใจชัดเจนแล้ว ว่าขโมยคนนี้เป็นพวกหยิ่งยโสและหลงตัวเอง หานลี่ตงใช้พลังโชคชะตาแห่งชาติของ ประเทศ สร้างแรงกดดันที่แพร่กระจายไปทั่วห้องใต้ดิน ทุกคนรวมถึงเทพธิดาหนิงหมี่ ต่างรู้สึกหายใจยากลำบากขึ้น ต่อหน้าพลังแห่งชาติพวกเขาต้องดิ้นรนอย่างหนักเพื่อประคองตัว หย่งฟางยกมือขึ้นแสงสีแดงฉายออกมาจากฝ่ามือ ก่อตัวเป็นเขตป้องกันครึ่งวงกลม ภายในเขตนี้ทุกคนจึงพอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เจ้าหน้าที่หลี่ที่ยังเจ็บจากแรงกดดันเมื่อครู่ ยกมือกุมหน้าอกพูดขึ้น “ขโมยสิ่งที่ไม่ใช่ของแก ระวังเถอะ สวรรค์จะลงโทษเจ้า!”หานลี่ตงหัวเราะเสียงดัง “สวรรค์จะลงโทษฉัน? ฉันใช้ชีวิตแบบนี้มานานกว่าร้อยปีแ