บทที่ 146 หมอศัลย์กับข้าวมันไก่

เหลือเวลาอีกเพียงสามวันเท่านั้นบะแต๋งก็ต้องไปสอบเข้ามัธยมต้น เนื่องจากโรงเรียนดังกล่าวอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนของปั้นหยา เด็กชายจึงเลือกเรียนโรงเรียนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสอบเข้ายาก เพราะมีแต่ระดับหัวกะทิเข้าไปเรียน

เช้านี้บะแต๋งตื่นตีห้า ลงมาตักบาตรแล้วช่วยปู่กับย่าทำกับข้าว จากนั้นเริ่มอ่านหนังสือติวสอบอย่างตั้งใจ ทว่าระหว่างที่เขากำลังใช้ปากกาเขียนสรุปบทเรียนสั้น ๆ ลงในกระดาษแป้งจี่ที่ตื่นนอนคนที่สองของบ้านก็เอาจิ้งจกมาวางบนหัวพี่

"แต๋งๆ ฉี่ฝักก้าวมังข่ายด้ายก่อ" แป้งจี่ขอฝากจิ้งจกชื่อข้าวมันไก่ของเธอไว้บนหัวพี่ที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ อ่านหนังสือสอบ

"เดินถือมันลงมาแบบนี้เดี๋ยวอี่แม่ก็จับได้หรอก" พี่ชายหยิบจิ้งจกลงมาใส่ในกล่องดินสอของตน

"ฉี่หยักปิ๊กจั๊กกิ้มมาแอ่วพ่อง" แป้งจี่อยากพาจิ้งจกมาเที่ยว หนูน้อยบอกแล้วนั่งลงตรงข้ามพี่

"หิวก่อ เดี๋ยวอ้ายจะไปคดข้าวให้กิ๋น วันนี้มีปีกไก่ทอดน้ำปลากับไข่น้ำ"

"กิ๋น ๆ อ้ายแต๋ง อาวอาหารมาฝักก้าวมังข่ายโตย" หนูน้อยม้าแหว่งไหว้วาน

"ได้ เดี๋ยวเอามาให้ทั้งคนทั้งจั๊กกิ้มเลย แต่จี่นั่งเฉย ๆ ล่ะ" บะแต๋งทาบมือบนหัวน้อง แต่พอหลังจากพี่ชายเข้าไปคดข้าวในครัวหนูน้อยก็ลุกไป