All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 891 - Chapter 900

เสี่ยวอู่เดินเข้าไปหาฟู่อวิ๋นเซิน “อวิ๋นเซิน”ขณะนั้นเอง หลินเจี๋ยก็เดินตามออกมา “อวิ๋นเซิน คุณมาทำอะไรที่นี่?”ฟู่อวิ๋นเซินหันไปมองหลินเจี๋ย น้ำเสียงนุ่มนวล “เห็นคุณออกมานาน ฉันไม่สบายใจเลยตามออกมาดู”เสี่ยวอู่รีบพูดกระเซ้า “หลินเจี๋ย อวิ๋นเซินเขาเป็นห่วงเธอจริงๆ นะ”หลินเจี๋ยรู้สึกใจพองโต “เสี่ยวอู่ อย่าล้อกันสิ อวิ๋นเซิน เรากลับกันเถอะ”“อืม”ฟู่อวิ๋นเซินพาหลินเจี๋ยและเสี่ยวอู่เดินผ่านเย่ฮวนเอ่อร์ไป โดยไม่มีสีหน้าใดๆเย่ฮวนเอ่อร์ยืนนิ่งอยู่กับที่ราวกับรูปปั้น ตอนนี้เธอกับฟู่อวิ๋นเซิน กลายเป็นคนแปลกหน้าที่คุ้นเคยที่สุดไปแล้วแผ่นหลังของเธอแนบกับผนัง ดวงตาขาวซีดค่อยๆ แดงขึ้น ถึงจะฝืนกลั้นแค่ไหน น้ำตาที่ใสร้อนก็ยังไหลออกมาจากหางตาอยู่ดีการสูญเสียฟู่อวิ๋นเซิน ทำให้เธอเจ็บปวดเหลือเกิน……เย่ฮวนเอ่อร์กลับถึงบ้าน แล้วนอนหลับไปทั้งๆ ที่ไม่ได้พูดอะไร ตั้งแต่ตั้งครรภ์มา เธอรู้สึกง่วงง่ายเป็นพิเศษตามแผนที่วางไว้ เธอไปจัดการเรื่องเอกสารเพื่อเข้าเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยของหลี่หรง เธอจะได้เข้าไปศึกษาต่อในไม่ช้าแต่แล้ว เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเฉินหยวนหยวน ในสายอีกฝ่ายพูดอย่างอ่อนแรง “ฮ

เฉินหยวนหยวนกอดเย่ฮวนเอ่อร์แน่น “ตราบใดที่หนูยังอยู่ ไม่มีใครมาเป็นพี่สะใภ้หนูได้หรอก!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกอบอุ่นในใจ ไม่ว่าเธอกับฟู่อวิ๋นเซินจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยความรักและความเอ็นดูที่มีต่อเฉินหยวนหยวนก็ไม่สูญเปล่าไม่นานเสียงของฟู่อวิ๋นเซินก็ดังมาจากด้านนอก “อาหารเสร็จแล้ว ออกมากินข้าวกันเถอะ!”เย่ฮวนเอ่อร์พาเฉินหยวนหยวนออกมาจากห้อง ที่โต๊ะอาหารมีโจ๊กข้าวฟ่างที่ต้มจนเปื่อยกำลังดี และกับข้าวเบาๆ สามอย่าง วางอย่างเป็นระเบียบสำหรับเย่ฮวนเอ่อร์ที่ไม่ถนัดเรื่องทำครัว เธอรู้สึกชื่นชมฟู่อวิ๋นเซินมากแค่เวลาไม่นาน เขาทำทั้งโจ๊กทั้งกับข้าวสามอย่างเสร็จหมดแล้วฟู่อวิ๋นเซินหยิบชามและตะเกียบออกมา “กินข้าวกันเถอะ”เย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินหยวนหยวนนั่งลงเหมือนกัน รอให้เขาเสิร์ฟ เธอรู้สึกผิดนิดหน่อย เพราะเธอมาที่นี่เพื่อดูแลเฉินหยวนหยวน แต่กลับไม่ได้ช่วยอะไรเลยเย่ฮวนเอ่อร์ตักโจ๊กมากินเล็กน้อย แต่เพราะไม่ค่อยมีความอยากอาหาร จึงกินได้ไม่มากเฉินหยวนหยวนมองเธอ “พี่ฮวนเอ่อร์ ทำไมพี่กินน้อยจัง?”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่กล้าบอกเรื่องท้อง จึงยิ้มกลบเกลื่อน “ช่วงนี้ไม่ค่อยมีความอยากอาหารน่ะ”เฉินหยวนหยวน “

