บทที่ 872

เย่ฮวนเอ่อร์กับลั่วเป่าเอ่อร์เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ดังนั้นหลังจากฟู่อวิ๋นเซินพาพวกเธอเข้าห้อง เขาก็รู้หน้าที่ดีและออกไปเอง

เย่ฮวนเอ่อร์จัดเสื้อผ้าให้ลั่วเป่าเอ่อร์เสร็จแล้วจึงพูดขึ้น “เข้ามาได้แล้ว”

ฟู่อวิ๋นเซินเดินเข้ามา

ลั่วเป่าเอ่อร์พูดอย่างดีใจ “แม่ทูนหัว คืนนี้พ่อทูนหัวจะนอนกับเราด้วยไหม?”

เย่ฮวนเอ่อร์ส่ายหน้า “แน่นอนว่าไม่”

ลั่วเป่าเอ่อร์ “ทำไมล่ะ?”

เย่ฮวนเอ่อร์จุ๊บลั่วเป่าเอ่อร์เบาๆ หนึ่งที “เพราะว่าเป่าเอ่อร์เป็นเด็กผู้หญิง เด็กผู้หญิงห้ามนอนกับผู้ชายคนอื่นนอกจากพ่อ นี่เป็นความลับเล็กๆ ของผู้หญิงเรา”

ลั่วเป่าเอ่อร์พยักหน้าเหมือนเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง “หม่ามี้ก็สอนเป่าเอ่อร์แบบนี้เหมือนกัน”

เย่ฮวนเอ่อร์หยิบหนังสือนิทานเล่มหนึ่งให้ฟู่อวิ๋นเซิน “ฉันจะไปอาบน้ำ นายอ่านนิทานให้เป่าเอ่อร์ก่อนนะ”

ฟู่อวิ๋นเซินรับหนังสือ “โอเค ฝากฉันได้เลย”

เย่ฮวนเอ่อร์เดินไปที่ห้องอาบน้ำ ก่อนเข้าไปก็หันกลับมามอง ลั่วเป่าเอ่อร์นอนอย่างว่าง่ายบนเตียง ส่วนฟู่อวิ๋นเซินพิงหัวเตียง อ่านนิทานให้เธอฟัง

น้ำเสียงของเขานุ่มลึกและมีเสน่ห์ อ่านนิทานออกมาน่าฟังมาก

เขาเป็นคนที่มีความอดทนกับเด็กมากจริงๆ