Lahat ng Kabanata ng For Rent: Groom For The Billionaire : Kabanata 211 - Kabanata 220

Xamira POVBisperas na ng fiesta dito sa Isla Lalia, kaya pala kaninang umaga, nagising ako na halos paulit-ulit ‘yung naririnig kong mga mosiko. Ang ingay, dinig na dinig sa loob ng kuwarto ko. Sabi ni Kalix, kapag bisperas at fiesta, umiikot at tumutuntog daw talaga ang mga dayong mosiko na binayarang ng hermano mayor ngayong taon. At sabi pa ni Kalix, tanging ‘yung may kaya lang ang nagiging hermano mayor dito.Gaya na lang ng pamilya ni Catalina na madalas daw maging hermano mayor.Wala pangingisda sina Kalix ngayong araw, hindi rin sila magtitinda sa palengke. Wala silang ibang gagawin kundi magsaya lang simula ngayong araw. Sa dalampasigan daw kasi ngayon ay may kasalukuyang singing contest na nagaganap.Kaya naman nagmadali akong naligo at gumayak dahil inaya ako nila Kalix na manuod ng singing contest sa dalampasigan.Pagdating doon, sobrang daming tao. Hindi ko inaasahang marami nga palang nakatira rito sa isla Lalia. Ang pinaka-maraming tao kasi na nakikita ko palang dito ay

Xamira POVHindi ko na alam kung ilang oras na akong nakakulong dito sa madilim na kubo na amoy kulob na basang-basa ang sahig. At ang pinakamasakit sa lahat ay nakagapos pa ako. Ang mga kamay ko, nakatali sa likod at ang sakit-sakit na. Ang paa ko, nakatali rin. Kanina pa masakit ang katawan ko dahil sa ngawit. Namamanhid na ang binti ko. Pero mas masakit sa akin ang takot na baka hindi ako makita nila Kalix.“T-tulungan mo ako, pakiusap,” nanginginig kong sabi sa babae na nasa harapan ko.Siya si Betchay. Sobrang payat niya. Halos makita ko na ang buto sa pisngi niya. Ang buhok niya, mahaba at gusot, parang ilang taon nang hindi nasuklay mula nang mawala siya. Hindi siya nakasuot ng sapatos, at kahit sa kadiliman ng lugar na ‘to, tanaw na tanaw ko ang putik, dugo at mga galos sa balat niya. At ang amoy—Diyos ko. Mabaho. Amoy dumit ng tao, ihi at kung ano-ano pa. Parang pinaghalo-halong pawis, dugo at panis na pagkain. Hindi na siya mukhang tao ngayon. Grabe ang ginawa nila kay Betch

Kalix POVPanay na ako iyak ko habang nakahiga ako kanina. Nakatulog na lang ako sa kakaiyak. Bumalik lahat ng panic attack, stress, anxiety ko dahil nangyari na naman ang kinakatakutan kong mangyari.Pero nang dumating si nanay at sinabi niya kung nasaan si Xamira, nabuhayan ako ng loob. Nung marinig ko ang sinabi niya, hindi na ako nagtanong o nag-isip pa na mali siya kasi kapag mabilis magsalita si nanay at seryoso ang pagkakasabi, ibig sabihin ay sigurado siya.Isa-isa kong dinaanan ang mga natutulog na rin dapat na mga kaibigan ko. Ewan ko ba, siguro sa sobrang pagmamadali ko, halos ten minutes ko lang silang napuntahan para lang mabilis ang pagliligtas namin kay Xamira.“Alam ko na kung nasaan si Xamira,” sabi ko agad sa kanila nang makumpleto ko na sila.Napakurap si Tisay. “Talaga? Saan?!”“Sa lupain ng pamilya Arcega. May sinabi si Nanay. Nakita raw niya si Catalina... pinipilit pakainin si Xamira. Tama ang hinala natin na binihag ni Catalina si Xamira.”Wala nang nag-aksaya

Xamira POVWala nang natulog. Si Kalix at Tisay, inasikaso na agad ang pagbili ng ticket namin papunta sa Lux City. Bukas naman ang bilihan ng ticket sa buong twenty four hours. Wala na kaming sasayangin na oras.“Huwag na kayong magdala ng gamit, ako nang bahala sa inyo pagdating sa city,” sabi ko sa kanila habang pabalik kami sa kani-kanilang kubo nung gabing ‘yon.Nang makauwi na ako sa kubo para kunin ang mga mahahalaga kong gamit, nagmadali na ako.Pero hindi ko namalayang gising pa pala si Aling Karen. Aalis na dapat ako nun dahil doon na kami magkikita-kita sa dalampasigan nang maisip kong puntahan ang dahilan kung bakit ako naligtas.“Teka lang,” sabi ko kay Kalix.“Bakit?” tanong ni Kalix.“Gusto ko lang... magpaalam kay Nanay Karen mo.”Hinintay niya ako sa gilid ng daan habang ako naman ay mabilis na kumatok sa pinto ng bahay kubo nila Kalix. Ilang segundo lang ay bumukas na iyon. Si Aling Karen ang bumungad sa akin na gising pa nga, siguro ay hindi rin makatulog sa bigat n

Kalix POVUnang beses kong makakita ng ganoong klase ng sasakyan. Pinasundo kasi kami ni Xamira gamit ang isang van daw na tawag sa sasakyan na iyon na kasing laki ‘yata ng kariton ng buong barangay namin sa Isla Lalia. Nagkatinginan pa kaming apat—ako, si Buknoy, si Buchukoy at si Tisay—habang papalapit ang sasakyan na iyon. Parang may multo sa loob kasi tinted ang bintana. Akala ko nga kung ano na itong sasakyan na huminto sa amin, natakot pa ako kasi baka huluhin kami, pero hindi naman pala.Pagbukas ng pinto, bumungad ang malamig na hangin na galing sa loob.“Ay puta, may bagyo ba sa loob nito?” sigaw ni Buchukoy nang maramdaman niyang malamig nga ang hangin na galing sa loob ng sasakyan.“Huy, hindi bagyo ‘yan, ano ka ba! Aircon ang dahilan kung bakit malamig sa loob,” paliwanag ni Xamira habang tawa nang tawa. “Ayan ang nagpapalamig sa loob ng sasakyan.”“'Yung hangin? Nilalagay sa loob ng kahon?” tanong ni Tisay habang hinahaplos ang bintana.“Oo, parang ref,” sabi ko. “Pero mo