All Chapters of ยาจกยอดมารดา : Chapter 151 - Chapter 155

สวี่เทียน กำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนเด่นชัด ดวงตาที่จ้องมองไปยังคงตรงหน้า มันเต็มไปด้วยความชิงชัง ความคิดบ้าบออันใดกัน ที่ให้สายเลือดไปใช้ชีวิตที่อื่น โดยไม่มีการเอ่ยถึงหรือให้ใครรับรู้ แล้วนี่ก็ผ่านมาตั้งสิบห้าปี ทำไมถึงเพิ่งกลับมาก “เพราะอะไรเจ้าไม่กลับมาตั้งแต่แรก” สวี่เทียนถามด้วยเสียงอันกร้าวกระด้าง “เจ้าอยากรู้ไปทำไมกัน” เรียวปากหนาบิดขึ้นเล็กน้อย อย่างเย้ยหยันอีกฝ่าย เขาไม่จำเป็นต้องมานั่งอธิบาย ให้คนเช่นสวี่เทียนได้เข้าใจ แม้ว่าเขาอยากที่จะกลับมาจัดการทุกอย่างด้วยตนเอง ตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน แต่เพราะคนชราด้านนอกหุบเขา บอกว่ายังไม่ถึงเวลา และมันก็จริงอย่างที่ชายชรากล่าวไว้ ตัวเขายังไม่พร้อม การมาด้วยโทสะย่อมจะทำให้หลานชาย ที่จะก้าวสู่อำนาจถูกมองในทางลบมิเว้นแม้แต่ตัวเขา ที่จะถูกกำจัด หากถูกกล่าวหาว่าคิดช่วงชิงอำนาจ มู่หลงยังเล็กนักในเวลานั้น เขาทำเพียงรับข่าวสาร และแอบมาสอดส่องบ้าง ในฐานะเจ้าของโรงเตี๊ยม“ฮ่าๆ เจ้าคิดที่จะช่วงชิงอำนาจของบุตรชายข้าสินะ! เจ้าจึงไม่มีคำมาพูดให้ข้ากระจ่างใจ แต่เจ้าอย่าลืมว่าข้าถูกแต่งตั้งจากขุนนางทุกคน ให้อ

“ข้าขอโจ๊กเป่าฮื้อ ใส่เห็ดหอมด้วยนะ ชาดอกเหมยกุ้ยหนึ่งกา เกี้ยวดอกหลันฮวาไส้ปลาหิมะ นอกนั้นก็มื้อเช้าเมนูหลัก” หญิงสาวสั่งเมนูที่น้อยคนจะสั่ง แต่ที่โรงเตี๊ยมมีในรายการอาหารอยู่แล้ว เพราะนางเองเป็นคนร้องขอ ให้นายน้อยจ้านเกอ ช่วยเพิ่มเข้าไป เพื่อรำลึกความหลัง ที่นางกับท่านประมุขน้อย เคยมีต่อกันในวัยเด็ก “คุณหนูโปรดรอสักครู่นะขอรับ” รายการอาหารของสตรีแปลกหน้า ทำให้อวี๋มู่หลงถึงกับยกตะเกียบที่กำลังจะยื่นไปคีบอาหาร นิ่งค้างราวถูกสาป รายการอาหารนี้คงมีเพียงเขา ที่ชอบกินในมื้อเช้าอยู่บ่อยครั้ง และจะเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง นำมาให้เขาอยู่บ่อยครั้งเช่นกัน ทว่าเมื่อบิดาและอนุฉินเริ่มแคลงใจ เรื่องที่เหล่าผู้อาวุโสกำลังคิดทำ มื้อสุดท้ายที่เด็กน้อยนำอาหารเช้ามาส่งให้ พร้อมกับรอยยิ้มสดใส ทว่านั้นคือมื้อสุดท้ายสำหรับเขาและนาง เด็กน้อยช่างเจรจา ถูกส่งออกไปจากหุบเขา เพื่อกลับมาเคียงข้างเขาในภายหน้า คงมีเพียงจดหมายลับ ที่นานครั้งเขาจะได้รับมา แต่ทุกฉบับที่ได้รับเขาไม่อาจเก็บไว้ได้ เพราะถ้าบิดารู้ว่าเขามีคู่หมาย ความปลอดภัยของนางและครอบครัว คงไม่มีอีกต่อไป ดังนั้น