All Chapters of For Rent: Groom For The Billionaire : Chapter 141 - Chapter 150

Zain POV Pagpasok pa lang namin ni Tahlia sa engrandeng venue ng party na iyon, kapansin-pansin agad na bilyonaryo talaga ang may birthday ngayon. Hindi lang dahil sa pagiging isang high-profile event ito, kundi dahil sa presensya ng ilang taong matagal ko nang hindi nakakasalamuha. Naroon kasi sina Axton at ang asawa niyang si Vera. Sa ilang buwan na lumipas, napansin ko na parang matino na dating parang psychopath na si Axton. Ngayon, kung titignan ay tahimik at mukhang kagalang-galang na.Tulad ng inaasahan ko, hindi man lang lumingon sa amin si Axton. Halatang umiiwas pa rin. Para bang may malaking pader sa pagitan namin na hindi na kailanman mabubuwag. Hindi ko rin naman balak lumapit pa, ayaw na rin ni Tahlia. Hindi na rin siya mahalaga sa amin, lalo na’t ang buhay ko ngayon ay umiikot na lang kay Tahlia at sa magiging anak namin. Wala na rin naman sa akin ang nangyaring panggagago niya sa akin, lalo na kay Tahlia.“Are you okay?” tanong ni Tahlia habang palipat-lipat ang tingi

Tahlia POVTumitirìk na ang mga mata ko sa sakit. Parang pinupunit ang buong kalamnan ko habang paulit-ulit akong sumisigaw sa bawat pag-ìre. Naririnig ko ang boses ng doktor at mga nurse, sinasabihan akong magpakatatag. Pero Diyos ko, parang hindi ko na kaya. Ganito pala ang manganak, totoong nasa ilalim ng hukay ang paa mo. Ang sakit, sobrang sakit. Lahat ata ng santo ay matatawag ko sa sobrang sakit.“You’re doing great, Tahlia! Just a little more!” sigaw ng doktor na tila stress na sa akin kasi panay na ang reklamo at iyak ko. Panay ang sabi ko na sobrang sakit na, hindi ko na kaya.“I can’t— I can’t do this anymore!” nanginginig kong sagot habang dinudurog ng matinding kirot ang katawan ko.Basang-basa na ako ng pawis, nanginginig ang tuhod ko at halos wala nang lakas ang katawan ko. Hinawakan ni Zain ang kamay ko, mahigpit, para ipaalam na nasa tabi ko lang siya. Nakikita kong halos hindi na rin siya makahinga sa kaba, pero pilit siyang nagpapakatatag para sa akin.“Just one las

Tahlia POVIsang araw matapos ilibing ni Lola Flordelisa, parang palaging tahimik ang bahay. Walang makulit na matandang tanong nang tanong, walang makulit na matandang hinahabol namin para tumakas at maglayas. Nasanay na kami na sa araw-araw na ginawa ng diyos, may makulit na matandang pahirapan pakainin ng almusal, tanghalian at hapunan. Sanay na kami na sa araw-araw, pahirapan paliguan si Lola Flordelisa.Nakaka-miss mag-alaga, nakaka-miss siyang kausap, nakaka-miss patahanin kapag umiiyak siya, basta lahat ng tungkol kay Lola Flordelisa ay nakaka-miss.Kagabi, nakakagulat kasi panay ang iyak ni Zahlia. Sabi tuloy ng mama ni Zain, baka nilalaro na ni Lola Flordelisa. Kagabi rin, pareho kami ni Zain na nakaramdam na parang may malamig na humawak sa ulo at paa namin. Hindi naman kami natakot, natuwa pa kami kasi alam naming dinalaw kami ni Lola Flordelisa.Kahit nga sina Boyong at Calia, parang pinagparamdaman ni Lola Flordelisa. Kagabi raw kasi ay parang may malamig na hangin na hum

Kalix POV Malamig pa ang simoy ng hangin nang lumabas kami ng kubo. Nasa likuran ko sina Buknoy, Buchukoy at Tisay, lahat ay handa na para sa araw ng pangingisda namin, marami kasi sa mga kapitbahay namin ay naghihintay na sa mga ilalako at ipapaninda naming mga isda.“Nay, tay, mauna na ho kami,” paalam ko sa mga magulang ko.Tumango lang sila pareho habang abala sa ginagawa nilang mga bukayo na tinitinda naman ni nanay sa kapitbahay.“Sanay ay maraming huli ngayon,” sabi ni Buchukoy.“Marami ‘yan, kailan ba tayo nakahuli ng kakaunti lang,” sagot naman ni Buknoy.Bitbit namin ang lambat, pang-akit ng isda at ilang baong pagkain para sa maghapon sa laot. Ang Isla Lalia ay isang simpleng lugar kung saan ang dagat ang bumubuhay sa amin. At ngayong umaga, panahon na naman para punuin ang timba ng mga huli naming isda.Habang naglalakad kami patungo sa bangka namin, napatigil kami nang makita namin sina Pitchi, Nunoy at Budidang na nagmamadali sa daan. Pare-pareho silang may bitbit na ma

Xamira POVWala na akong ibang mapupuntahan. Kaya sumama ako sa kanila, umaasa akong kahit papaano ay may patutunguhan ang araw ko. Habang naglalakad kami, nagpakilala sila isa-isa sa akin. Ang morenong lalaki ay si Kalix, ang lider ng grupo ng mga mangingisda. Si Buchukoy naman ang madaldal at makulit. Si Buknoy, na may matangos na ilong, ang joker sa grupo. At ang nag-iisang babae sa kanila, si Tisay, na tinawanan lang ako nang tanungin ko kung siya ba ang girlfriend ni Kalix. “Tibo ako, bhe. Hindi ko bet si Kalix, yuck!” aniya na ikinatawa ng lahat.Napag-alaman ko na hindi raw ito ang unang beses na nangyari na may ninakawan ang Pitchi, Nunoy at Budidang na iyon. Karamihan daw sa kinukuhan nilang maleta ay ‘yung alam nilang mayaman talaga.Ang sabi pa nila, tanging ang tatlo lang na iyon ang nakakarating sa mga city kasi kayang-kaya nilang bumili ng ticket. Naalala ko, halos fifty thousand ang ticket papunta rito kaya para sa kanila ay mahal na talaga iyon, pero sa akin, wala lang