Semua Bab ชายาอสรพิษ: Bab 121 - Bab 130

พลังยุทธ์สีแดงขาวปรากฏรอบตัวหลี่หลิงเฟิ่ง พลังมหาศาลที่แฝงไว้ด้วยความเยือกเย็นแต่แผดเผาไปพร้อมกันแผ่ซ่านออกมา ร่างของหลี่หลิงเฟิ่งที่เคยแยกออกเป็นสิบร่าง ตอนนี้กลับแยกออกมาได้ถึงห้าสิบร่าง จนแม้แต่ชายชุดดำยังต้องเบิกตากว้าง“เป็นไปไม่ได้…วิชาลับตระกูลชิง เจ้ามีมันได้อย่างไร เจ้าเป็นคนของตระกูลชิงรึ” เขาสั่นศีรษะ คัมภีร์ทั้งหลายล้วนสูญสลายไปพร้อมกับคนของตระกูลชิงสายหลักไปหมดแล้ว แต่นางเรียนรู้มาจากใคร ยิ่งไปกว่านั้น ในระยะเวลาอันสั้นสตรีนางนี้เลื่อนขั้นไปกี่ครั้งกันแน่ หากปล่อยไปจะต้องเป็นอันตรายต่อพวกเขาอย่างแน่นอนหลี่หลิงเฟิ่งไม่ตอบ นางเพียงจ้องมองเขาด้วยแววตาแน่วแน่ ก่อนที่ร่างทั้งห้าสิบจะพุ่งเข้าใส่เขาพร้อมกันราวกับคลื่นพายุที่ไม่มีวันหยุดยั้งเสียงปะทะดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ เปลวเพลิงและพลังยุทธ์สีดำสาดกระจายกลางอากาศ ชายชุดดำสะบัดมือส่งพลังทำลายล้างออกไป แต่ร่างเงาของหลี่หลิงเฟิ่งกลับเคลื่อนไหวว่องไวยิ่งกว่าปลาได้น้ำ หลบหลีกทุกการโจมตีของเขาได้อย่างแม่นยำ“นังตัวดี!” ชายชุดดำกัดฟันแน่น พลังปราชญ์ของเขาถูกกดดันจนเริ่มสั่นคลอนแต่ในขณะที่เปลวเพลิงนั้นโหมกระหน่ำ หลี่เฟยหยางที่ยืนอยู

 ไม่นานหลังจากที่สวีคุนพูดจบ ร่างสูงของอู๋เหยียนก็ก้าวเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สายตาของเขากวาดมองหลี่หลิงเฟิ่งทันที"คุณหนูห้า นายท่านแย่แล้วขอรับ" น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความร้อนรนหลี่หลิงเฟิ่งเลิกคิ้วเล็กน้อย "เกิดอะไรขึ้น""อาการของคุณชายใหญ่ทรุดหนักลงกะทันหัน โปรดตามข้ากลับไปที่หอฝึกยุทธ์ดูสักหน่อยเถิดขอรับ"หัวใจของหลี่หลิงเฟิ่งเต้นกระตุก นางไม่ได้ถามต่อให้เสียเวลา รีบหันไปบอกลาทุกคนก่อนจะก้าวตามอู๋เหยียนไปโดยไม่ลังเลที่ห้องพักของหลี่เฟยหยาง กลิ่นจางๆ ของผลไม้คืนชีวิตอบอวลอยู่ในอากาศ ราวกับเพิ่งมีผู้ใช้มันเมื่อไม่นานมานี้ ดวงตาคมของหลี่หลิงเฟิ่งหรี่ลง นางรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล แต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดหลี่เฟยหยางนอนอยู่บนเตียงสีขาว ใบหน้าซีดเซียวของเขามีหยาดเหงื่อเกาะพราว ดวงตาหลับพริ้มราวกับกำลังฝืนต่อสู้กับความเจ็บปวด มือทั้งสองข้างกำแน่นจนข้อขึ้นสีขาวหลี่หลิงเฟิ่งขยับเข้าไปใกล้ ราวกับทุกอย่างวนกลับไปยังวันเวลาเหล่านั้นอีกหน เขาต้องการเลือดข้านางขบเม้มริมฝีปาก กำมือแน่นก่อนจะใช้ปลายเล็

หลังจากหลี่หลิงเฟิ่งออกเดินทางพร้อมกับโม่จื่อหลิงและกองทัพแมวรัติกาลทั้งห้าสิบคน ทิ้งไว้เพียงเสียงลมพัดผ่านเมืองหลวงที่ยังคงเต็มไปด้วยบรรยากาศตึงเครียดพวกอาหลงยืนมองตามเงาหลังของนางเอกที่ลับไปไกล ดวงตาคมดุดันฉายแววแน่วแน่ แม้สีหน้าจะดูสงบนิ่ง แต่ภายในใจกลับคลาคล่ำด้วยความกังวล“อาหลง พวกเราจะไม่ตามนางไปจริงหรือ” หวังซีเอ่ยขึ้นข่งป๋อหย่วนกล่าวเสียงหนักแน่น มองหนูทดลองที่ยืนส่งอาจารย์ของพวกเขา “ยังไม่ได้ เจ้านายให้พวกเรารักษาตัวก่อน ข้าจะทำตามคำของนาง”อาหลงยกยิ้มบางเบา ดวงตาเปล่งประกายเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอย่างหาได้ยาก “ท่านพูดถูกนางไม่เป็นอะไรง่ายๆ หรอก อีกอย่างข้าก็ไม่ได้คิดจะตามไปที่ดินแดนไร้ขอบ”ข่งป๋อหย่วนและหวังซีขมวดคิ้วมองหน้ากันด้วยความงุนงง “หมายความว่าอย่างไร”อาหลงหันมามองพวกเขา “ข้าจะไปสร้างกองกำลังของพวกเราเองอีกดินแดนหนึ่ง ที่มีศักยภาพพอจะเป็นฐานที่มั่นไม่แพ้ที่นี่”หวังซีถามเสียงแปลกใจ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาง อาจารย์ของพวกข้าไปยังแดนไร้ขอบ หาใช่ดินแดนอื่นที่เจ้าพูดถึงด้วยซ้ำ”ตั้งแต่เริ่มรักษา ความทรงจำของเขาก็กลับมาบ้างแล้ว อาหลงหัวเราะในลำคอ “เชื่อข้าสิ ท้ายที่สุดแล้ว ไม

