All Chapters of Caged by the Possessive Billionaire: Chapter 171 - Chapter 180

KABANATA 172This day started like a cloud 9, si Colton habang mahigpit ang yakap sa ‘kin. Hindi naman to the point na malalagutan na ako ng hininga. I slowly looked at him, pwede ba yung ganito Lord? Tanong ko sa aking isipan kase paano niya nagagawang mag-bake ng tao na ganito kagwapo? Kahit yata anong make up ang gawin mo sa iba, hindi nun mapapantayan ang natural na kagwapuhan ng nilalang na mahal na mahal ako. ”Yieeeee HAHAHAH,” kinikilig kong hiyaw kaya gumalaw si Colton mula sa kanyang hinihigaan. ”Why love? May masakit ba?” tanong kaagad niya pagmulat ng kanyang mga mata. Napatitig na lang ako sa nilalang na ‘to. Pinalangin ko naman na mahalin niya ako pero bakit naman araw araw akong nahuhulog Lord? Hindi naman sa nagrereklamo pero hindi ka ba naaawa Lord? Anak mo rin ako pero lagi mong pinapapula ang mukha ko sa kilig. ”W-wala, Colton tulog ka na ulit hehe,” awkward na wika ko at pinihit pa ang mukha niya patalikod sa ‘kin. ”Why? May dumi ba sa mukha ko?” taka

KABANATA 174Nandito pa rin kami ni Colton sa hotel room dahil ayaw pa nitong bumangon. Nilalantakan ko muna ang bigay sa amin ng mga kababayan naming Pilipino na prutas. Bawal naman sa akin ang wine kaya hanggang tingin na lang ako. ”Col, it’s dinner time na. Sleepy ka pa rin?” tanong ko sa kanya kase nagugutom na kaming mag-iina. Ito namang tatay nila ay nakadapa pa rin sa higaan kaya hinawakan ko sa braso pero sobrang init niya pala. ”Hindi ka nagsabi kaagad na masama ang pakiramdam mo, Colton?” pagalit na tanong ko kase sobrang taas ng lagnat niya. Nakailang tawag ako sa linya ng cruise pero walang sumasagot. Kaya naman binigyan ko na muna ng paunang lunas si Colton gamit ang binasang towel na nilublob ko sa malamig na tubig. ”S-sandali lang, kukuha lang ako ng gamot para bumaba ‘yang lagnat mo,” pagpapaalam ko kay Colton pero humawak lang ‘to sa kamay ko. ”T-tumawag ka na lang please, b-baka mapano ka,” nahihirapan niyang wika pero hinaplos ko lang ng mahina ang kamay niya

KABANATA 176Kinabukasan ay huling araw na ng cruise trip namin kaya naman todo picture ako sa bawat sulok ng ship. ”Bakit parang pinagbagsakan ka ng langit at lupa, love?” tanong ni Colton ng makalapit sa ‘kin habang dala-dala ang tray ng pagkain namin. ”I’m gonna miss this trip so much,” malungkot na saad ko sa kanya. ”Then, let’s come here again so you won’t miss it,” wika niya na parang kanto lang ng Pilipinas ang Japan. ”Talaga?! Isama natin ang twins, Col,” masayang ani ko na mabilis niyang tinanguan. At dahil masaya na ulit si buntis ay hindi na naman ako mapigil sa kakapicture lalo na at nasa alfresco kami ng restaurant. Sobrang ganda ng tanawin na nakikita namin kaya iba’t ibang anggulo ang kinukuhanan ko. Sinasali ko rin sa mga selfies ko si Colton kahit napipilitan ito. ”Take pictures later, let’s eat first,” alok niya pero umiling lang ako kaya naman siya na ang nagsubo sa ‘kin ng food. Hanggang sa maubos at malinis ang aming pinagkainan ay hindi ako nagsaw

KABANATA 178After hours na pagbyahe ay nakadating na ulit kami sa Pilipinas. Pagbaba pa lang ng airplane ay ramdam ko agad ang napakainit na panahon ng Pilipinas. ”Wah! This feels like home,” sabi ko habang ninanamnam kahit masakit na sa balat ang init ng bansa. ”Feeling, mainit din naman sa Japan. Ang sakit sakit na nga sa balat nung init ng araw,” reklamo naman ni Craise kaya napasimangot ako sa kanya. ”Wala ka kasing pagmamahal sa Pilipinas, tse,” pang-iirap ko sa kanya. Pero umirap lang ‘to pabalik at nilampasan ako. Sumiksik na lang ako kay Colton habang may hawak siyang payong na hindi ko alam saan niya nakuha. ”Where did you get this payong?” takang tanong ko sa kanya at may inginuso siyang mga staff na may dalang payong. ”There, I borrow one from them,” wika niya habang dala pa ang maleta namin. ”Awww, you’re really nag-aalala with us, thank you.” ”All for you and the twins, my love,” nakangiting saad niya at nagawa pang mag-lean para bigyan ako ng halik sa chee

KABANATA 180 ”Naaalala ko ang mga lalaking iyon, halos araw araw silang nananakot para lang pumayag kaming ibenta ang sakahan,” naiiling na saad ni itay. ”Gusto po nilang gawing pabrika ang mga lupang iyon. Nung una po ayaw kong makisali duon pero ng banggitin na baka ikapahamak ng mag-ina ko ay wala na rin po akong nagawa. M-may inutusan po akong magbabantay sa inyo sa loob ng kulungan pero natunugan iyon ng ama ko. Pasensya na po talaga,” mahabang litanya ni Colton kaya napatango tango ang aking ama. ”Alam kong mabait kang bata, pero sana ay magbayad ang may kagagawan nun hindi lang sa akin maging sa aking mga kasamahan sa pagsasaka,” malungkot na saad ni itay. ”Nakakulong na po sila, maging ang tatay ko sir. Kaya wala na po kayong dapat ipagalala pa,” wika ni Colton kaya parang nakahinga ng maluwag si inay maging si itay. ”Abswelto ka man ngayon, hindi ko pa rin nakakalimutan ang ginawa mong pang-iiwan sa anak ko.” Natawa na lang ako sa sinabi ni inay, habang si Colton na