บททั้งหมดของ ทวงรัก เมียข้ามคืน: บทที่ 21 - บทที่ 30

“ไม่เป็นไร ก่อเกิดหายดีแล้วค่อยมาทำงานก็ได้ เดี๋ยวพี่ทำเป็นลาพักร้อนให้เธอจะได้ไม่โดนหักเงิน ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่จะได้เข้าไปประชุม”‘ค่ะ พี่แคท ขอบคุณมากนะคะ’แคทวางสายจากปีก่อนแล้วหันมาหยิบกาแฟที่แม่บ้านเอามาเสิร์ฟแล้วก็ต้องตกใจเมื่อธามวัฒน์มายืนอยู่ด้านหลังตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้“มีพนักงานลางานเหรอ” เธอพยักหน้ารับ “ใช่ค่ะ”“ลูกของผู้หญิงที่ชื่อปีกุนเหรอ” แน่นอนว่าเขาเดินมาทันได้ยินชื่อของเด็กน้อยเมื่อวานหากเขาจะเดินผ่านไปเลยก็ได้แต่ทำไมกลับรู้สึกเป็นห่วงชอบกลแต่เลือกที่จะหยุดเพื่อรอถามอาการ“ใช่ค่ะ เห็นบอกว่าลูกไม่สบายหนัก”“แล้วคนที่บ้านไม่มีใครอยู่ดูเลยหรือไง”“ไม่ทราบค่ะ ดิฉันก็ไม่ได้ถาม”แคทก้มหน้าไม่กล้าสบตา แค่พนักงานลาคนเดียวทำไมต้องเซ้าซี้ถามขนาดนี้ด้วยหรือว่าเจ้าของคนใหม่จะเคี้ยวลากดินกันนะการประชุมเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีถัดมาในหัวของธามวัฒน์ยังคงคิดวนเวียนเกี่ยวกับปีกุน เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าจะมาฟุ้งซ่านเรื่องเธอทำไมปกติคนแต่งงานมีลูกแล้วสามีก็ต้องช่วยดูแลด้วยสิ ไม่ใช่ให้แค่ผู้หญิงต้องรับผิดชอบอยู่ฝ่ายเดียว ยกแขนขึ้นเท้าศอกบนโต๊ะใช้มือค้ำคางดวงตาทอดมองไปเบื้องหน้าเหมือนกับกำ

กว่าเจ้าตัวเล็กจะหายจากเป็นไข้ก็ใช้เวลาเกือบสามวัน โชคยังดีที่ร้านไม่ค่อยวุ่นวายเท่าไร ไม่อย่างนั้นเธอคงรู้สึกเกรงใจทุกคนมากแน่ ๆ“มามี้ขา เดินเร็ว ๆ สิคะ”เจ้าลูกหมูซึ่งวิ่งนำหน้าไปก่อนกวักมือเรียกคนเป็นแม่ ปีกุนระบายยิ้มออกมาแล้วเร่งฝีเท้าเดินตาม“ก่อ อย่าวิ่งสิลูกเดี๋ยวก็หกล้มหรอก” ปีกุนตะโกนบอกลูกพร้อมกับหอบหิ้วของพะรุงพะรังวิ่งตามหลังพูดยังไม่ทันขาดคำก่อเกิดวิ่งไปชนกับร่างสูงของธามวัฒน์เต็มเปาเด็กน้อยยกมือลูบสันจมูกแล้วรีบยกมือไหว้ขอโทษ ชายหนุ่มย่อตัวลงแล้วคลี่ยิ้มให้“คุณลุง”“สวัสดีก่อเกิด” ยกมือลูบหัวด้วยความเอ็นดู “อย่าวิ่ง เดี๋ยวก็หกล้มหรอก”“คุณลุงพูดเหมือนกับมามี้เลย”“เหรอ? แล้วนี่มามี้หนูอยู่ไหนล่ะ” ธามวัฒน์หันมองซ้ายขวา ก่อนจะหยุดสายตาไปยังร่างอวบที่กำลังเดินเข้ามาเมื่อก่อนหญิงสาวเป็นอย่างไรวันนี้ก็ยังคงเป็นอย่างนั้น เพิ่มเติมคือข้าวของพะรุงพะรังที่เธอกำลังหอบหิ้วอยู่นั้น และหน้าแปลกกว่าก็คือสีหน้าแปลกประหลาดอย่างกับเห็นผีนั้นเวลาที่เจอหน้ากัน“ก่อ! มานี่ลูก”ทิ้งข้าวของในมือลงพื้นแล้วเรียกลูกสาวให้เข้ามาหา เธอรีบดึงเจ้าตัวเล็กไปซ่อนไว้ทางด้านหลัง ใบหน้าหล่อเลิกคิ้

