Semua Bab รักล้นใจนายมาเฟีย: Bab 71 - Bab 80

“อื้อออสะเสียวคะ!”ร่างบางครางกระเส่าออกมาเมื่อชายหนุ่มได้ใช้ปลายนิ้วเรียวทั้งสองนิ้วของเขาสอดแทรกจีสตริงตัวจิ๋วเข้าไปยังกลีบกุหลาบงามของเธอที่มีน้ำชุ่มแฉะมากกว่าปกติเพราะฤทธิ์ของยา ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งร่างเขาเองก็ปวดหนึบลำกายใหญ่เช่นกันและอยากจะปลดปล่อยเหมือนกันแต่เขาต้องทำให้เธอมีความสุขก่อนพรึบชายหนุ่มอุ้มร่างของหญิงสาวลงไปจากตักของเขาและจัดการให้เธอนอนหงายไปบนที่นอนรูปร่างรูปทรงเป็นรูปหัวใจสีชมพูออกแดง เขาหยิบหมอนหนุนสองใบให้เธอหนุนหลังเพื่อให้เธอได้ดูการกระทำของเขาที่จะทำให้เธอต่อไปนี้ ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาวหญิงสาวก็ยิ้มให้ชายหนุ่มทั้งคู่ส่งยิ้มให้กัน และชายหนุ่มก็ไม่รอช้ารีบขยับร่างของตัวเองไปอยู่หว่างขาของหญิงสาวทันที“อื้อออออ”หญิงสาวหลับตาพริ้มเมื่อชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วเรียวของเขาค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในร่องกลางของกลีบกุหลาบของเธออย่างช้าๆและตามด้วยใบหน้าหล่อละมุนที่ออกแบดบอยนิดๆของชายหนุ่มตามลงไปทเขาใช้ปลายลิ้นร้อนเลียลงไปบนใจกลางกลีบกุหลาบขึ้นขึ้นพร้อมกับสอดแทรกนิวรัวเข้าออกช่องทางรักของเธออย่างช้าๆและค่อยๆเร็วขึ้นตามจังหวะในการบีบรัดเกร็งของข้างในช่องทางรักของหญิงสาว“แจ๊ะๆ

“ครับ…เพื่อหนูเลยนะ^_^” “ยกเลิกคำสั่งนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ!!”ฉันเสียงดังใส่ซาโนะอย่างออกคำสั่ง ฉันโตแล้วควรจะเสียสละให้เด็กๆสิและที่สำคัญที่นี้เป็นที่สาธารณะให้บุคคลทุกคนเข้าได้ไม่ใช่ใช้อิทธิพลอะไรขนาดนี้มาออกคำสั่งโดยเอาเปรียบคนอื่นแบบนี้ฉันไม่ชอบ!! “ทะทำไมละครับ?”ซาโนะเอ่ยถามฉันมาด้วยนำ้เสียงสั่นๆเพราะเขาคงไม่คิดว่าฉันจะโกรธเขาขนาดนี้สินะ “ที่นี้เป็นที่สาธารณะให้ทุกคนเข้าออกได้แต่พี่ซาโนะจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ” “แต่พี่เตรียมทุกอย่างไว้เพื่อโยโกะเลยนะ” “ไม่ต้องหรอกคะ…แค่มีพี่ซาโนะอยู่ข้างๆโยโกะวันเกิดในทุๆปีโยโกะก็พอใจแล้วละคะ^_^”ฉันที่เห็นสีหน้าเศร้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัดของซาโนะทำให้ฉันเกิดสงสารเขา ฉันจึงเอื้อมมือไปจับมือของมิซาโนะมากุมไว้ตรงหน้าอกและยิ้มบางๆให้เขา “วันเกิดปีนี้และทุกๆปี…ฉันจะขอพรให้ข้างๆกายฉันมีผู้ชายที่ชื่อมิซาโนะ…ซานโต้อยู่กับฉันและรักแค่ฉันคนเดียวไปตลอดชีวิตของเราสองคนจนจะล้มตายจากกัน^_^”ฉันเอ่ยเสร็จก็ยิ้มกว้างให้ซาโนะที่เขามองหน้าฉันแววตาของเขาสั่นไหวและเขาก็ขยับใบหน้าของเขาเข้ามาหาฉันจนปลายจมูกของเราชนกัน “พี่สัญญาว่าจะรักและมีแค่โยโกะจังคนเดียวตลอดไปจนกว

