Semua Bab Challenging Hearts: Bab 51 - Bab 60

JENINEAko lang ang mag-isang nag-aabang ng masasakyan papunta sa school. May lagnat si Leslie kaya sinabi ko nalang kanina nang tawagan ko siya sa telepono na umabsent nalang muna at magpahinga. Six thirty pa ng umaga nang makarating ako ng De la Salle. Dumiretso kaagad ako ng faculty room matapos kong makapag-log in. Wala pa naman ang mga kasamahan ko, kasi kadalasan naman mga past seven na sila dumadating.Umupo ako sa couch at sinimulang buksan ang aking laptop. Ngunit bigla namang tumunog ang cellphone ko at si Huxley ang tumatawag. Nag-aalangan akong sagutin 'yon, pero ewan nga ba't hindi ko naman magawang i-ignore ang tawag niya. Baka naman importante ang sadya niya at tungkol lang sa lessons namin. "Hello.." Bigla namang nanginig ang boses ko at kumabog ng malakas ang aking dibdib."Hello, Jenine. Good morning. I just want to ask kung okay ka lang ba?" sabi niya."Yep, Im fine. Thanks.""Uhm...by the way, pinsang buo ko si Lyza. Anak siya ng kapatid ng Mommy ko na nakapangas

HUXLEYDalawang araw pa lang mula nang bumalik ng Amerika si Lyza, pero nami-miss ko na kaagad siya. Mas gusto ko kasi siyang kausap, no wonder malapit kami sa isa't isa. Kung hindi nga lang sila nagmigrate sa Amerika siguro, magkakasama kami palagi. Siya kasi 'yung tipong kahit ano ang ikwento ko, naiintindihan niya ako. Hindi niya ako hinuhusgahan. Komportable ako sa kanya kasi feeling ko siya lang talaga ang kakampi ko, aside from my trusted friends. Lagi niya akong ini-encourage na ipaglaban kung ano ang gusto ko at huwag basta-basta sumusuko.Hindi ko makakalimutan ang sinabi niya bago siya umalis."Kung seryoso ka kay Miss Guevarra, ipakita mo. Patunayan mong karapat-dapat ka sa kanya. Huwag mong hayaang maging 'what if' lang siya sa buhay mo."Doon pa lang, ramdam ko na ang bigat ng mga salitang iyon. Parang tumatak sa utak ko—at sa puso ko.Habang nag-aantay ako sa pagdating ng aking mga kaklase, naglakad-lakad muna ako sa hallway para maaliw ang sarili ko. Sa bawat hakbang ko

JENINEHindi ko alam kung bakit ako kinakabahan habang papunta ako sa classroom namin. Iniisip ko kasi, alam kaya ng mga estudyante ko na birthday ko ngayon?Nang tumapat na ako sa pintuan, huminga muna ako ng malalim saka pinihit ang doorknob."Good morning, Ma'am," bungad na bati sa akin ng mga estudyante ko. Sa tingin ko nandito na silang lahat. Salamat naman at walang mahuhuli sa klase. "Good morning din, class. Are you ready for our quiz?" "Yes, Ma'am." Narinig kong tugon ni Sabrina. Tumango lang ako ngunit hindi ko maiwasang tumingin sa kinaroroonan ni Huxley. Mas lalo namang lumakas ang kabog ng dibdib ko nang magtama ang aming paningin. Tahimik lang siya habang nakatitig sa akin. "Okay class, since nandito na kayong lahat, get one half-length twice and we will have our quiz," sabi ko para maitago ang kabang nararamdaman ko.Sa palagay ko, hindi nga nila alam na birthday ko ngayon. Di bale na. Ang pagpapakatino nila sa pag-aaral ay sapat na para sa akin. As a teacher, this

HUXLEY"Nasaan na raw sila bro?" tanong ko kay Marco. Para naman kasi akong hindi mapapalagay. Kinakabahan ako, kasi first time kong gagawin 'tong birthday surprise na 'to. Ni hindi ko nga nasubukan tuwing kaarawan ni Mommy. Hindi naman kasi uso sa akin ang pa-surprise surprise eh. "Bro, relax lang...Ba't di ka mapalagay d'yan?" nakangiting wika ni Eduard."Hmm. Parang nakakahalata na kami sa iyo, Huxley ha," sabi ni Daphne."Ano kasi..."Hindi naman ako makapagsalita. Basta kinakabahan ako at excited na rin."Bro, tapatin mo nga kami. Tutal tayo-tayo lang naman ang nandito. Ano ba talaga ang totoo mong nararamdaman kay Miss Guevarra?"Nabigla naman ako sa tanong na 'yon ni Marco. Hindi ko alam kung dapat ko na bang sabihin sa kanila. Pero I'm sure naman na maiintindihan nila ako. After all, they are my friends. "Huxley, sabihin mo na," panunukso ni Mabel. "Gaya ng sinabi namin, we are always here to support you, di ba?"Tumango naman si Sabrina at, tinapik ako sa balikat. "Okay lan

JENINEHindi ako makatulog at panay ang palipat-lipat ko sa higaan. Naroong tumihaya ako, tumagilid, at tumihaya na naman o di kaya'y magtatakip ng unan sa mga mata ko, pero wala pa ring epekto. Paulit-ulit kasi sa isipan ko ang halik na pinagsaluhan namin ni Huxley. It's my first time na mahalikan sa labi, kasi halik sa kamay at pisngi lang naman ang naranasan ko noon kay Harvey. Kaya siguro, na-bored siya sa pagiging conservative ko at naghanap ng iba na liberated. Hindi ko alam na ganun pala ang feelings ng French kiss. Dios mio. Kung kailan ako nagkakaedad saka ko lang na-experience 'yon. That was unexpected. Napangiti ako habang inaalala kung paano naglapat ang mga labi namin ni Huxley. Napabuntung-hininga ako habang nakatingin sa kisame. Tama kaya ang desisyon ko? Paano kung masaktan na naman ako. What if isang araw, magbabago ang nararamdaman niya sa akin, lalo na't napakabata pa niya. I'm thirty three na and I think he's turning twenty-one this year. And then, I remembered,