All Chapters of After Divorced: Chasing His Ex-Wife: Chapter 51 - Chapter 60

Si Marga ay nakaupo sa isang upuang pang-opisina, nakasuot ng salamin na nakatakip sa sugat sa kanyang noo. Kung ibang tao ang nakakita, baka isipin nilang nerd siya at medyo pangit ang itsura. Pero dahil napakaganda niya, ang simpleng salamin ay tila naging isang aksesorya na nagpaganda pa sa kanya.Inayos niya ang salamin sa ilong. Umiiyak siya kahapon kaya namumula pa rin ang mga mata. Kahit nilagyan na niya ng yelo, namamaga pa rin. Medyo nawala na lang ang lamig sa kanyang mga mata.“Wala akong panahon para hulaan ang mga bagay na ‘yan. Kung may sasabihin ka, sabihin mo na. Kung wala, pwede ka nang umalis,” sabi ni Marga kay Clinton.Napakasama ng loob niya, at parang may mga tinik na tumutusok sa kanyang katawan.Kahit sinabi ni Clinton na magkaiba sila ni Brandon at hindi dapat pantay ang pakikitungo niya sa kanila, hindi niya ito pinansin. Ayaw na niyang masaktan ulit. Alam niyang hindi na siya masasaktan kung ititigil na niya ang pagbibigay ng kanyang tunay na pagmamahal. Kay

Hindi umimik si Brandon.“Ang ate ko, pwede akong pagalitan, saktan, at murahin, pero bakit niya ako sinasadyaang mapahamak sa aksidente?”Nang mga oras na ‘yun, kahit hindi pa alam kung si Marga ba ang may gawa o hindi, sinisi na ni Cathy si Marga. Masama talaga ang loob niya sa kaniyang kapatid. Sinisisi niya ang kaniyang kapatid dahil wala naman siyang ibang nakaaway lately, si Marga lang.Gusto lang naman niyang magreklamo at ipaalam kay Brandon kung gaano kasama si Marga!Dumilim ang mga mata ni Brandon, at malamig ang boses niya, “Sa tingin mo ba si Marga ang may gawa?”Nang makita niya ang mga mata ni Cathy, nanlamig ang puso niya, at bahagyang nanginginig ang labi niya, “Hindi kaya ang ate ko ang may gawa?” Nang mga oras na ‘yon, gusto pa rin niyang isali si Marga.“Tanungin mo siya.” Tiningnan ni Brandon ang babae sa harap niya, kalmado at malamig ang boses niya.Nabigla si Cathy sa mga sinabi niya. Ang gusto niya lang naman ay magalit si Brandon kay Marga, hindi ‘yung kalmad

Pamilya Corpuz.Masaya si Rain sa bahay at sinabi kay Samson kung gaano kamahal ang grades ni Hope. Nagulat si Samson sa narinig.“Sigurado ka bang effective ‘to?” tanong ni Rain sa kaniyang ama.“Paano kapag may nakaalam sa ginawa ninyo? Panloloko ‘to sa college entrance exam!” Hindi makapaniwalang sabi ni Samson sa kaniyang anak.Guro si Samson, kaya alam niya kung gaano ito kaseryoso.Walang pakialam na umiling si Rain, “Papa, matagal ka nang guro, hindi mo ba alam na may mga taong mayaman at makapangyarihan at ayaw nilang malaman ‘to? Ayaw nilang malantad.”Totoo naman ‘yun, at kinabahan si Samson. Pero nabulag siya sa laki ng pera na sinabi ni Rain, umakbay pa ang kaniyang anak na parang magkapatid. Basta sapat ang pera, okay lang isakripisyo si Hope. Hindi naman nila totoong kadugo si Hope.Nag-plano silang dalawa sa sala, pero hindi nila alam kung paano magbulungan.Alas dose na ng gabi. Nag-part-time si Hope sa isang nightclub malapit sa lungsod at umuwi lang ng ganoong oras.

Si Hope, tinitigan si Marga, kinuha ang business card at nagpasalamat.Habang nag-iisip, nakatayo si Marga sa ilalim ng puno ng kahoy. Mahinang umihip ang hangin, at ang mga dahon ay gumalaw at dahan-dahang nahulog sa mga balikat niya.Ang mahaba niyang itim na buhok ay hinangin papunta sa kanyang mga balikat, at paminsan-minsan ay tinatakpan ang kanyang mga itim na mata—mga matang malamig pero mahinahon din. May ngiti sa gilid ng labi niya, at ang kanyang mga maamong mata ay napunta kay Hope.“Kung may tanong ka, pwede mo akong kontakin anytime,” sabi ni Marga bago siya umalis.Bahagyang ibinaba ni Hope ang kanyang mga mata at tinitigan ang business card na binigay ni Marga.Project Manager ng Fowler’s CompanyMahigpit na hinawakan ni Hope ang business card, ang mga mata niya ay nakasunod kay Marga, tahimik na nakatayo at hindi umaalis.“Ang swerte mo dahil nakakakilala ka ng isang taong makapagbibigay ng tulong sa ‘yo,” sabi ni Principal Diana habang tinatapik ang balikat ni Hope. N

Madilim at malamig ang gabi nang marinig ni Marga ang mahinang pag-ring ng kanyang cellphone. Pagdampi pa lang ng screen sa kanyang daliri, agad bumungad ang pamilyar at nakakainis na tinig."Good evening, Miss Santillan," pang-aasar na bati ni Clinton, ang lalaking minsang nagpabuo ng kanyang mundo—at sa bandang huli, nagpaguho rin nito.Mabilis pero kalmado ang sagot ni Marga, bahagyang kumurap ang kanyang mga mata. "Nasa dating bahay ng pamilya Fowler ako," matigas niyang sagot, tila isang babala.Pagbanggit niya ng "pamilya Fowler," napansin niyang biglang nagbago ang kilos ni Clinton. Mula sa pagkakarelax sa kanyang upuan, mabilis itong tumayo, tila isang sundalong bumalik sa atensyon."Nasa inyo si Lolo? May I say hello to him?" tanong niya, may bakas ng paggalang sa kanyang boses.Ngumiti si Marga, magaan ngunit may halong pangungutya. Umiling siya. "Nandito kami ni Brandon sa kwarto."Parang biglang umiba ang ihip ng hangin. Tumalim ang mga mata ni Clinton, ang dating mapaglaro