All Chapters of ร้ายพ่ายกลายรัก: Chapter 171 - Chapter 180

ยามทิวากาลภายในพระราชวังเป่ยฉีตามทางเดินทอดยาวระหว่างทางไปท้องพระโรงกับตำหนักในอันเป็นที่ประทับของฮองเฮาหรือก็คือแม่สามีของเฉินลี่หลินในยามเช้าฉีเล่อยังคงต้องเข้าร่วมการประชุมในท้องพระโรงร่วมกับฮ่องเต้และขุนนางอันเป็นกิจวัตรปกติ ในขณะเฉินลี่หลินยังคงทำตัวไม่ปกติเนื่องจากนางจำต้องทำตัวเป็นองค์หญิงผู้งดงามอ่อนหวานฝึกฝนความเป็นสตรีชั้นสูงในห้องหออย่างต่อเนื่องด้วยปณิธานอันแรงกล้าที่จะทำตนให้คู่ควรกับสามีเช่นฉีเล่อ ถึงแม้ว่าในใจลึกๆ จะยังคงนึกหวาดหวั่นอยู่บ้างและในวันนี้เฉินลี่หลินต้องเข้าวังมาทำความเคารพแม่สามีซึ่งก็คือฮองเฮาแห่งแคว้นเป่ยฉี โดยมีหลิงเวยและฟงจินหมิงคอยติดตามดูแลไม่ห่างกัน พวกเขายังคงปลอมตัวเป็นเพียงบ่าวรับใช้ข้างกายให้เฉินลี่หลินโดยที่ฟงชินหยางจำต้องรออยู่ในวังไท่เล่อกับลูกชายทั้งสอง เนื่องจากว่าฟงชินหยางมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นจนเกินไป อาจจะทำให้ขุนนางในวังเป่ยฉีจดจำฟงชินหยางที่เป็นถึงแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเฉินได้และอาจจะทำให้เกิดข้อพิพาทว่าเหตุใดท่านแม่ทัพแคว้นเฉินยังคงปักหลักอยู่ในแคว้นเป่ยฉี"ลี่หลิน..." น้ำเสียงอ่อนหวานของหลิงเวยเอ่ยกระซิบกระซาบขึ้นมาทางเบื้องหลังให้ได้ย

ภายในตำหนักของฮองเฮา...ณ มุมเฉลียงติดกับทางเดินเข้าห้องโถงของตำหนักฮองเฮาที่มีบ่าวรับใช้ยืนขวางทางเข้าอยู่ เฉินลี่หลินยืนรอให้เหล่าสนมชายาเข้ามาทำความเคารพต่อฮองเฮาตามพิธีการพึงปฏิบัติในทุกๆ วันอีกครู่ใหญ่ นางยืนอยู่ไกลออกมาแต่ทว่ากลับมองเห็นได้ค่อนข้างชัดเจนนางยืนมองภาพของสตรีงดงามหลากหลายนางที่มีสามีคนเดียวกันกำลังนั่งเสวนาพาทีกันจนเต็มพื้นที่โดยมีพระวรกายงดงามสูงค่าในอาภรณ์หรูหราของฮองเฮาทรงประทับนั่งอยู่เหนือสุดของสตรีทุกนางพระนางปรายสายพระเนตรเย็นชามองเหล่านางสนมด้วยใบหน้าเฉิดฉันที่ไร้ความรู้สึกใดๆ แต่กลับแผ่กลิ่นอายสูงศักดิ์ทั้งยังทรงพลังอำนาจออกมามากล้นเข้มข้นเหลือคณาหากมองดูดีๆ แล้วจะเห็นว่าภายในห้องโถงที่มีบรรดาสนมชายางดงามนั่งอยู่จนเต็มห้องโถงนั้น กำลังมีสองสตรีนั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา ในขณะที่รอบด้านมีสตรีงดงามหลายนางนั่งมองสองสตรีนั้นอย่างสาแก่ใจอึดใจเสียงทรงอำนาจของฮองเฮาพลันดังกังวาน “มอบสุราพิษพระราชทานจากฮ่องเต้แก่ซุนผินและซุนเหม่ยเหรินแล้วลากตัวออกไปปล่อยให้ตายไกลหูไกลตาข้าเสีย”ตามด้วยเสียงร่ำไห้โอดครวญดังลั่นจากสตรีที่ถูกเรียกขานทั้งสองนาง“ไ

การที่บุรุษสูงศักดิ์จะเป็นบุคคลที่อยู่เหนือผู้คนได้นั้นจำต้องมีอำนาจให้มาก ต้องใช้ฐานันดรให้เป็นการคงอยู่ของนางสนมคือความมั่นคงทางการเมือง ไม่ว่าราชวงศ์ของแคว้นใดจำต้องเป็นไปเยี่ยงนี้ด้วยกันทั้งนั้น ตระกูลขุนนางนั้นต้องมีหลักประกันให้วงศ์ตระกูลและต้องผูกสัมพันธ์กับเชื้อพระวงศ์ในขณะที่บุรุษแห่งราชวงศ์ต้องเสริมฐานอำนาจเป็นปราการให้ตนเองเพื่อความมั่นคงยากที่ใครจะโค่นล้มลงได้หนึ่งในวิธีนั้นคือต้องแต่งงานรับสตรีจากตระกูลน้อยใหญ่เข้ามาสร้างทายาทแผ่เชื้อสายขยายวงศ์ตระกูลส่วนสตรีนั้น เพื่อตำแหน่งอันสูงส่ง เพื่อเกี่ยวดองกับเชื้อพระวงศ์ ต่อให้ต้องใช้บุรุษคนเดียวกันกับสตรีร้อยพัน พวกนางยังยินดี อ้อมกอดของบุรุษหนึ่งเดียวนี้ พวกนางใคร่ได้กันยิ่งนักในเมื่อเหตุผลของความต้องการตรงใจกันและกัน นั่นจึงมิใช่เรื่องแปลกใหม่อันใด หนึ่งบุรุษร้อยพันสตรีจึงมีในทุกราชวงศ์เฉินลี่หลินยิ่งคิดยิ่งจิตตก นางยังคงทำใจมิได้ ไม่ได้จริงๆ หลังจากทำความเคารพฮองเฮาและฟังโอวาทจากฮองเฮาจนแล้วเสร็จ เฉินลี่หลินจึงเดินตัวอ่อนโงนเงนมาตามทางเดินที่ทอดยาวระหว่างตำหนักฮองเฮาและอุทยานที่เชื่อมต่อกับประตูวังชั้นใน โดยมีหลิงเ

