All Chapters of ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80: Chapter 71 - Chapter 80

เพราะกว่าจะจัดการตัวเองเสร็จก็จวนสว่างดังนั้นในวันต่อมาหลี่โจวอี้จึงตื่นสายกว่าปกติ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นนวดมือขวาของตนเองที่ทำงานหนักมาค่อนคืนเบาๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัว เพียงแต่อาบน้ำเสร็จยังไม่ทันแต่งตัวเหอเถาก็มาแจ้งว่ามีคนมาขอพบเขา ตอนนี้เสวี่ยชิงหยวนต้อนรับอยู่ที่โถงล่าง“ฉันรู้แล้วจะรีบลงไป”เมื่อลงมาถึงก็พบว่าชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังนั่งสนทนาอยู่กับเสวี่ยชิงหยวนที่ห้องรับรองเช่นที่เหอเถาบอก ทว่าท่าทางพูดคุยอย่างสนิทสนมเช่นนี้คืออะไรกัน มือหนากำเข้าหากันแน่นกัดฟันกรอดแล้วเร่งฝีเท้าเดินมาทิ้งตัวลงนั่งที่ด้านข้างผู้เป็นภรรยา“ได้ยินคนบอกว่าคุณมาขอพบผม”มาขอพบเขาแต่กลับนั่งคุยกับภรรยาเขาอย่างสนิทสนม ช่างไร้มารยาทจริงๆ“ในเมื่อคุณหลี่มาแล้ว เรื่องที่ประธานซางอธิบายกับฉันเมื่อครู่ก็ให้คุณหลี่ตัดสินใจเถอะค่ะ”ซ่งเจียซินพูดจบก็ขยับตัวจะลุกขึ้นออกไปจากวงสนทนา ทว่ากลับถูกหลี่โจวอี้พาดแขนขวาโอบไหล่บางเอาไว้เสียก่อน“คุณก็อยู่ด้วยกันก่อนเถอะนะ”แน่นอนว่าหากเธอปฏิเสธก็เท่ากับไม่รักษาหน้าหลี่โจวอี้ ดังนั้นให้ซ่งเจียซินไม่ยินดีอย่างไรก็ไม่อาจลุกหนีไปได้ จึงจำใจทำหน้าที่เป็นคนกลางแ

“คุณนายครับ นายน้อยทั้งสามถูกจับตัวไป!!”หัวใจของซ่งเจียซินสั่นสะท้าน สองขาอ่อนแรงขึ้นมากะทันหันหูหลินอิงรีบเข้ามาประคองผู้เป็นนาย ก่อนจะพาเธอไปนั่งที่โซฟา ซ่งเจียซินบีบมือที่เย็นเฉียบของตนเองแน่น ริมฝีปากพึมพำถามตนเองไม่หยุดตอนนี้เธอควรทำอย่างไรดีใครจับเด็กๆ ไปในสถานการณ์ตอนนี้ไม่ต้องคิดให้มากความก็ได้คำตอบที่ชัดเจน เพียงแต่รู้ตัวคนลงมือแล้วอย่างไร ในยุคที่ระบบกล้องวงจรปิดยังไม่มี การติดตามตำแหน่งจากจานดาวเทียมยังไม่ถูกนำมาใช้ เธอจะใช้อะไรในการแกะรอยหาเด็กๆ กัน“อิงอิง รีบต่อสายหาคุณหลี่ให้ฉันเดี๋ยวนี้”“ได้ค่ะ”หูหลินอิงเป็นคนที่ทำงานคล่องแคล่วเป็นทุนเดิม ดังนั้นเพียงชั่วลมหายใจซ่งเจียซินก็สามารถติดต่อหลี่โจวอี้ได้ เธอสูดลมหายใจเข้าควบคุมสติของตนเองแล้วพูดอย่างใจเย็น“คุณหลี่คะ ตอนนี้รอบตัวคุณมีใครอยู่ด้วยบ้าง”“มีเพียงเฟิ่งเฉิงเยว่เท่านั้น”คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่น ทำไมเสวี่ยชิงหยวนถึงถามคำถามนี้กับเขา นี่เธอคงไม่คิดหึงหวงเขาจนจินตนาการไปว่าเขากำลังเล่นสนุกอยู่นอกบ้านใช่หรือไม่"อย่างนั้นคุณฟังฉันให้ดีนะคะ”“ครับ ผมฟังคุณ”หลี่โจวอี้ยิ้มกว้าง ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างมีความส

หลี่โจวอี้และทีมทหารของเฟิ่งเฉิงเย่วเดินทางไปตามพิกัดต้องสงสัย เมื่อพบตึกสูงอยู่ตรงข้ามกับร้านหมาล่าหม้อไฟตามที่หลี่จื่อหมิงบอกใบ้เอาไว้ ก็เริ่มดำเนินการตามแผนการในที โดยแผนที่ว่านี้ก็คือเฟิ่งเฉิงเย่วจะจัดการชายเจ็ดคนที่อยู่ด้านล่าง ส่วนหลี่โจวอี้จะขึ้นไปจัดการชายสี่คนด้านบนทว่าขณะที่หลี่โจวอี้กำลังแอบลอบขึ้นไปที่ชั้นบนเพื่อเข้าช่วยเหลือลูกชายทั้งสาม เสียงปืนก็ดังมาจากด้านล่าง ปัง! สายตาชายฉกรรจ์สี่คนซึ่งทำหน้าที่ยืนเฝ้าหน้าประตูห้องหันมามองทางเขาในทันที“บัดซบ! รีบรายงานเจ้านาย เร็ว!”ชายคนหนึ่งตะโกนก่อนจะชักปืนออกมายิงใส่โรมรัน หลี่โจวอี้เองก็ไม่ใช่คนไร้ฝีมือ แม้ว่าเขาจะสังกัดกรมแพทย์ทหารทว่าทักษะความสามารถใดๆ ที่ทหารพึ่งมีเขาเองก็ล้วนชำนาญครบทุกด้าน รีบชักปืนออกมายิงไปที่โทรศัพท์เพื่อตัดการติดต่อของคนร้ายตรงหน้ากับเจียงชิงชุน ก่อนจะหมุนปลายกระบอกปืนเหนี่ยวไกโต้ตอบกันไปมาสุดท้ายอีกฝ่ายก็ตกตายไปหนึ่ง พร้อมกับกระสุนในมือที่หมดลงทั้งสองฝ่ายดังนั้นการต่อสู้จึงเปลี่ยนเป็นการตอบโต้ด้วยมือเปล่าและมีด คนร้ายคนที่หนึ่งพุ่งเข้าโจมตีหลี่โจวอี้ด้วยมีดสั้น เขาเบี่ยงตัวหลบและใช้ศอกกระแทกเข้าที่ข

