All Chapters of พยัคฆ์สาวจ้าวดวงใจ: Chapter 261 - Chapter 270

ถังไห่เฉิงหรี่ตาคำรามเสียงเหี้ยม“อย่าบังอาจเล่นลิ้นกับข้า”ลี่เซียนได้ยินพลันเบิกตากว้าง นางคุ้นๆ กับประโยคเกี่ยวกับการเล่นลิ้นอยู่บ้าง ขอเปิดอ่านก่อน…ดวงหน้าเล็กก้มลงมองตำรารัญจวนที่ยังอยู่ในมือตนนางจำได้ดีว่าอยู่หน้าใด เปิดครั้งเดียวก็เจอเลยเนตรงามกวาดมองภาพวาด ‘เล่นลิ้น’ ระหว่างชายหญิงแวบหนึ่ง ก่อนล้วงเข้าไปในสาบเสื้อ หยิบตลับขี้ผึ้งหอมออกมา แล้วบรรจงทากลีบปากตนเองเย่เสียเป็นคนมอบขี้ผึ้งนี้ให้ด้วยหวังดี ยังบอกอีกว่าหอมหวนยวนใจ ชายใดได้สัมผัสผ่านปลายลิ้นร้อนชื้นดูดดื่มดุดัน สูดกลิ่นผ่านปลายจมูกโด่งสันข้างแก้มนุ่มนิ่มย่อมโปรดปรานแน่นอน…ร่างสูงนิ่งขึงตึงเครียด สีหน้าเย่อหยิ่งเย็นชา ดวงตาคมดำมองทุกปฏิกิริยานั้นอย่างไม่ไว้วางใจลี่เซียนทาเสร็จก็รีบเก็บเข้าอกเสื้อเช่นเดิมอย่างหวงแหน พลางเม้มปากเบาๆ เกลี่ยขี้ผึ้งจนทั่วกลีบปากสีชมพูนุ่มฉ่ำ นำความชุ่มชื้นน่ากดจูบอย่างที่สุดนางยังเผยสีหน้าอ่อนโยนดุจสายน้ำเย็นกลางคิมหันต์ คลี่ยิ้มกริ่มส่งให้ชายหนุ่มร่างใหญ่ได้อย่างน่ารักน่าชังโดยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าหากชายใดได้เห็นตนในยามนี้ ย่อมต้องอยากกลืนกินนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าทว่าถังไห่เฉ

เวลาล่วงเลยผ่านไปครู่ใหญ่...ต้าเจิงสังเกตได้ว่าคณิกาที่ทางหอเหินหย่าส่งมาในคืนนี้ยังไม่ถูกไล่ออกมาเหมือนทุกคราอา...ในที่สุดหัวหน้ามือสังหารให้นึกลำพองใจเมื่อท้ายที่สุดความพยายามที่ผ่านมาไม่สูญเปล่ารุ่ยอ๋องผู้เย็นชาแข็งแกร่งดุจศิลา ตกบ่วงสตรีจนได้!ชั่วจังหวะยิ้มย่อง ต้าเจิงได้ยินซวงอี๋ถามขึ้นอย่างสงสัยว่า“เหตุใดคืนนี้รอบเรือนรุ่ยอ๋องเงียบเชียบผิดปกติเหลือเกิน ท่านหัวหน้ามีการเปลี่ยนแผนอันใดหรือไม่?”ต้าเจิงแค่นเสียงเย็น “ย่อมเป็นเช่นนั้น ลอบสังหารครานี้อาศัยยามที่จักรพรรดิเทียนเป่ยกำลังโกรธาเพราะพ่ายศึก จักรพรรดิจ้าวจึงส่งมือสังหารฝีมือฉกาจตามมาสมทบจนหมดสำนัก ใช้โอกาสช่วงนี้ที่ทหารต้าถังยังบาดเจ็บพักรักษาตัว พวกเรากับกองหนุนย่อมเด็ดหัวรุ่ยอ๋องแห่งต้าถังได้อย่างง่ายดาย โยนความผิดให้เทียนเป่ยจนสิ้น ยิงธนูเดียวได้เหยี่ยวถึงสองตัว”จบคำก็โบกมือเบาๆ เป็นสัญญาณให้ทุกคนเคลื่อนกายว่องไว เกิดเป็นเงาดำวูบไหวสายหนึ่งไปตามพุ่มไม้ซวงอี๋ที่ตามติดแผ่นหลังของหัวหน้าพยายามสอดส่ายสายตาอำมหิตมองไปทางเรือนด้านในนางอยากเห็นรุ่ยอ๋องกับนังคณิกาคนใหม่ไม่ประสานั่น ไม่ว่าพวกเขาพากันขับเคลื่อนเริงรักถึง