สิบห้าวันที่พักอยู่ในหอสิบทิศ หลี่หลิงเฟิ่งใช้เวลาอย่างมีประสิทธิภาพในการฝึกฝนและเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจข้างหน้า นางจัดการส่งกองทัพแมวรัติกาลทั้งห้าสิบคนที่ติดตามมาจากเมืองหลวงออกไปสืบข่าวคราวเกี่ยวกับเบาะแสของจิ่นหนาน ร่วมมือกับสายข่าวของหอสิบทิศที่มีเครือข่ายแผ่กว้างไปทั่วดินแดนไร้ขอบแม้จะมีกองกำลังที่เชี่ยวชาญช่วยเหลือ แต่นางเองไม่เคยประมาท นางใช้เวลาทุกวันในการฝึกยุทธ์เพิ่มพูนพลังให้มั่นคง ดาบกลืนวิญญาณที่ครั้งหนึ่งเคยสั่นสะท้านอยู่ในมิติมายา บัดนี้กลับเปี่ยมไปด้วยออร่าที่ทรงพลัง นางพยายามฝึกควบคุมพลังเพลิงพิรุณลืมเลือนบทที่สองให้เชี่ยวชาญยิ่งขึ้น เปลวเพลิงที่เคยลุกโชนอย่างรุนแรง บัดนี้แฝงไว้ด้วยความเยือกเย็นที่บรรจบเป็นหนึ่งเดียวกับพลังยุทธ์ได้ในที่สุดเวลาพักจากการฝึก หลี่หลิงเฟิ่งมักใช้เวลากับเหล่าสัตว์อสูรที่อยู่ในมิติมายา เสี่ยวมู่ยังคงทำหน้าที่ผู้เฝ้ามิติอย่างขยันขันแข็ง ขณะที่เสี่ยวจูจูก็ยังส่งเสียงครางไปมาราวกับบ่นเรื่องความวุ่นวายของมนุษย์ที่เขาไม่เข้าใจนางยังหลอมยาลูกกลอนด้วยสมุนไพรหายากที่ได้รับมาจากดินแดนไร้ขอบ ยาบำรุงโลหิต ยาปราณสมานแผล และลูกกลอนบำรุงจิตใจล้วนถูกหล

โม่จื่อหลิงส่งคนของหอสิบทิศปลอมตัวเป็นคนรับใช้ในงานเลี้ยง กระจายข่าวซุบซิบไปตามโต๊ะอาหาร ตามลานเรือน ทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างปกติ แขกเหรื่อกำลังดื่มกิน สนทนา และร่วมแสดงความยินดี ระหว่างนั้น ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายไปทั่วงานอย่างแนบเนียน"ข้าได้ยินมาว่าตระกูลหลินไม่ได้เต็มใจให้ลูกสาวแต่งเข้าจวนตระกูลหนานเลยสักนิด""ใช่หรือ? ข้าก็ว่าอยู่ ทำไมพวกเขาถึงไม่มีท่าทีเต็มใจ ทั้งที่เป็นวันมงคลโดยแท้ ขนาดรอยยิ้มยังดูน่าเกลียด""ตอนแรกข้าก็ไม่เชื่อ พอได้ยินคนพูดบ่อยเข้าก็เหมือนจะจริงอย่างที่พวกเจ้าว่า พวกเขาแค่ทำตามแรงกดดัน ดองกันเพียงผลประโยชน์ จะมีความรักอันใดได้"“อย่าพูดเสียงดังไป หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ที่ข้าได้ยินมากกว่านั้นคือพวกเขาถึงกับกล้าไปเจรจากับศัตรูของตระกูลหนานอีกด้วย”“จิจิ คนตระกูลใหญ่พวกนี้ ยากแท้หยั่งถึง ช่างน่ากลัวเหลือเกิน”เสียงกระซิบกระซาบดังไปทั่วทุกมุมขณะเดียวกัน ‘สายลับ’ เลื้อยเข้าไปในห้องพักของประมุขตระกูลหนาน มันทิ้งจดหมายปลอมที่มีข้อความเกี่ยวกับการเจรจาลับกับอีกตระกูลที่ไม่ลงรอยกับตระกูลหนาน จดหมายดังกล่าวถูกเขียนขึ้นอย่างแยบยลให้ดูเหมือนเป็นแผนการที่จะหาทาง "ปลด