หลังจากที่สิงฉู่หรันจากไปทุกคนก็กลับเข้าบ้าน โดยมีหูหลินอิง อู๋จินอ้าย และเหอเถา เดินตามทั้งน้ำตาแห่งความยินดีที่ทุกคนกลับมาอย่างปลอดภัย “คุณหลี่ครับ แขนขวาของคุณบาดเจ็บหรือครับ”เหอเถาถามด้วยความกังวล เมื่อเห็นว่าที่ต้นแขนของหลี่โจวอี้มีรอยเลือดซึมออกมาเป็นวงกว้าว หลี่โจวอี้ยกแขนของตนขึ้นมาดูอาการปวดร้าวทำให้เขาขมวดคิ้ว กัดกรามแน่นต่อหน้าเสวี่ยชิงหยวนเขาจะอ่อนแอให้เธอเห็นได้อย่างไรกัน แต่ว่าก่อนหน้านี้ตอนที่นั่งรถเร่งไปช่วยเสวี่ยชิงหยวนที่สนามบิน เขาก็ได้รับการทำแผลจากคนติดตามแล้วแท้ๆ ทำไมตอนนี้ถึงได้มีเลือดซึมออกมาได้กัน แบบนี้เสงี่ยมชิงหยวนจะมองว่าเขาอ่อนแอไร้ความสามารถหรือไม่ซ่งเจียซินหันมาจับต้นแขนของชายหนุ่มมองดู เมื่อเห็นว่ามีรอยเลือดเป็นวงกว้างซึมออกมาจริงๆ ก็รีบจับแขนของเขามาสำรวจ“คุณบาดเจ็บตอนไหนกัน”"เอ่อ..."“ต้องเป็นตอนที่พ่อไปช่วยพวกเราแน่ๆ ผมจำได้ตอนนั้นมีคยร้ายตั้งสี่คน พ่อสู้อยู่คนเดียว เลยถูกลอบทำร้ายจากข้างหลังได้แผลยาวแล้วก็ลึกมากด้วย แต่เพราะเป็นห่วงแม่มาก ขนาดคุณลุงเฟิ่งให้ทำแผลก่อนก็ไม่ยอม จะต้องไปช่วยแม่ให้ได้"เป็นหลี่จื่อชิงที่อธิบายแทนคนเป็นพ่อ วันนี้ที่โร

“ข้อแลกเปลี่ยนของฉันไม่ยุ่งยากมากค่ะ ฉันแค่... ต้องการให้คุณช่วยกันตัวฉันออกจากคดีของตระกูงฟู่ก็พอ”หลี่โจวอี้กำมือแน่น แต่เมื่อชั่งน้ำหนักดูแล้วก็พยักหน้าตอบรับคำของไป๋ชิงหลัน“ตกลง”พูดจบก็ยื่นมือไปรับเอกสารจากหญิงสาว ทว่าไป๋ชิงหลันกลับวางมือของเธอลงบนฝ่ามือหนาแทน“ชิงหลัน อย่ามาล้ำเส้นฉัน!”หลี่โจวอี้รีบเก็บมือของตนเองคืน พร้อมกับตวาดเสียงดุโต้กลับในทันที“แหม... ก่อนหน้านี้ไม่เห็นคุณจะหวงตัวกับฉันขนาดนี้เลย”“อย่ามาเล่นลิ้นส่งหลักฐานมา”“ไม่มีค่ะ”“ไป๋ชิงหลัน!”หลี่โจวอี้ตวาดเสียงดุอีกรอบ ดวงตาคมชัดเจนถึงความไม่พอใจ ทว่าไป๋ชิงหลันกลับไม่มีท่าทางหวาดกลัวเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับยิ้มกว้างแล้วพูดเสียงราบเรียบ“ถึงฉันจะเป็นผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดที่จะพกหลักฐานสำคัญแบบนั้นติดตัวมาด้วยนะคะ”ไป๋ชิงหลันพูดจบก็โน้มตัวลงมาหาชายหนุ่มแล้วพูดเสียงเบายั่วยวน“ฉันยังมีภาพถ่ายความสนิทสนมของคุณเสวี่ยกับคุณเจียงด้วยนะคะ”“ชิงหลัน อย่าให้มันมากไปนัก ส่งหลักฐานพวกนั้นมาให้ฉันก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน”“ใจร้อนขนาดนี้คุณก็ไปเอาเองก็แล้วกันค่ะ”ไป๋ชิงหลันยื่นกุญแจห้องพักโรงแรมดังให้กับหลี่โจวอี้ ชายหนุ่ม