♡คำโปรย♡ ในวันที่เธอเดือดร้อน เขากลับเป็นคนเดียวที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอทุกอย่าง และเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิต หากไม่มีเขาในวันนั้น เธอคงเป็นคนเร่ร่อนที่ไหนสักที่ แต่เธอกลับลืมไปว่า ของฟรีไม่มีในโลก...หากเธอต้องการที่จะเรียนต่อและรักษาบ้านหลังสุดท้ายที่เหลืออยู่ของเอาไว้เธอต้องอยู่ใต้อานัติของเขา จนกว่า...คนรักของเขานั้นจะกลับมา.. " เสือเป็นคนบอกเราเอง ว่าถ้าคนรักของเสือกลับมา... เสือจะปล่อยเราไป" " กูไม่ปล่อยใครทั้งนั้น" อือออออ!!!! ˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺ เสือ : บริหารปี 4 หล่อ นิ่ง เงียบ ดุดัน เอวา : บริหารปี 4 น่ารัก พูดน้อย นิ่ง เงียบ และยอมคน...
Lihat lebih banyak@บ้านของคีย์ลีน – เช้า แสงเช้าสาดเข้ามาทางหน้าต่าง ห้องนอนของคีย์ลีนเต็มไปด้วยบรรยากาศสงบ แต่แฝงไปด้วยความตื่นเต้น เธอยืนหน้ากระจกส่องชุดเจ้าสาวสีขาวลูกไม้ละเอียด ปลายกระโปรงฟูเบา ๆ หยิบผ้าปิดหน้ามาลองคลุมใบหน้า “วันนี้…จริง ๆ นะ…” เธอพูดกับตัวเอง น้ำเสียงสั่นเล็กน้อยแต่แววตาเต็มไปด้วยความสุข ด้า
”ไม่ต้องขอบคุณ…เพราะฉันอยากอยู่กับเธอแบบนี้เอง” บรรยากาศในบ้านเงียบสงบ เหมือนทั้งโลกหยุดหมุนไว้แค่สองคน… และคีย์ลีนรู้ว่า เธอพร้อมจะก้าวเข้าสู่โลกใบใหม่ที่มีเขาอยู่เคียงข้างแล้ว ช่วงค่ำ… เสียงทีวีเงียบลงแล้ว โต๊ะไม้ขนาดกลางตั้งอยู่ตรงกลาง ห้องนั่งเล่นสว่างด้วยโคมไฟอ่อน ๆ แสงส้มสะท้อนบนแก้วเบียร
@ห้องอาหาร โต๊ะอาหารยาวประดับด้วยโคมไฟระย้าส่องแสงอุ่น ๆ จานชามถูกจัดเรียงอย่างเรียบร้อย กลิ่นอาหารหอมกรุ่นลอยคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง คีย์ลีนก้าวเข้ามาด้วยท่าทางประหม่า สายตากวาดมองรอบโต๊ะก่อนจะรีบก้มหน้า เธอไม่เคยชินกับบรรยากาศหรูหราแบบนี้เลย “มานั่งตรงนี้” องศาดึงเก้าอี้ข้างตัวเองออกให้ มือหนาแตะเ
ประโยคนั้นทำเอาใจเธอเต้นแรงจนแทบล้มละลาย ความรู้สึกเหมือนถูกโอบรัดแน่นหนาไปทั้งอกจนหายใจไม่ทั่วท้อง บรรยากาศภายในรถเงียบสนิท มีเพียงเสียงแอร์เบา ๆ ที่ดังคลออยู่ในความมืดของช่วงหัวค่ำ คีย์ลีนก้มหน้ามองมือตัวเองที่วางอยู่บนตัก ใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา ขณะที่องศายังคงจับพวงมาลัยขับไปเงียบ ๆ จนกระทั่ง
ทันทีที่คีย์ลีนก้าวเข้ามาในห้องเรียน บรรยากาศที่เคยคุยกันจอแจกลับเงียบลงราวกับถูกกดปุ่มหยุด ทุกสายตาหันมามองเธอราวกับสิ่งแปลกใหม่เพิ่งเดินเข้ามา “คีย์…เมื่อกี้ฉันเห็นนะ” เพื่อนสาวคนหนึ่งรีบลากแขนเธอมานั่งด้วยเสียงตื่นเต้น “อะไรเหรอ” เธอพยายามทำเสียงเรียบ แต่แก้มยังแดงระเรื่อ “อย่ามาเนียน! เธอ
“ชีวิตของน้องสาวกู กูให้น้องกูเลือกเอง” คีย์ลีนสะอื้นเบา ๆ รีบถอยเท้ากลับขึ้นบันได หัวใจเต้นระรัว น้ำตายังไหลไม่หยุด เธอไม่กล้าอยู่ฟังต่ออีกแล้ว กลัวว่าตัวเองจะเดินออกไปตรงนั้น…แล้วทุกอย่างจะพังยับเยิน หลายวันต่อมา…. องศายังคงไปมาหาสู่คีย์ลีน ท่ามกลางสายตาของคลาสและเคอยู่ตลอด จนเด็กหนุ่มเริ่มสงสั
Komen