Semua Bab ร้ายพ่ายกลายรัก: Bab 151 - Bab 160

หากกล่าวว่าแคว้นเฉินเป็นแคว้นที่มิได้กว้างใหญ่อันใดแต่ทว่าทหารล้วนแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า ฝีมือโดดเด่นทั้งยังมีอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ล้ำเลิศกว่ามากนักเช่นนั้นแล้วกับแคว้นเป่ยฉีอันเป็นแคว้นที่กว้างใหญ่ไพศาลกินพื้นที่ระยะทางไม่อาจนับได้ถ้วนแลเรืองอำนาจหนักหนานั่นย่อมเหมาะสมยิ่งนักกับการเชื่อมสัมพันธ์กันเอาไว้แคว้นเป่ยฉีได้ส่งองค์ชายรองแห่งแคว้นนามว่าฉีเล่อ บุรุษหนุ่มรูปงามทั้งยังสูงค่าอันเป็นฐานอำนาจสำคัญขององค์รัชทายาทเดินทางไปยังแคว้นเฉินเพื่อเจรจาสัญญาสงบศึกโดยเงื่อนไขย่อมต้องเป็นการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เพื่อเพิ่มศักยภาพระหว่างเรืองอำนาจกับพลานุภาพทางการทหารเข้าด้วยกันและแคว้นเฉินนั้นได้ส่งองค์หญิงนามว่าเฉินลี่หลินมาเป็นสายใยเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างกันในแคว้นเป่ยฉีแห่งนี้ขบวนเดินทางยิ่งใหญ่แห่งการเชื่อมสัมพันธ์อันประกอบไปด้วยพลทหารหลายนายก้าวเท้าฉับๆ เกิดเป็นจังหวะน่าฟังนำขบวนโดยท่านแม่ทัพฟงนามชินหยาง รองแม่ทัพฟงนามจินหมิง และองค์หญิงแคว้นเฉินนามว่าลี่หลินนั่งประทับมาในเกี้ยวคันงามที่แปลงจากรถม้าคันใหญ่สีแดงมงคลอันสมฐานะสูงศักดิ์ได้เดินทางมายังประตูเมืองของแคว้นเป่ยฉีในที่สุดทหารกลุ่มใหญ

เฉินลี่หลินเห็นได้ชัดว่าวังหลวงแห่งนี้น่ากลัวยิ่งนัก แคว้นที่เรืองอำนาจต้องน่ากลัวกันถึงเพียงนี้เชียวหรือ ลักษณะของแคว้นเรืองอำนาจหากจะอยู่ได้คงต้องมีอำนาจเยี่ยงฟ้าเหนือฟ้าเมฆเหนือเมฆเท่านั้น แต่ละคนเห็นได้ชัดว่ามีลักษณะเป็นเช่นไร นี่นับได้ว่านางกำลังเป็นบุปผางดงามเพียงหนึ่งท่ามกลางหมู่อสรพิษมากมาย หากย้อนเวลากลับไปได้นางจะเข้าวังแคว้นเฉินให้บ่อยกว่านี้อีกสักหน่อยจะได้ชาชินกับบรรยากาศแบบนี้อีกสักเล็กน้อยก็ยังดี อา...แล้วนางจะรอดชีวิตได้นานหรือไม่นางควรคิดใหม่เสียแล้ว...ริมฝีปากสีชมพูอมแดงภายใต้ผ้าโปร่งสีแดงขบเม้มกันแน่นจนแก้มป่องออกมา ถึงแม้ว่าสายตาเรียวสวยจะยังคงคมเฉี่ยวอยู่ก็ตามทีฉีหยางเซียนฮ่องเต้เพียงปรายสายพระเนตรดำลึกดั่งมังกรทองตัวใหญ่ยามบินอยู่สูงแล้วมองลงมายังพื้นดินเบื้องล่างก่อนตรัสด้วยสุรเสียงทุ้มใหญ่เนิบนาบแต่กลับแผ่อำนาจมากล้น“เรายินดียิ่งนักที่ได้เกี่ยวดองกับแคว้นเฉิน หวังว่าองค์หญิงจะชมชอบแคว้นเป่ยฉีของเรา”เฉินลี่หลินรีบปรับอารมณ์หวั่นเกรงแล้วโค้งตัวลงอย่างอ่อนช้อยงดงามเป็นสง่าไม่ให้เสียชื่อแว่นแคว้นก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงแว่วหวานกังวานใส“หม่อมฉันขอบพระทัยฝ่าบาท