ห้องแห่งนี้ปิดประตูหน้าต่างมิดชิด หากมีควันพิษเข้ามาย่อมไม่อาจได้รับการระบาย ไร้ทิศทางให้ผู้คนด้านในรอดพ้นอย่างไม่ต้องสงสัยถังไห่เฉิงทำได้เพียงกลอกตาเพ่งมองไม่อาจป้องกันตัว ยิ่งไม่อาจหลบเลี่ยงหรือออกกระบวนท่าสกัดกั้นแต่อย่างใดถึงแม้เขาจะได้รับการถ่ายทอดวิชาหมื่นพิษจากมารดาและฝึกวิชาเทพอสรพิษสำเร็จ สามารถต้านพิษได้สารพัดชนิด หากแต่การยืนเป็นเป้านิ่งเช่นนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตมวลควันพิษสีดำสนิทเริ่มม้วนตัวตลบอบอวลคลี่คลุมทั่วห้องอับทีละน้อย มองแล้วคล้ายจอมปีศาจอำมหิตโฉดชั่วกำลังคืบคลานกลายร่างเป็นพญามัจจุราชเข้ากลืนกินผู้คนก็ไม่ปาน สีมืดทะมึนของมันไม่น่าไว้ใจให้โอบล้อมรอบกายโดยเด็ดขาดเหงื่อกาฬเริ่มผุดซึมข้างขมับที่มีเส้นเลือดเครียดขมึง บุรุษเช่นรุ่ยอ๋องผู้ไม่เคยพลาดพลั้งให้ศัตรูเลยสักครา ทว่ายามนี้คงต้องสิ้นชื่อแล้วชายหนุ่มปรายสายตามองกลับมายังหญิงสาวตรงหน้า รังสีสังหารน่าสะพรึงยิ่งแผ่ซ่าน ความรู้สึกรังเกียจยิ่งเพิ่มขึ้นทบทวี เพราะนางผู้นี้เป็นต้นเหตุให้เขาไม่อาจขยับเขยื้อนกระทั่งปลายนิ้วชั่วขณะที่ความคิดอัดแน่นไปด้วยเพลิงโทสะ ถังไห่เฉิงพลันบังเกิดความเหนือคาด เมื่อสตรีน

ท่ามกลางหุบเขาภายใต้ราตรีเยียบเย็นพลันบังเกิดเสียงน้ำไหลเชี่ยวผสานเสียงสองร่างปะทะม่านน้ำดังตูมเบื้องล่างมวลธารา ถังไห่เฉิงกับลี่เซียนจมดิ่งไปคนละทิศละทาง ร่างใหญ่กับร่างเล็กต่างถูกกระแสน้ำพัดพากลืนหายรุ่ยอ๋องดึงสติกลับคืนได้รวดเร็ว ยามนี้ร่างกายกลับมาขยับเขยื้อนได้เป็นปกติแล้วชายหนุ่มกลั้นหายใจดำน้ำก่อนจะแหวกว่ายส่งตัวเองขึ้นมาเบื้องบนผิวน้ำ สายตาคมเข้มมองหาอีกคนอย่างรวดเร็วเมื่อยังไม่เห็นนางโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำจึงดำลงไปใหม่ สอดส่ายสายตาผ่านม่านน้ำสลัวรางครู่ใหญ่ กระทั่งเห็นเงานางรำไรไกลออกไป เนตรมังกรคมกล้าของจอมทัพทมิฬที่ต้องทำศึกสิบสองชั่วยาม มิครั่นคร้ามแม้รัตติกาลย่อมไม่เคยมีปัญหากับความมืดเช่นนี้ ถังไห่เฉิงจึงเห็นลี่เซียนได้ไม่ยาก แม้จะเป็นเพียงเงาร่างลางเลือนเต็มทียามนี้ร่างบางตะเกียกตะกายฝ่าม่านน้ำจนสุดกำลัง ท่าทางบ่งบอกชัดเจนว่าว่ายน้ำไม่เป็นนางค่อยๆ หมดแรงลงเรื่อยๆ กระทั่งปล่อยเรือนกายให้จมน้ำ หายไปต่อหน้าต่อตาของอ๋องหนุ่ม ...ภายใต้ผิวน้ำเย็นเยียบที่เสียดแทงไปถึงกระดูกลึกลงไปหลายจั้ง ร่างระหงของลี่เซียนจมดิ่งอยู่ในนั้น นางกำลังทรมานจากการจมน้ำและขาดอากาศหายใจหญิงส

ภายใต้ภาวะสองกายแนบชิดสนิทเนื้อผ่านผ้าเปียกชื้น และเส้นผมแผ่สยายพันกันจนแยกไม่ออกว่าผมใครเป็นผมใคร ถังไห่เฉิงยังคงถูกความเคลือบแคลงครอบงำ รู้สึกสงสัยไม่คลาย ไม่ไว้วางใจลี่เซียนไปจนตลอดทางทั้ง ๆ ที่สงสัยไม่ไว้ใจ ทว่าถังไห่เฉิงกลับห่วงใยไม่รู้ตัว แม้จะแน่ใจหลายส่วนว่าสตรีผู้นี้เป็นแค่หญิงคณิกา เพราะทั่วตัวปราศจากอาวุธลับไร้ซึ่งยาพิษ มีเพียงตำราวสันต์ในแขนเสื้อและอกเสื้อนางมีเนื้อตัวอ่อนนุ่มปวกเปียกไปทั้งร่าง ไม่มีส่วนใดของเรือนกายบ่งบอกถึงลักษณะของผู้ผ่านการฝึกฝนสรรพวิชาทั้งยังไม่มีฝีมือเชิงยุทธ์เอาเสียเลยออกหมัดร่ายกระบวนท่าไม่เป็นด้วยซ้ำแต่คนผู้หนึ่งมีพลังปราณล้ำเลิศปานนั้น ย่อมมิใช่สามัญแน่นอน อย่างน้อยย่อมต้องเป็นจอมยุทธ์หญิงมากฝีมือผู้หนึ่งซึ่งควรเร้นกายยากเผยโฉมโดยง่ายบนดวงหน้าหล่อเหลาเรียบเฉย อ๋องหนุ่มยังคงขมวดคิ้วนึกกังขา หางตาปรายมองลี่เซียนเงียบงัน ปราศจากสุ้มเสียง ไร้ซึ่งวาจาเรียกขานเมื่อเห็นนางอ่อนเปลี้ยเพลียแรงแน่นิ่งไปเช่นนั้นจึงหยุดฝีเท้าลงเพื่อเพ่งพิศโดยละเอียดมากขึ้นหญิงสาวร้องไห้จนหลับไปแล้ว ลำตัวอ่อนนุ่มแนบกับแผ่นหลังแข็งแรง พวงแก้มอิ่มแนบกับบ่