เย่ฮวนเอ่อร์ไม่คิดเลยว่าเขาจะค้างคืนที่นี่หลังจากที่เขาออกไป ข้างนอกก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง เย่ฮวนเอ่อร์เอื้อมมือหยิบบ๊วยเปรี้ยวลูกหนึ่งใส่ปาก รสเปรี้ยวหวานกระจายไปทั่วปาก บรรเทาความรู้สึกคลื่นไส้ที่อยากอาเจียนของเธอได้ทันทีเย่ฮวนเอ่อร์วางมือบนหน้าท้องแบนราบของตนเอง แล้วพูดในใจเบาๆ ว่า “ลูกเอ๋ย นี่เป็นของที่พ่อของลูกซื้อให้นะ~”เธอกลับไปนอนบนเตียงอีกครั้ง ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เธอก็ยังนอนไม่หลับเขานอนที่ไหนกันแน่นะ?นอนในห้องรับแขกที่อยู่ข้างๆ หรือเปล่า?เย่ฮวนเอ่อร์เปิดผ้าห่มออกจากตัว ลุกจากเตียง ถือแก้วน้ำออกมาทำทีเป็นจะไปกดน้ำดื่ม แล้วเปิดประตูห้องเธอเห็นฟู่อวิ๋นเซินทันที เขาไม่ได้ไปนอนในห้องรับแขก แต่กลับนอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นโซฟากว้างพอสมควร แต่ด้วยความสูงหนึ่งเมตรเก้าของเขา ขายาวยังยื่นเลยออกมานิดหน่อย เขาคลุมตัวไว้แค่ผ้าห่มผืนบางๆ และหลับไปแล้วอากาศช่วงนี้ยังหนาวอยู่ ทำไมเขาถึงใช้แค่ผ้าห่มบางๆ?แบบนี้ไม่กลัวเป็นหวัดหรือยังไงเย่ฮวนเอ่อร์เดินกลับเข้าห้อง หยิบผ้าห่มผืนหนึ่งออกมาจากตู้ แล้วเดินย่องเบาๆ ไปหาฟู่อวิ๋นเซินเธอดึงผ้าห่มบางๆ ออก แล้วค่อยๆ คล

เย่ฮวนเอ่อร์ “……”เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนอย่างหนัก จริงๆ แล้วเธอแค่ตั้งใจจะหลบฟู่อวิ๋นเซิน แต่กลับชนเขาเต็มๆ เข้าอย่างจังพอเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในหัวราวกับคลื่นทะเลบ้าคลั่ง เขากดเธอไว้ใต้ร่าง จูบเธอ แล้วเรียกเธอว่า "หลินเจี๋ย"เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือผลักฟู่อวิ๋นเซินออก แล้วถอยหลังไปสองก้าวเธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง พูดเสียงตะกุกตะกักว่า “ขะ ขอโทษนะ”ฟู่อวิ๋นเซินมองใบหน้าแดงระเรื่อและท่าทีเก้อเขินของเธอ แล้วแสยะยิ้มเล็กน้อยอย่างขำขัน “ไม่เป็นไร เรื่องเล็กแค่นี้ ทำไมต้องเครียดขนาดนั้นด้วยล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์ “……”ก็จริง เขากับเธอเลิกกันแล้ว ตอนนี้เธอยังสับสนวุ่นวาย แต่เขากลับเริ่มต้นชีวิตใหม่ไปแล้ว เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แสดงว่าเขาก้าวผ่านไปแล้วเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าตัวเองไม่เอาไหน เธอควรจะมีท่าทีเปิดเผยและมั่นใจเหมือนฟู่อวิ๋นเซินในเมื่อมีเฉินหยวนหยวนอยู่ด้วย ยังไงพวกเขาก็เลี่ยงไม่เจอกันไม่ได้อยู่ดีเธอสูดลมหายใจ ปรับอารมณ์ตัวเองแล้วกล่าวว่า “ขอโทษนะ”ฟู่อวิ๋นเซินหยิบชามกับตะเกียบ “มากินข้าวกันเถอะ”เฉินหยวนหยวนดึงเย่ฮวนเอ่อร์ให้นั่งลง

อะไรนะ?ทิ้งพี่ชายเก็บพี่สะใภ้?ฟู่อวิ๋นเซินที่กำลังล้างจานอยู่ถึงกับ “……” เขาเริ่มสงสัยแล้วว่าตัวเองเป็นพี่แท้ๆ ของเฉินหยวนหยวนหรือเปล่าฟู่อวิ๋นเซินเหลือบตามองเฉินหยวนหยวน “ถ้าคนที่ผิดไม่ใช่ฉัน แต่เป็นพี่ฮวนเอ่อร์ของเธอล่ะ?”“ไม่มีทาง! พี่ฮวนเอ่อร์ของฉันไม่มีวันผิด!”ฟู่อวิ๋นเซิน “……” ทำได้แค่หัวเราะแห้งๆ ในใจ เขามองออกแล้วว่า น้องสาวเขานี่มันสองมาตรฐานชัดๆ!“พี่จัดการเอาเองแล้วกัน รีบๆ ไปง้อพี่ฮวนเอ่อร์ของฉันกลับมาเร็วๆ”พูดจบเฉินหยวนหยวนก็เดินกลับเข้าห้องไปฟู่อวิ๋นเซินมองจานในมือตัวเองแล้วถึงกับพูดไม่ออก………………เย่ฮวนเอ่อร์ยังคงอยู่ดูแลเฉินหยวนหยวน ขณะที่เฉินหยวนหยวนกำลังวาดแบบโครงการวิจัย เย่ฮวนเอ่อร์ก็ทำงานออกแบบแฟชั่นของตัวเอง เธอเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวด้านนอก ได้ยินเสียงฟู่อวิ๋นเซินออกจากบ้านหลังจากล้างจานเสร็จ คงกลับไปที่บริษัท เขากำลังยุ่งมากในช่วงนี้ช่วงบ่าย เพื่อนนักเรียนหญิงหลายคนของเฉินหยวนหยวนจากศูนย์วิจัยก็มาหาเธอที่บ้านทุกคนนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก เฉินหยวนหยวนเกี่ยวแขนเย่ฮวนเอ่อร์แนะนำกับเพื่อนๆ ว่า “ขอแนะนำค่ะ นี่คือพี่ฮวนเอ่อร์ของฉัน”เพื่อนนักเรียนหญิ