Home / รักโบราณ / ชายาอสรพิษ / เป่ยเฉินหลง

Share

เป่ยเฉินหลง

last update Last Updated: 2025-06-03 18:01:13

ท้องฟ้าสีครามสดใส แสงแดดทอดลงมาต้องกระเบื้องหลังคาร้านค้าจนเป็นประกายระยิบระยับ เสียงเจรจาซื้อขายดังอื้ออึงไปทั่วบริเวณ ตลาดแห่งนี้เป็นศูนย์กลางของการค้าขายในดินแดนไร้ขอบ ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา ทั้งพ่อค้า แม่ค้า นักเดินทาง และเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่แวะเวียนมาหาซื้อสมุนไพรหรืออาวุธ

หลี่หลิงเฟิ่งเดินทอดน่องอยู่ท่ามกลางกลิ่นหอมของอาหารและเสียงเจรจาต่อรอง นางสวมชุดเรียบง่ายและมีผ้าคลุมบางปกปิดใบหน้าเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจ ข้างกายนางคือโม่จื่อหลิงที่ยังคงแต่งกายด้วยชุดดำสนิท และโม่เจี้ยนหมิง น้องชายของเขา ที่แม้จะมีสีหน้าผ่อนคลาย แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเฉียบคม

"ข้าคิดถึงบรรยากาศแบบนี้เสียจริง" โม่เจี้ยนหมิงเอ่ยขึ้นขณะทอดสายตามองรอบด้าน "หลังจากถูกกักอยู่แต่ในตระกูลถัง ข้าก็แทบไม่ได้สัมผัสชีวิตเรียบง่ายเช่นนี้อีกเลย"

"เจ้าถูกกัก หรือเจ้าขี้เกียจออกมาเองกันแน่" โม่จื่อหลิงกล่าวเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยความรู้ทัน

"เฮอะ พี่รอง ท่านก็รู้ว่าข้าเป็นคนเช่นไร" โม่เจี้ยนหมิงยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเบนสายตาไปทางหลี่หลิงเฟิ่ง "ว่าแต่พี่สะใภ้ ท่านอยากได้อะไรหรือไม่ ข้าเต็มใจซื้อให้"

หลี่หลิงเฟิ่งปรายตามอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาอสรพิษ   ผ้าแพร

    สองวันหลังจากโม่จื่อหลิงจากไป แสงอรุณในจวนตระกูลเป่ยคล้ายหม่นลงกว่าทุกวัน ลมเหนือพัดเอื่อยเฉื่อยประหนึ่งพาเอากลิ่นของบางสิ่งจากอดีตย้อนกลับมาและหลี่หลิงเฟิ่งรับรู้มันตั้งแต่ย่างก้าวแรกที่ตื่นขึ้นณ ห้องคุณชายสาม นางยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงไม้แกะสลัก มือหนึ่งแตะที่ชีพจรของเป่ยเฉินหลงที่ยังคงหลับใหล ลมหายใจของเขาราบเรียบขึ้นเล็กน้อย แต่กลิ่นพลังปราณยังขุ่นมัวไม่เสื่อมคลายทว่าสิ่งที่ทำให้นางกังวล ไม่ใช่สภาพของเขา แต่เป็นเงาที่ค่อย ๆ เริ่มเผยตัวนางใช้เวลาทุกวินาทีอย่างแยบคาย เฝ้าสังเกตความผิดปกติของคนในจวน เฝ้าฟังเสียงก้าวเท้าที่ไม่ได้ยินจากทหารยาม และเฝ้ารอสิ่งที่แน่ใจว่ายังไม่สิ้นสุด อย่างการลอบสังหาร“ครั้งก่อนเจ้ามาเพื่อวางยา” นางกระซิบ ขณะบดสมุนไพร “ครั้งนี้ เจ้าจะเอาอะไรมาทิ้งร่องรอยอีกล่ะ”ระหว่างที่ปลายนิ้วนางบรรจงหยดยาแยกพิษใส่ถ้วยสมุนไพร กลิ่นหนึ่งก็ลอยเข้าจมูก กลิ่นหอมจาง ๆ ไม่ใช่จากยา ไม่ใช่จากดอกไม้ในสวน ทว่าเป็นกลิ่นที่คุ้นอย่างน่ากลัวจนรู้สึกขนลุกกลิ่นเช่นนี้ นางเคยได้กลิ่นมันในความฝันในชาติก่อนตอนอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ฝันที่ไม่มีใบหน้ามีเพียงเสียงร้องไห้ของเด็กหญิง กลิ่น

