ลั่วเป่าเอ่อร์ดีใจมาก “ได้เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์ “แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว เป่าเอ่อร์ไม่อยากนอนกับแม่ทูนหัวเหรอ?”ลั่วเป่าเอ่อร์พยักหน้า “อยาก”ฉือหว่านยิ้ม “ฮวนเอ่อร์ เป่าเอ่อร์กลับไปกับเธอจะไม่ลำบากเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์ “หวานหว่าน ไม่ลำบากเลย แต่ก่อนเป่าเอ่อร์ก็นอนกับฉันบ่อยนะ”“แต่ก่อนก็คือแต่ก่อน ตอนนี้ก็คือตอนนี้ ตอนนี้เธออยู่กับประธานฟู่แล้ว ไม่รู้ว่าประธานฟู่จะสะดวกไหม?” ฉือหว่านหันไปมองฟู่อวิ๋นเซินฟู่อวิ๋นเซินยิ้มบาง “ผมสะดวกมาก แล้วก็ชอบเป่าเอ่อร์มากเหมือนกัน”ลั่วเป่าเอ่อร์ปรบมือ “งั้นคืนนี้เป่าเอ่อร์ได้นอนกับแม่ทูนหัวแล้ว”ฉือหว่านไม่อยากขัดความดีใจของลูกสาว จึงยิ้ม “ฮวนเอ่อร์ งั้นฝากเป่าเอ่อร์ด้วยนะ ฉันขอตัวก่อน”“เป่าเอ่อร์ บอกลาหม่ามี้ก่อน”“หม่ามี้ บ๊ายบาย”ฉือหว่านจากไป เย่ฮวนเอ่อร์อุ้มลั่วเป่าเอ่อร์ขึ้นรถหรูของฟู่อวิ๋นเซินฟู่อวิ๋นเซินนั่งขับอยู่ด้านหน้า เย่ฮวนเอ่อร์กับลั่วเป่าเอ่อร์นั่งด้วยกันที่เบาะหลังลั่วเป่าเอ่อร์ถาม “แม่ทูนหัว คืนนี้เราจะนอนที่ไหนเหรอ?”“เป่าเอ่อร์ เราจะไปนอนที่บ้านพักตากอากาศของฉัน”แต่ตอนนั้นเอง ฟู่อวิ๋นเซินที่อยู่ด้านหน้าเอ่ยขึ้น “ไปบ้
Read more