After Divorced: Chasing His Ex-Wife의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

Tahimik na tumitig si Brandon sa mukha ni Marga. Sa unang tingin, tila kalmado lang ito—walang bakas ng kahit anong emosyon. Pero sa malapít na distansya, doon niya napansin ang mabilis na pagbabago sa mga mata ng babae—mga matang tila punong-puno ng sakit, galit, at isang bagay na mas malalim pa… pagtataksil?Tatlong taon na silang magkasama bilang mag-asawa, pero ni minsan ay hindi pa rin niya tuluyang nauunawaan si Marga. Marami nang sandaling parang estranghero pa rin ito sa kanya. Tulad ngayon.“Tingnan mo, Brandon… pinili mo si Cathy,” mahinahong wika ni Marga, pero bawat salitang binigkas niya ay tila lasong gumapang sa hangin. “You will always choose her. Mas pinili mong saktan ako.”Napalunok si Brandon, at bahagyang napakunot ang noo. Sa tabi ng mesa, nakatayo ang isang silver bucket na puno ng yelo. Kumuha siya ng isang ice cube at idinikit iyon sa noo niya, parang sinusubukang patigilin ang sakit ng ulo o ang init ng pagkalito. Ngunit higit sa lahat, gusto niyang mawala ang

Ipinagkibit-balikat ni Marga ang kanyang balikat at pilit na pinakalma ang sarili, kahit pa naramdaman niya ang biglaang paglapit ng isang presensyang hindi niya inaasahan. Nilingon niya ang lalaki sa harapan niya—ang taong tila laging nasa paligid kapag hindi niya kailangan, ngunit biglang sumulpot sa gitna ng kaguluhan.“Ano ang pakay mo sa pagsunod-sunod sa akin dito?” malamig at diretso ang tanong ni Marga, habang mariing tinapunan ng tingin si Clinton.Sa halip na matigilan, mas lalong lumaki ang ngiti ng lalaki. Parang isang bata na nasiyahan sa pagkakakita ng paborito niyang laruan.“Didn’t I tell you before? I’m courting you,” sagot ni Clinton na may pa-casual na tono. Para bang simpleng pag-uusap lang ito tungkol sa panahon.Napangisi si Marga, puno ng sarkasmo ang kanyang mga mata. “So this is what courting means to you? Watching the woman you like get humiliated in front of everyone, pretending to be just another guest while the drama unfolds?”Hindi niya inasahan na ipagtat

Hindi rin nakaligtas sa paningin ni Cathy ang kakaibang ikinilos ni Marga.“Ate, bakit mo bigla na lang itinapon ‘yan? Ang weird naman. I don’t get it… why would you even do that?” tanong niya, habang bakas sa mukha ang pagkalito at kaba nang mahagip ng mga mata niya si Marga kasama si Clinton.Sa mga sandaling iyon, para bang sasabog na ang dibdib ni Cathy sa kaba—hindi lang dahil sa kakaibang kilos ni Marga kundi dahil sa nararamdaman niyang hindi niya maipaliwanag. Parang may bagyong paparating, at si Marga ang mata nito.Bigla ngang naghagis si Marga ng ilang piraso ng napunit na pulang tela sa lupa, kasabay ng malamig na hangin na dumaan sa paligid. Para bang may sinisigaw ang katahimikan, at sa bawat pirasong bumagsak sa semento, isang bahagi ng nakaraan ang tuluyang binubura.Napatingin si Brandon. Pero ang kanyang mga mata, punong-puno ng emosyon. Hindi galit at lungkot. Isang masalimuot na timpla ng pangungulila at matinding pagkapait.“Nagpapaalam na siya,” bulong niya, halos

Nakakatawa, kung tutuusin, na si Brandon Fowler—isang kilalang CEO na bihira ngang humarap sa publiko maliban na lang kung napakahalaga ng okasyon—ay inimbitahan sa isang simpleng mobilization meeting ng isang high school. At hindi lang basta high school, kundi ang DC University, ang kanyang alma mater.“Bakit naman hindi?” malumanay ngunit may halong bahid ng pagmamataas ang pagkakasabi ni Marga habang inaayos ang mga dokumento sa kanyang mga bisig. “Tinulungan ko siyang ayusin ang lahat ng paperwork. Hindi ko ba siya puwedeng payagang maglaan ng kaunting oras para dumalo sa senior rally ng eskwelahang pinagkakautangan niya ng loob?”Hindi na kumibo si Kyle, ang assistant ni Brandon. Walang ibang sinabi. Alam niyang kapag si Marga ang nagsalita nang ganito, may pinaghuhugutan—at may balak.Matapos ang ilang segundong pag-aalinlangan, bahagyang tumango si Marga. Diretso siyang naglakad papunta sa opisina ni Brandon, at marahang kumatok.Sa loob, abala ang lalaki sa isang video conferen

Malumanay na yumuko si Clinton at tinitigan si Marga, ang mga mata'y tila naglalaman ng damdaming matagal nang ikinukubli. Marahan niyang inilapat ang palad sa balikat ng dalaga, na para bang nais niyang iparating ang isang katahimikan na kahit paano'y makakapagpakalma rito.Namumugto ang mga mata ni Marga—pula, at halatang pinigilan ang matagal nang pag-iyak. Ngunit sa halip na isuko ang sarili sa emosyon, nanatili siyang matatag. Walang bahid ng kahinaan ang kaniyang mala-yelong titig.“Sinusundan mo ba ako?” malamig niyang tanong, halos pabulong, pero matalim ang boses.Bahagyang tumaas ang kilay ni Clinton at ngumiti, isang ngiting may halong panunukso at kakaibang tiwala sa sarili.“Sinusundan?” ulit niya, sabay bahagyang tawa. “No. I wouldn’t call it stalking. Coincidence, maybe? Or… destiny, perhaps?”Itinaas niya ang kamay at itinuro ang direksyon sa bandang likuran niya. “Today’s also the anniversary of my mother’s death.”Biglang nanigas si Marga. Saglit siyang napatitig sa b