“รู้ใช่ไหมว่าศุกร์หน้าห้างฯ ของเราจะมีงานเลี้ยงต้อนรับท่านประธานคนใหม่แล้วก็ฉลองปีใหม่ไปพร้อมกันเลย เอ่อ แล้วก็ฝ่ายบริหารกำชับมาว่าต้องไปทุกคนด้วย”พี่แคทบอกกับน้อง ๆ ในเช้าวันหนึ่งและยังไม่ทันจะยกมือขอปฏิเสธมาร่วมงานก็ถูกพูดดักไว้ก่อน เจ้าของร่างอวบได้แต่ย่นคอเพราะเธอไม่อยากไปเจอเขาในงานแค่ทุกวันนี้เธอก็พยายามเลี่ยงที่จะเจอหน้าเขาอยู่แล้วเครื่องเสียงในงานดังกระหึ่มเพราะทางบริษัทจ้างมาเปิดให้พนักงานโดยตรงแม้ว่ามันจะดึกแล้วก็ตาม งานเลี้ยงนี้ถูกจัดขึ้นหลังห้างฯ ปิด ทุกคนจึงได้มาร่วมงานงานเลี้ยงวันนี้ไม่มีตรีมงานอะไรเลยพนักงานส่วนใหญ่จึงยังคงสวมชุดยูนิฟอร์มมาร่วมงาน ลานน้ำพุใจกล้างห้างถูกจัดเป็นโต๊ะจีนนับร้อยพนักงานที่ทำงานอยู่ห้างนี้มานานต่างตื่นเต้นเพราะไม่เคยเห็นเจ้าของคนเดิมจัดงานแบบนี้ให้กับพนักงานเลยสักครั้งอย่างมากก็ได้โบนัสหนึ่งเท่าแค่นั้น‘เราฝากหนูก่อหน่อยนะตาล งานเลี้ยงเสร็จจะรีบกลับเราคงไม่อยู่ดึกมากหรอก’ปีกุนโทรบอกับตวิศาเสร็จก็รีบวางสายทันทีเพราะงานใกล้จะเริ่มเธอคิดเอาไว้ว่าจะเลี่ยงไม่เจอหน้าของธามวัฒน์ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่สามารถเลี่ยงได้เมื่อพิธีกรในงานประกาศผู้ทำยอดขา

บริเวณชายหาดหน้าโรงแรมสายลมทะเลพัดผ่านมาพร้อมกับไอความร้อน ร่างสูงของธามวัฒน์ยืนกอดอกทอดสายตามองผืนน้ำพร้อมกับขุดความสงสัยบางอย่างขึ้นมาปะติดปะต่อ“คุณธามกำลังคิดอะไรอยู่หรือเปล่าครับ ผมเห็นยืนอยู่ตรงนี้ร่วมครึ่งชั่วโมงแล้วนะครับ”หลังจากได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายว่าให้ไปรับที่บ้านของปีกุนมันก็แปลกมากพออยู่แล้วแต่นี้กลับมายืนทอดอารมณ์เป็นพระเอกเอ็มวีมันยิ่งน่าแปลกมากขึ้นไปกว่าเดิม“บดินทร์”“ครับ” เอียงคอมองเมื่อเจ้านายเรียกชื่อแล้วไม่พูดต่อ“เรื่องที่ผมให้คุณไปสืบ ได้เรื่องมั่งไหม”“เรื่องไหนครับ ผมเห็นคุณธามให้ผมไปทำหลายเรื่องเหลือเกิน”บดินทร์มีสีหน้าครุ่นคิด ธามวัฒน์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วเอ่ยขึ้นมาเสียงเบา“เรื่องปีกุน”“อะไรนะครับไม่ได้ยิน” ขยับตัวเข้าไปใกล้อีกนิด”เรื่องของปีกุน!” คราวนี้ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัด“ออ ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร ได้เรื่องมาเมื่อเช้าสด ๆ ร้อน ๆ เลยครับ”“ได้เรื่องยังไงก็พูดมาสิ ลีลาอยู่ได้” ดวงตาคมตวัดมองส่อถึงความไม่พอใจออกมา“ผมแอบไปถามเพื่อนร่วมงานเธอมาครับ เห็นว่าคุณปีกุนย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่หกปีก่อน ตอนมาสมัครงานก็ท้องอ่อน ๆ แล้วก็ไม่เคยพูดถึง

‘ขอบคุณนะคะท่าน มิกาจะรีบเอาเงินไปจ่ายเขาค่ะ ถ้าไม่ได้ท่านมิกาคงแย่แน่เลย’เสียงอ่อนเสียงหวานพูดผ่านปลายสายทั้งที่ใบหน้านั้นเรียบนิ่งมีบางครั้งเบะปากออกมา เมื่อกดวางสายสาวสวยเจ้าของรูปร่างทรงนาฬิกาก็โยนโทรศัพท์บนโต๊ะโดยไม่ใส่ใจอาชีพของเธอไม่มีเป็นหลักเป็นแหล่งอาศัยแค่มีคนรวยมาติดพันแล้วเธอก็หาเหตุผลน่าสงสารเพื่อหลอกเอาเงินมาสนองความสุขให้กับตัวเอง ขณะกำลังยกกาแฟขึ้นจิบดวงตาคู่สวยเหลือบไปเห็นชายหนุ่มคุ้นหน้าภาพเร่าร้อนในคืนนั้นก็หวนเข้ามาในความทรงจำทั้งใบหน้าหล่อเหล่าและลีลาโดนใจมันทำให้เธอไม่เคยลืมเขาได้เลยสักวัน อยากสานสัมพันธ์ต่อทว่าเขากลับไม่ได้สนใจเธอเลยโยนเงินให้ไม่พอยังไล่เธอกลับตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันเสียด้วยซ้ำ“คุณธามวัฒน์” พึมพำชื่อนั้นออกมาแล้วรีบเดินนวยนาดเข้าไปหาทันที“เจอกันอีกแล้วนะคะ มาเดินห้างฯ เหรอ” หญิงสาวกล่าวทักทายบดินทร์ซึ่งยืนอยู่ด้วยมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า สวมเสื้อผ้าเว้าหน้าเว้าหลัง แต่งหน้าเข้มจัดแบบนี้เดาได้ไม่ยากว่าต้องเคยเป็นคนสนองเรื่องบนเตียงให้กับเจ้านายเขามาก่อนแน่นอน“คุณคือ...” ธามวัฒน์หรี่ตาลงเพื่อนึกชื่อ เขาจำเธอได้ว่าเจอกันในผับวันนั้น“มิกา