หลังจากงานงานเลี้ยงต้อนรับจบลง องค์หญิงแคว้นเฉินยังคงพำนัก ณ ตำหนักรับรองของเป่ยฉีในระหว่างรอเข้าพิธีอันเป็นมงคลสมรสที่จะเกิดขึ้นในอีกเกือบสองเดือนเฉินลี่หลินเพียงนั่งๆ นอนๆ รอเวลาก็เท่านั้น แต่ทว่าในทุกๆ วันมักจะมีองค์หญิงและองค์ชายรวมถึงขุนนางหนุ่มแน่นเข้ามาเยี่ยมเยือนผูกมิตรฉันท์สหายกับหญิงสาวไม่ขาดสายหนึ่งในนั้นมีองค์ชายสามนามว่าฉีเซียนเช่อรวมอยู่ด้วยเขามักจะมากับองค์หญิงนามว่าฉีหลันที่เป็นพี่น้องร่วมอุทรจากสนมคนเดียวกันและทำทีเป็นผูกมิตรเป็นเพียงสหายกันกับเฉินลี่หลินหากแต่นัยน์ตาคู่คมบนใบหน้าหล่อเหลาของฉีเซียนเช่อ กลับกรุ้มกริ่มทอประกายเจิดจ้าเปิดเผยความนัยฉายชัด เขาเป็นบุรุษหนุ่มเจ้าสำราญและมั่นใจในตนเองยิ่งนัก ทำเอาเฉินลี่หลินต้องคอยหลบเลี่ยงอยู่ตลอดเวลา เหตุการณ์นั้นเฉินลี่หลินมิได้นึกกลัวเกรงอันใด นางเพียงรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆ เมื่อเห็นสายตาคมดุของฉีเล่อที่มองมาและวันนี้ก็เช่นกัน...องค์หญิงสูงศักดิ์จากต่างแดนกำลังนั่งทอดอารมณ์ชมความงามของสระบัวขนาดใหญ่ที่ตกแต่งรอบสระด้วยหมู่แมกไม้และมวลบุปผานานาพันธุ์ให้ความรู้สึกเสมือนอยู่บนสรวงสวรรค์ก็ไม่ปานในขณะที่เฉินลี่หลินก

และจากเหตุการณ์นั้นเองฉีเล่อจึงไม่อาจรั้งรออีกต่อไปเวลาเพียงไม่กี่วันงานมงคลสมรสเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างแคว้นเฉินและแคว้นเป่ยฉีจึงเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนกำหนดการจริงอยู่เกือบเดือนทุกอย่างเกิดขึ้นดังใจสั่งของฉีเล่อผู้เป็นถึงโอรสคนรองแห่งองค์จักรพรรดิที่มีอำนาจสูงศักดิ์เป็นรองเพียงองค์ฮ่องเต้และองค์รัชทายาท พิธีมหามงคลสมรสอันยิ่งใหญ่จึงเกิดขึ้นและผ่านพ้นไปเป็นที่เรียบร้อยแบบรวดเร็วและเพียงไม่นานก็ถึงเวลาแห่งการรอคอยนั่นก็คือการเข้าหอ...เฉินลี่หลินในอาภรณ์สีแดงมงคลทั่วทั้งตัวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้ากำลังนั่งหน้านิ่งในห้องหออันโออ่าแสนวิจิตร นางรอให้พี่สะใภ้นามว่าหลิงเวยและบ่าวรับใช้ออกไปจนหมดเพื่อที่นางจะได้นั่งไตร่ตรองแลประมวลผลแห่งความคิด นางกำลังคิดชั่งใจในความรวดเร็วเกี่ยวกับบุรุษผู้หนึ่งและงานมงคลสมรสที่เกิดขึ้นกับชีวิตน้อยๆ ของนางอย่างรวบรัดเหลือเกินนางยังมิทันได้จัดการองค์ชายสามนั่นเลย นางก็ถูกบุรุษใจร้อนขัดขวางแผนร้ายของนางโดยการใช้สมรสมัดตัวนางเอาไว้มิให้นางได้ไปเล่นซุกซนกับชายใด องค์ชายฉีเล่อผู้นี้ช่างเป็นบุรุษเลือดร้อนไม่ต่างจากพี่ใหญ่ของนางเลยสักเสี้ยว ถึงแม้ว่าเขาจะมี

ในห้องหอของบ่าวสาว“ฉีเล่อ...” น้ำเสียงหวานครางแผ่วเรียกขาน“ลี่หลิน เจ้าใจเย็นเถิด อ๊ะ อา...” เจ้าของนามผู้ถูกเรียกขานกำลังจับขึงตามด้วยขบกัดตรงลำคอหนาของชายผู้เป็นเจ้าบ่าวของนางจนเขาต้องร้องครวญครางดังออกมา เฉินลี่หลินมองฉีเล่อไม่วางตา ดวงตาของนางหวานซึ้งวาวระยับ เต็มไปด้วยเพลิงปรารถนาและเรียกร้องเว้าวอนพร้อมปลดปล่อยและตอบรับ หากได้นอนซ้อนกันคงดีไม่น้อย“ฉีเล่อ...” เสียงหวานครางเรียกอีกครา “เป็นของข้าเสียดีๆ”“...”ชายหนุ่มผู้ถูกฉีกทึ้งชุดเจ้าบ่าวจนเผยร่างเปลือยเปล่าก่อนจะตกอยู่ใต้ร่างของเจ้าสาวทำได้เพียงนอนมองนางอย่างยอมจำนน “ข้าย่อมเป็นของเจ้า...” เขากล่าวเสียงต่ำพร่าสั่นเทาหญิงสาวที่ฉีกชุดเจ้าสาวของตนเองออกจนเผยผิวขาวผ่องต้องแสงเทียนเป็นยองใยโน้มตัวลงต่ำพาเนื้อโนนนุ่มแนบชิดอกแกร่งพร้อมริมฝีปากยกยิ้มพึงพอใจ “ข้าจะกลืนกินท่าน”“ตามสบาย อ๊ะ อา...” เจ้าบ่าวครวญอีกครา “เบาๆ”“อืม...” เฉินลี่หลินครางรับนางคร่อมฉีเล่อเอาไว้แบบทั้งตัวสองขาเรียวเสลาของนางรัดเอวสอบของเจ้าบ่าวเอาไว้มั่น สองแขนเพรียวโอบรอบไหล่หนา ทรวงอกอวบอิ่มชูชันบดเบียดเสียดสีกับแผงอกร้อนผ่าวไปมา ใบหน้างามล้ำพาริมฝีปา