All Chapters of ยาจกยอดมารดา : Chapter 201 - Chapter 210

สวี่เทียน พุ่งเข้าหาหญิงสาวด้วยความรวดเร็ว ซึ่งทางด้านเจียงอี้หลิงเอง ก็ไม่ได้คิดที่จะหลบหลีก ในเมื่อดาบมารต้องการดื่มเลือดนาง ทวนมังกรก็ต้องการทำลายจิตมารไม่แพ้กัน เคร้ง! ประกายพลังสองสายปะทะกันอย่างรุนแรง ก่อนที่ทั้งสองจะเคลื่อนถอยหลังไปคนละหลายก้าว ถุย! หญิงสาวไม่สนคำว่ากุลสตรี นางถ่มเลือดคำใหญ่ออกมา ก่อนจะใช้หลังมือเช็ดมันอย่างไม่แยแส ต่อความเจ็บปวดที่ได้รับ ไม่มีชัยชนะใดที่มิได้แลกมา หญิงสาวช้อนสายตามองไปยังคู่ต่อสู้ ซึ่งมีสภาพไม่ได้ต่างกัน เรียวปากงามกระตุกยิ้มน้อยๆ เปรี๊ยะ! ก่อนจะหันมองไปยังเตียงนอนของบุตรชาย เมื่อได้ยินเสียงลั่นของไม้ที่เหมือนกำลังจะหัก หญิงสาวรีบถลันเข้าคว้าร่างแน่นิ่งนั้น มิให้ถูกเสาเตียงล้มทับเอาไว้ได้ทันอย่างเฉียดฉิว “ดูเหมือนเจ้าจะเอาชีวิตมาปกป้องคนที่ไม่รู้จัก ช่างสิ้นคิดเหลือเกินเด็กน้อย” สวี่เทียน เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เมื่อเห็นหญิงสาวประคองร่างบุตรชายเอาไว้ ให้รอดพ้นจากอันตราย ก่อนจะพุ่งเข้าหาคนทั้งคู่ ด้วยไม่คิดให้หญิงสาว มีโอกาสตั้งรับได้ทัน เคร้ง! ทว่ามันกลับไม่เป็นอย่างที่เขาตั้งใจ เมื่อทวนในมือข

“เจ้าเป็นนางสินะ!” สวี่เทียน เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงคลั่งแค้น “จะใช่หรือไม่ สำคัญด้วยหรือ!”หญิงสาวย้อนถาม ด้วยใบหน้าที่มิได้แสดงออก ว่ายอมรับหรือปฏิเสธ “นั่นสิ! จะสำคัญตรงไหน เพราะอย่างไรตอนนี้ ข้าก็คือผู้แพ้อย่างแท้จริง”สวี่เทียน เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียง ที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน พังมิเป็นท่ากับความพยายามมาทั้งชีวิตของเขา หญิงสาวไม่ได้เอ่ยสิ่งใดตอบกลับ นางก้าวลงจากบันไดหน้าเรือน ตรงไปหาร่างที่นอนหัวเราะอย่างคนสิ้นหวัง โดยที่นางไม่ได้สนใจสายตา ของทุกคนที่จับจ้องมายังตัวนาง ด้วยอารมณ์อันหลากหลายของแต่ละคน ที่มีเกี่ยวกับนางในตอนนี้ “ท่านย่า รบกวนช่วยมู่หลงด้วยเจ้าค่ะ” ทว่าในขณะที่นางก้าวผ่านหญิงชรา ซึ่งนางรู้ดีว่าเป็นใคร จึงได้ค้อมหัวให้เล็กน้อย พร้อมขอให้ช่วยเหลืออวี๋มู่หลง ซึ่งยังคงไร้สติอยู่ภายในห้อง ก่อนจะก้าวต่อไปยังเป้าหมาย หญิงชราสะกิดคนข้างกาย ให้นำทางนางเข้าไปช่วยคนเจ็บ ทว่าม่อเหลียวยังคงมีท่าทีอิดออด ก่อนจะเห็นสายตาขึงขังของหญิงชรา เขาจึงจำต้องช่วยพยุงหญิงชราเข้าไปด้านใน แม้ไม่เต็มใจเท่าใดนัก แต่ก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อคำของคุณหน

“คุณหนูเจียง ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่ช่วยเหลือเราทุกคน” เนี่ยวเนี่ยว ที่ยืนดุทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ มาตลอด ก้าวเข้ามาย่อกายให้แก่หญิงสาว ที่ช่วยเหลือคู่หมั้นของนาง และยิ่งเห็นท่านผู้อาวุโสชวนและนายน้อยจ้านเกอ เรียกขานสตรีตรงหน้า ว่าอดีตประมุข จะใช่หรือไม่ นางก็ควรให้ความเคารพ ต่อคนที่ช่วยเหลือบ้านเมืองของนาง “ข้ายินดี เนี่ยวเนี่ยว ข้ามีสิ่งหนึ่งอยากชี้แนะเจ้า หากเจ้าไม่พึงใจในมู่หลง ก็จงรีบทำเสีย อย่าให้ความรู้สึกที่ไม่หลอมรวม นำพาให้ใจเจ้าออกห่างเขา จนเกิดสิ่งที่สร้างความเจ็บปวดให้แก่เจ้ากับเขาในภายหน้า แต่หากเจ้ามั่นใจที่จะเคียงข้างเขา ก็จงทำให้ดีที่สุด ชีวิตคนเรามีสิทธิ์ที่จะได้เลือก ไม่จำเป้นต้องยึดติดต่อคำว่าเหมาะสม” เจียงอี้หลิงมิได้คิดที่จะก้าวก่าย ในเรื่องของอวี๋มู่หลงและเนี่ยวเนี่ยว แต่นางไม่อยากให้คนทั้งคู่ ต้องพบจุดจบเยี่ยงนางในชีวิตเดิม นอกจากเวลาจะเป็นตัวช่วยในการตัดสินใจแล้ว ความรู้สึกที่เปลี่ยนพลันตามกาลเวลา คือสิ่งที่ทั้งคู่ต้องใช้ประกอบการตัดสินใจ ว่าเส้นทางข้างจะเดินเคียงคู่ หรือแยกไปตามเส้นทางที่เลือก “เนี่ยวเนี่ยว ทราบแล้วเจ้าค