“พ้อคะ^_^”เด็กหญิงตัวเล็กเอ่ยตอบผู้เป็นพ่อไปด้วยนำ้เสียงเล็กแหลม ชายหนุ่มก็ยิ้มและพยักหน้าพร้อมกับหันกลับไปยิ้มให้เจ้าของร้าน“พร้อมครับ^_^”เขาว่าพลางเขยิบเข้าไปใกล้ๆลูกสาวของเขาและหันหน้าไปหากล้อง พรึบหญิงสาวก็นั่งยองๆลงอีกฝั่งของเด็กหญิงและหันหน้าไปมองกล้องเช่นกันเมื่อทั้งสามคนพร้อมแล้วเจ้าของร้านก็เริ่มนับเลขขึ้น“หนึ่ง”“สอง”“สาม”แชะ“เรียบร้อยแล้วครับ..รอสักครู่รับรูปนะครับ^_^”ชายเจ้าของร้านว่าหลังจากที่เขาถ่ายรูปให้ครอบครัวนี้เสร็จแล้ว“ครับ”ชายหนุ่มว่าพลางลุกขึ้นยืนและมองลูกสาวของเขาที่นั่งเล่นกับตุ๊กตาเด็กผู้หญิงในมือของเธอด้วยสายตาเอ็นดู“ฉันไปรอข้างนอกนะเหม็นและร้อนจะตาย!!”“อยู่เข้าไปได้ยังไงทั้งเก่าทั้งโทรม!”เธอว่าเสร็จก็เดินกระทืบเท้าออกจากร้านนี้ไป“ขอโทษแทนภรรยาของผมด้วยนะครับ”ชายหนุ่มรีบหันไปโค้งหัวให้ชายเจ้าของร้านอย่างเสียใจกับการกระทำของภรรยาตัวเอง“คุณไม่ใช่คนไทย?”ชายเจ้าของร้านเอ่ยขึ้น“ครับ…ผมเป็นคนญี่ปุ่น”“ชื่ออะไรล่ะ?”“มิซาน ยามาชิตะครับ^_^”“ฉันจายินดีที่ได้รู้จัก^_^”“ยินดีเช่นกันครับ^\^”พรึบ“นี่เป็นของขวัญในการรู้จักกันครั้งนี้เก็บรูปครอบครัวของนายไว

“แค่กๆๆๆๆ”“เป็นอะไรเปล่าพ่อหนุ่ม?”ท่านมิซานเอ่ยถามคนขับรถเจ้าของเสียงไอแห้งๆไปด้วยนำ้เสียงห่วงใจ ฉันจึงรีบใช้ผ้าซับนำ้ตาให้เรียบร้อยและค่อยๆหรี่ตาแอบมองบุคคลสองคนนั้น“แค่กๆๆขอโทษครับท่าน….ผมแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายเจ็บคอและคันคอขึ้นมา”เขาตอบท่านมิซานไปด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดและแหบแห้ง ทำให้ท่านมิซานมองเขาด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างมาก คนขับรถก็คือประชาชนคนหนึ่งที่เขามีหน้าที่ต้องดูแลสินะ..“ขอใส่แมสนะครับเพื่อป้องกันไม่ให้แพร่เชื้อไปติดท่าน”“เชิญตามสบาย”ท่านมิซานว่าพลางผายมือเชื้อเชิญ ฉันที่รู้ว่าชายคนนั้นจะทำอะไรก็เริ่มขยับตัวเอนแผ่นหลังลงให้ต่ำไปอีกและค่อยๆใช้ผ้าห่มขึ้นมาปิดจมูกแบบไม่ให้แสดงพิรุธออกมาว่าฉันรู้ถึงแผนชั่วนี้แล้ว ท่านมิซานหันไปก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารในมือของเขาต่อส่วนคนขับรถก็เริ่มใช้มือจับพวงมาลัยด้วยมือข้างเดียวอีกข้างเอาไปด้านล่างข้างประตูเหมือนหาอะไรสักอย่างแต่ขวดสเปรย์อยู่อีกฝั่งน่ะไม่ใช่ฝั่งนั้นที่เขาหาสักหน่อยพรึบ กึกฉันถึงกลับเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจกับภาพที่เห็น สิ่งตรงหน้าคือวัตถุสีดำและแสนคุ้นตาที่ผิดแปลกไปก็คงจะเป็นปลอกที่เก็บเสียงปืนใช่มันคือปืนพกสั้นที่กำลั

“ตอนนี้ท่านนายกและนายหญิงปลอดภัยดีกำลังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลในเครือของซานโต้นายหญิงบาดเจ็บที่ขาทั้งสองข้างเพราะขาของเธอถูกแรงกระแทกอัดเข้ากับเบาะที่นั่งคนขับและคาดว่ากระดูกน่าจะร้าวนะครับนาย…ส่วนท่านนายกปลอดภัยดี” “แล้วนี้น่ะเหรอที่จะไม่ให้ฉันไป?”ผมโวยใส่ซาต้า มันก็ยิ้มกว้างขึ้นและไหวไหล่เล็กน้อย “ผมไม่ได้ห้ามไม่ให้นายไปที่โรงพยาบาลแต่ผมห้ามไม่ให้นายไปที่เกิดเหตุตั้งหากล่ะครับ^_^” “ผมได้ยินคนของท่านนายกพูดว่า….นายหญิงจะปลดนายออกจากคำแหน่งสามีด้วยนะครับ^_^” “ปลดได้ยังไงว่ะ!!”ผมโวยวายขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของไอ้ซาต้า มันก็ไม่ได้มีสีหน้าที่เคร่งเครียดเหมือนผมแต่มันกำลังทำหน้าสะใจอย่างมาก “เรื่องนี้นายริวอิจิจะต้องได้รับรู้^_^” “หยุดเลยไอ้ซาต้าห้ามติดต่อริวเด็ดขาดถ้างานยังไม่สำเร็จ!!”ผมยกมือชี้หน้าซาต้าพลางทำนำ้เสียงจริงจัง “ก็ได้ครับๆแต่ผมว่านายรีบไปทำคะแนนดีกว่านะครับ” “ทำไม?”ผมหันกลับไปมองหน้าไอ้ซาต้าอย่างสงสัย เรื่องทำคะแนนอะไรของมัน ผมไม่มีคู่แข่งซะหน่อยหรือว่ามีว่ะ? “เพราะบุคคลที่มาช่วยนายหญิงและท่านนายกในขณะที่พวกเขากำลังเดินไปตามทางอย่างไร้จุดหมายอยู่นั้นคือคือ….” “ค