วังไท่เล่อในยามเย็นหลังพระอาทิตย์อัสดงตรงปลายขอบฟ้าพาความมืดดำเริ่มปกคลุมทุกพื้นที่บนผืนแผ่นดินแต่ทว่าภายในตำหนักกลางของวังไท่เล่อกลับสว่างไสวไปด้วยโคมไฟสีแดงอันเป็นสัญลักษณ์แห่งความมงคลฉีเล่อกลับเข้ามายังวังของตนเองพร้อมกับหัวใจที่คล้ายกับถูกแขวนเอาไว้กลางอากาศให้ความรู้สึกเสียววาบๆ อยู่ในอก ด้วยเพราะกำลังนึกเกรงใจใครบางคนที่อาจจะเกิดอาการแง่งอนเข้าใจเขาผิดไปเกี่ยวกับอนุชายาที่ถูกส่งตัวมายังวังของเขาแต่ทว่าชายหนุ่มกลับต้องแปลกใจเมื่อเจอกับบรรยากาศเงียบสงบไร้ระลอกคลื่นใดๆ เมื่อเขาเดินเข้ามาภายในตำหนักแห่งนี้ เขาเห็นสาวงามจากสามสกุลที่แต่งกายด้วยอาภรณ์สีสันสดใส ใบหน้าแต่งแต้มอย่างงดงามไร้ที่ติ แต่ละนางยืนเรียงรายยั่วยวนอยู่กลางห้องโถงของตำหนักด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่แสนจะพริ้มเพราไม่มีเก็บข่มความปรารถนาใดๆ โดยมีเฉินลี่หลินยืนนิ่งๆ อยู่ด้านหน้าของทุกนาง"...!?"ฉีเล่อถึงกับตัวเกร็งแข็งทื่อกลายเป็นหุ่นไม้ในบัดดลเฉินลี่หลินเพียงส่งยิ้มบางเบาส่งให้ฉีเล่อ แต่หาได้เอ่ยคำอันใดกับเขาไม่ นางเพียงบอกกล่าวแก่สตรีที่เป็นอนุชายาทั้งสามนางอย่างใจดี“พวกเจ้าทั้งสามคนทำตัวตามสบายเถิด อ้อ...แล้

ภายในตำหนักเล่อฝูมีแสงเทียนสาดส่องเห็นร่างบางอรชรที่กำลังร่ายภาพวาดลงบนกระดาษหลายแผ่นบนโต๊ะกลมตัวใหญ่พร้อมแท่นหมึกพู่กันเฉินลี่หลินยังคงนั่งนิ่งๆ วาดภาพใส่กระดาษอย่างต่อเนื่อง แต่ทว่าภาพในกระดาษหาใช่ภาพของมวลบุปผา หาใช่ภาพทิวทัศน์หรือภาพสวยงามเฉกเช่นที่ควรจะเป็นไปไม่ ภาพบนกระดาษตรงหน้าของเฉินลี่หลินล้วนเป็นภาพวงกลมเล็กใหญ่ซ้อนกันหลายวงโดยมีจุดสีเข้มอยู่ตรงกลางอยู่หนึ่งจุด หากพิศมองดูดีๆ จะพบว่ามันเป็นภาพของเป้ายิงธนูหญิงสาวกำลังใช้การวาดภาพเป็นเครื่องมือจรรโลงจิตใจที่กำลังมืดดำจากอารมณ์หึงหวงที่กำลังปะทุดุเดือดอัดแน่นอยู่กลางอกแต่ไม่สามารถระเบิดออกมาได้นางทำได้เพียงเท่านี้ นางไม่สามารถทำอันใดได้มากไปกว่าการต้องเก็บข่มสงบจิตสงบใจและต้องเข้าใจในความเป็นไปของบุรุษสูงศักดิ์แห่งราชวงศ์ฉีเล่อคือองค์ชาย เป็นบุคคลสำคัญแห่งแคว้นเป่ยฉี เป็นฐานอำนาจอันยิ่งใหญ่ของรัชทายาทฮึ่ม!เวลาผ่านไปประมาณสามเค่อ...ในที่สุดเฉินลี่หลินก็เริ่มจะทนไม่ไหว นางไม่อาจทนได้อีกต่อไป นางจึงลุกขึ้นยืนแล้วมองออกที่นอกหน้าต่างภายนอกหน้าต่างบานนี้สามารถมองออกไปเห็นเรือนของอนุชายาของสามี พวกนางถูกจัดให้อยู่ในเรือนต่