บททั้งหมดของ Billionaire's True Love Book 2: MINAMAHAL KITA!: บทที่ 181 - บทที่ 190

AMERY HEART POV MABILIS na lumipas ang dalawang lingo. Dahil sa kagustuhan ni Elias na tigilan ko na daw muna ang kaluluto ng mga pagkain para sa kanya, kaagad ko din naman siyang sinunod. Pinilit ko pa ring maging productive ang araw ko. Itinoon ko ang buo kong attention sa pagbubuntis ko. Habang lumilipas kasi ang araw, pabigat nang pabigat ang tiyan ko. Naging regular na bisita ko din si Mommy Miracle dito sa bahay. Palagi siyang nagdadala ng mga healthy foods para sa akin na labis kong ikinatuwa. Sinasabi ko na nga ba eh. Ang bait niya talagang future mother in law. Mas nagiging abala pa si Elias sa hospital sa mga susunod na araw na lumipas. Napapansin ko din na ginagabi ito palagi sa pag-uwi at direcho tulog na lang sa tuwing dumadating siya ng bahay. Kagaya na lang ngayun...dumating siya ng bahay na halata ang pagod sa kanyang mukha. Direcho siya ng banyo para maglinis ng katawan at pagkalabas naman ay direcho na siya sa kama para matulog. Ganiyan palagi ang senar

AMERY HEART POV "BABALIK ka pa rin sa kanya?"seryosong tanong sa akin ni Tanya. Naghahanda na ako sa pag-alis ng bahay para umuwi. Gabi na at kahit na hindi ako hinahanap ni Elias, kailangan ko nang makauwi sa bahay nito. "Oo eh! Pero no worries Tanya. Wala akong balak na habang buhay na magpaka-martir sa kanya! Uuwi lang ako dahil may mga bagay lang akong dapat na i-finalized." seryosong sagot ko "Kagaya ng alin?" tanong naman niya kaagad. "Kagaya ng tuluyang pag-alis sa poder niya. HIndi naman kasi pwedeng basta na lang akong aalis. Tiyak akong hahabulin niya ako lalo na at magkakaanak na kami." umiiyak kong sambit. Ayaw ko na sanang umiyak pa pero hindi ko talaga mapigilan eh. Hindi ko kaya! Tsaka, dahilan ko lang kay Tanya na iiwan ko si Elias. Hindi ko din kasi alam kung kaya ko din bang gawin iyun. Lalo at nasanay na ako na palagi siyang kasama. Nasanay na ako sa presensya ni Elias at hindi ko alam kung kakayanin ko ba na bigla na lang hindi ko maramdaman ang pres

AMERY HEART POV PAGKATAPOS kong kumain ng dinner, isang pasya ang nabuo sa isipan ko. Pupunta ako ng hospital. Hindi ko na kaya! Alam kong mahirap itong gagawin ko pero gusto ko nang katotohanan. Dali-dali akong nagbihis pagkatapos kumain. Naglakad palabas ng bahay at sumakay ng kotse. Dumaan muna ako sa bahay namin ni Kuya Luis para magpalit ng sasakyan. Alam kong katangahan itong naiisip ko at posibleng makasama sa pagbubuntis ko ang gagawin kong ito pero wala eh. Hindi talaga ako matahimik. Hindi ko din kaya na basta na lang maupo at maghintay sa kung ano pa man ang mangyayari. Pagdating ko sa bahay naming dalawa ni Kuya Luis, lumipat ako sa kabilang sasakyan. Pinili ko talaga ang may heavy tinted sa sasakyan para madali lang sa akin ang mag-imibisitiga. Wala eh, gusto ko na din kasing lubos-lubusin ang sama ng loob na nararamdaman ko ngayun. Mabilis naman akong nakarating ng hospital. Tama ako, nandito pa nga si Elias sa hospital na ito dahil nakita ko pa ang kanyang kot

AMERY HEART POV AKALA ko madali lang ang mag-handle ng ganitong problema pero mahirap pala. Now I know! Mas naiintindihan ko na si Kuya kung bakit halos mabaliw siya noong namatay si Ate Mia. Masakit pala talaga! Sobrang sakit ang harapin ang matinding kabiguan sa pag-ibig. Sa nakalipas na mga araw, feeling ko lalo akong nalulubog. Oo, tumatawag naman minsan si Elias sa akin para kumustahin ang kalagayan ko. Ang pinagbubuntis ko Nababaliw na nga din yata ako dahil feeling ko hindi naman talaga siya concern sa akin eh. Sa baby lang yata siya concern. Feeling ko nga may depression na ako eh. Para na akong mababaliw sa matinding pag-iisip. Ni ang pag-inom ng mga vitamins ay nakakaligtaan ko na nga din. "Kailan ka ba talaga uuwi?" hindi ko na mapigilan pang tanong sa kanya. Kagaya na lang ngayun kausap ko siya sa cellphone. Sa loob ng halos isang linggo na bigla na naman siyang hindi umuuwi ng bahay, pangalawang beses pa lang ngayun na tumawag siya sa akin. Alam ko din naman k

AMERY HEART POV "Hindi! May ginawa ka bang kasalanan para magalit ako sa iyo?" seryosong tanong ko sa kanya! Natigilan naman siya sabay iwas ng tingin sa akin. "Pakiayos na lang ng mga papeles. Gusto ko nang umuwi ng bahay." seryoso kong wika sa kanya! "Amery...hindi ka pa okay! Wala pang go signal mula sa Doctor mo na pwede ka nang lumabas ng hospital.'" seryoso nyang sagot sa akin "Doctor din ako at alam ko ang nararamdaman ko. Gusto ko nang makauwi dahil feeling ko magkakasakit lang ako lalo dito sa hospital." seryoso kong sagot sa kanya. "How about our baby? Kaya mo ba siyang iwan dito sa hospital? Ayaw mo bang hintayin siya ng ilang lingo para sabay na kayong umuwi ng bahay?" seryosong tanong niya. Hindi naman ako nakaimik "Balita ko, ni minsan hindi mo pa nasilip ang anak natin sa loob ng NICU. Kumain ka muna pagkatapos labas tayo. Puntahan natin siya. Silipin natin siya. Alam mo bang sobrang cute niya?" nakangiti niyang muling bigkas. Hindi naman ako nakaimik "An