  • ชายาอสรพิษ   เงามืด

    *ขอเปลี่ยนจากตำหนักเทพธิดา เป็นตำหนักธิดาสวรรค์*คำพูดของหลี่หลิงเฟิ่งดุจสายฟ้าฟาดลงบนผิวน้ำอันสงบนิ่ง เงาสะท้อนแห่งศรัทธาที่เหล่าผู้อาวุโสเคยยึดมั่นภักดี เริ่มแตกร้าว เทพธิดาแห่งตำหนักธิดาสวรรค์มิได้ตอบกลับทันที นางยืนนิ่งราวรูปสลักกลางห้อง ศูนย์รวมแห่งความเคารพที่เคยเปล่งประกายความสง่างามไร้ราคี บัดนี้กลับถูกความเงียบห่มคลุมราวหมอกหนาอาภรณ์ขาวสะอาดที่เคยดั่งแสงจันทร์เหนือเมฆ บัดนี้ดูซีดหม่นลงในสายตาของหลายคน ม่านผ้าบางเบาที่บดบังใบหน้างดงามพลิ้วไหวไปตามแรงลมเบา ดวงตาเรียวยาวใต้ผืนผ้าทอแสงแข็งกร้าว เงาที่เคยสงบ บัดนี้กลับเจือความตึงเครียดแนบแน่นฝ่ามือเรียวงามของนางละจากจุดชีพจรของเป่ยเฉินหลง ราวกับตัดขาดพันธะบางอย่างที่มองไม่เห็น“หากพวกท่านเห็นว่า ตำหนักธิดาสวรรค์ไม่ควรข้องเกี่ยว ข้าย่อมถอย” เสียงของนางยังคงอ่อนหวานดั่งระฆังเงิน ทว่าในห้วงลึกของถ้อยคำกลับมีความเยียบเย็นที่ทำให้ผู้ฟังขนลุก “ข้ามิเคยยัดเยียดตนเข้าสู่ที่ที่ผู้คนไม่ต้อนรับ ข้าเพียงทำตามวิถีที่ควรจะเป็น หากพวกท่านมิอาจวางใจ ข้าย่อมไม่อยู่ให้เป็นภาระใจผู้ใด” แม้ถ้อยคำจะฟังดูอ่อนโยนสงบเสงี่ยม ทว่าแรงสะท้อนกลับตึงเครียดเ

  • ชายาอสรพิษ   พบศัตรูบนทางแคบ

    ปัง!เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมกับเสียงฝีเท้าเร่งรีบที่ก้าวเข้ามาในห้อง"เกิดอะไรขึ้น!?" เสียงอันทรงอำนาจของบุรุษวัยกลางคนดังขึ้นหลี่หลิงเฟิ่งเงยหน้าขึ้นก็พบว่าชายวัยกลางคนที่แต่งกายด้วยอาภรณ์หรูหรากำลังมองนางด้วยสายตาคมกริบ ด้านหลังของเขามีชายชราผู้อาวุโสหลายคนยืนเรียงราย สีหน้าทุกคนล้วนเต็มไปด้วยความสงสัยและวิตกกังวล"ท่านพ่อ!" ผู้อาวุโสเป่ยรีบคารวะชายผู้นั้น "นางผู้นี้เป็นหมอที่สามารถตรวจพบพิษของเฉินหลง และตอนนี้กำลังรักษาเขาอยู่ขอรับ""พิษรึ" ประมุขเป่ยขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "เจ้ากำลังจะบอกว่าเฉินหลงถูกพิษ ไม่ใช่ต้องคำสาปอย่างที่เราคิดมาโดยตลอดรึ"หลี่หลิงเฟิ่งไม่แปลกใจต่อปฏิกิริยานั้น นางจ้องประมุขเป่ยด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง "ถูกต้อง"บรรยากาศในห้องหนักอึ้งขึ้นมาทันที ผู้อาวุโสหลายคนหันมองหน้ากันอย่างลังเล ทว่าเมื่อเห็นโม่จื่อหลิงในห้องก็ไม่กล้าปริปากเสียมารยาทต่อหลี่หลิงเฟิ่ง"หากเป็นเช่นนั้น หมายความว่าที่ผ่านมามีคนจงใจปกปิดเรื่องนี้" ผู้อาวุโสเป่ยคนหนึ่งกล่าวขึ้นหลี่หลิงเฟิ่งตอบ "ข้าไม่อาจกล่าวเช่นนั้นได้ แต่สิ่งที่ข้

  • ชายาอสรพิษ   เป่ยเฉินหลง

    ท้องฟ้าสีครามสดใส แสงแดดทอดลงมาต้องกระเบื้องหลังคาร้านค้าจนเป็นประกายระยิบระยับ เสียงเจรจาซื้อขายดังอื้ออึงไปทั่วบริเวณ ตลาดแห่งนี้เป็นศูนย์กลางของการค้าขายในดินแดนไร้ขอบ ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา ทั้งพ่อค้า แม่ค้า นักเดินทาง และเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่แวะเวียนมาหาซื้อสมุนไพรหรืออาวุธหลี่หลิงเฟิ่งเดินทอดน่องอยู่ท่ามกลางกลิ่นหอมของอาหารและเสียงเจรจาต่อรอง นางสวมชุดเรียบง่ายและมีผ้าคลุมบางปกปิดใบหน้าเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจ ข้างกายนางคือโม่จื่อหลิงที่ยังคงแต่งกายด้วยชุดดำสนิท และโม่เจี้ยนหมิง น้องชายของเขา ที่แม้จะมีสีหน้าผ่อนคลาย แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเฉียบคม"ข้าคิดถึงบรรยากาศแบบนี้เสียจริง" โม่เจี้ยนหมิงเอ่ยขึ้นขณะทอดสายตามองรอบด้าน "หลังจากถูกกักอยู่แต่ในตระกูลถัง ข้าก็แทบไม่ได้สัมผัสชีวิตเรียบง่ายเช่นนี้อีกเลย""เจ้าถูกกัก หรือเจ้าขี้เกียจออกมาเองกันแน่" โม่จื่อหลิงกล่าวเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยความรู้ทัน"เฮอะ พี่รอง ท่านก็รู้ว่าข้าเป็นคนเช่นไร" โม่เจี้ยนหมิงยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเบนสายตาไปทางหลี่หลิงเฟิ่ง "ว่าแต่พี่สะใภ้ ท่านอยากได้อะไรหรือไม่ ข้าเต็มใจซื้อให้"หลี่หลิงเฟิ่งปรายตามอ