เจียงอี้หลิง เดินมายืนเคียงชายหนุ่ม ก่อนจะทอดสายตามองไปยังสองพี่น้อง บุตรชายหญิง สายเลือดของอดีตสามีในชีวิตเดิม สำหรับนางคำว่าพ่อแม่นั้น ย่อมรักลูกสุดหัวใจ เช่นมารดาของนางในชีวิตใหม่ ที่รักนางและพี่น้องยิ่งกว่าชีวิตและใช่ว่านาง อยากที่จะใจจืดใจดำ ต่อสองพี่น้องสักเท่าใด แต่ถ้าปล่อยให้มีโอกาสได้เติบโต อย่างไร้การควบคุม ก็ถือว่าเป็นภัยอันใหญ่หลวงในภายภาคหน้า นางมิได้ชิงชังทั้งคู่ เพียงเพราะเป็นลูกนอกสมรสของอดตสามี แต่เพราะพ่อแม่ของทั้งคู่ ทำลายครอบครัวของนาง และยังไม่มีสำนึกดีต่อสกุลอวี๋แม้แต่น้อย“เรื่องนี้ข้าจะปล่อยให้อวี๋มู่หลง เป็นผู้ตัดสินชะตาพี่น้องของเขาเอง ในเมื่อเขาคือผู้นำ ก็ต้องรู้จักที่จะตัดสินใจ”หญิงสาวเอ่ยขึ้น ด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลาย กว่าที่ผ่านหลายเท่านัก บุตรชายอาการดีขึ้น ผู้คิดคดที่หลงเหลือได้ถูกกวาดล้างจนสิ้นแล้ว ต่อจากนี้ก็เหลือเพียง ให้นางส่งมอบสิ่งที่ประมุขทุกรุ่น ต้องมอบแก่ประมุขคนต่อไป เท่านี้หน้าที่ของนางก็เสร็จสิ้นแล้วหลังากนี้นางจะพาชายหนุ่มข้างกาย เดินทางไปจัดการสะสางชาติกำเนิดให้เรียบร้อย แล้วกลับบ้านดูแลโรงหมอต่อจากท่านตา และรอว่าพี่ม่อเหลียวจะเอ่ยปาก ใ

“หึๆ ใช่...ข้าเป็นแค่ตัวแทนของเขา แต่ไม่ว่าข้าจะเป็นใคร แล้วมันอย่างไรเล่า ในเมื่อข้าก็มีจุดจบ มิต่างกันกับเขาในตอนนี้มิใช่หรือ”ชายผู้ถูกจองจำ หัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยออกมา ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน หากเขามีความสามารถเทียบเท่าสวี่เทียน เขาคงไม่ได้เป็นแค่ตัวแทนของอีกฝ่าย ทั้งที่เขา...ก็เกิดมาจาก ครรภ์เดียวกันกับสวี่เทียนแท้ๆ แต่เป็นเขาที่อยู่ในเงา“อะไรนะ! เจ้ามิใช่สวี่เทียน!”ฉินชวงหันไปถามสามี ด้วยมิอยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เขาไปสลับตัวกันตอนไหน แล้วทำไม...จึงเหมือนกันแทบทุกอย่างเยี่ยงนี้ แล้วคนที่อยู่กับนางที่ผ่านมา คือใครกันแน่!“ข้าก็เป็นสามีอีกคนของเจ้า อย่างไรเล่าฉินชวง”สิ้นคำของชายข้างกาย ตลอดร่างของนางชาหนึบจนแทบไร้ความรู้สึก นางถึงกับหูอื้อตาลายกับสิ่งที่ได้ยิน แขนที่กอดลูกๆ เอาไว้ถึงกับอ่อนแรงไปโดยไม่รู้ตัว“ไม่! ไม่จริง! เจ้าคนโกหก! ข้าไม่มีทางทำตัวเป็นสตรีสมสู่มิเลือก เจ้ากำลังคิดจะหาทางทอดทิ้งข้ากับลูก ให้ถูกจองจำอยู่ที่นี่ ส่วนเจ้าคิดจะใช้ตัวตนปลอมๆ ออกไปจากที่นี่คนเดียวสินะ!”ฉินชวงที่ยังไม่อาจตั้งรับ กับเรื่องที่ได้ยินได้ นางคิดหาเหตุผลมาลบล้างสิ่งที่ได