  • ชายาอสรพิษ   ความขัดแย้ง

    โม่จื่อหลิงส่งคนของหอสิบทิศปลอมตัวเป็นคนรับใช้ในงานเลี้ยง กระจายข่าวซุบซิบไปตามโต๊ะอาหาร ตามลานเรือน ทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างปกติ แขกเหรื่อกำลังดื่มกิน สนทนา และร่วมแสดงความยินดี ระหว่างนั้น ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายไปทั่วงานอย่างแนบเนียน"ข้าได้ยินมาว่าตระกูลหลินไม่ได้เต็มใจให้ลูกสาวแต่งเข้าจวนตระกูลหนานเลยสักนิด""ใช่หรือ? ข้าก็ว่าอยู่ ทำไมพวกเขาถึงไม่มีท่าทีเต็มใจ ทั้งที่เป็นวันมงคลโดยแท้ ขนาดรอยยิ้มยังดูน่าเกลียด""ตอนแรกข้าก็ไม่เชื่อ พอได้ยินคนพูดบ่อยเข้าก็เหมือนจะจริงอย่างที่พวกเจ้าว่า พวกเขาแค่ทำตามแรงกดดัน ดองกันเพียงผลประโยชน์ จะมีความรักอันใดได้"“อย่าพูดเสียงดังไป หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ที่ข้าได้ยินมากกว่านั้นคือพวกเขาถึงกับกล้าไปเจรจากับศัตรูของตระกูลหนานอีกด้วย”“จิจิ คนตระกูลใหญ่พวกนี้ ยากแท้หยั่งถึง ช่างน่ากลัวเหลือเกิน”เสียงกระซิบกระซาบดังไปทั่วทุกมุมขณะเดียวกัน ‘สายลับ’ เลื้อยเข้าไปในห้องพักของประมุขตระกูลหนาน มันทิ้งจดหมายปลอมที่มีข้อความเกี่ยวกับการเจรจาลับกับอีกตระกูลที่ไม่ลงรอยกับตระกูลหนาน จดหมายดังกล่าวถูกเขียนขึ้นอย่างแยบยลให้ดูเหมือนเป็นแผนการที่จะหาทาง "ปลด

  • ชายาอสรพิษ   ตระกูลหนาน

    ฮูหยินถังสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ นางตวัดสายตามองอย่างมุ่งร้าย บังอาจไม่เห็นพวกนางอยู่ในสายตา สมควรตายไปเสียให้หมด "สนทนาธรรมดารึ ดูเหมือนจะมีบางคนที่ล่วงเกินลูกสาวข้าแล้วกลับมองว่าเป็นเรื่องปกติ พวกเจ้าเห็นตระกูลถังของข้าเป็นสวนหน้าบ้านของพวกเจ้าเช่นนั้นรึ"หลี่หลิงเฟิ่งเพียงยิ้มบางเบา ท่าทางสงบไม่หวั่นไหวต่อถ้อยคำข่มขู่ "หากการพูดความจริงถือเป็นการล่วงเกิน ข้าก็คงต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ท่านรู้สึกหยามเกียรติ""เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้าต่อปากต่อคำอยู่ที่นี่" ฮูหยินถังเอ่ยเสียงกร้าว "หรือว่าเพราะเจ้ามีคนคอยหนุนหลังอย่างหอสิบทิศ ถึงได้กล้าหยิ่งผยองในที่ของผู้อื่น?"น่าเสียดายที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ที่มาของโม่จื่อหลิง รู้เพียงว่าเขาเข้าร่วมหอสิบทิศ เพียงแต่ส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของหอสิยทิศผู้ลึกลับ ฮูหยินถังก็ไม่เว้นโม่จื่อหลิงแค่นเสียงหัวเราะ ดวงตาคมกริบจับจ้องฮูหยินถังไม่วางตา "ข้ารู้สึกผิดนักที่ท่านเข้าใจผิด หอสิบทิศไม่ใช่สถานที่ที่ต้องพึ่งพาใครเพื่อยืนหยัด แต่ทว่าก็เป็นสถานที่ที่ใครๆ ต่างก็ต้องระวังให้ดีเวลาคิดจะล่วงเกิน"พูดเช่นนี้คิดว่านางจะกลัวหรือ เป็นเพีย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status